W opracowaniu zostały omówione dzieje ateńskiego wychowywania z perspektywy warsztatu historii filozofii.Z recenzji prof. dr hab. Władysława Misiaka (UW):Zastosowane kluczowe pojęcie paidei dla całej recenzowanej książki zostało w sposób jednoznaczny zdefiniowane: „paideia jako powstały w starożytnej Grecji fenomen integralnego wychowania i wykształcenia człowieka”. Według mojej oceny to zasadnicze pojęcie zostało konsekwentnie zastosowane zarówno w płaszczyźnie metateorii wychowania, jak i teorii „średniego zasięgu”. Przyjęty tok prowadzonych analiz nie ma jedynie charakteru prezentacji tego, co już „ustalone” w różnych szkołach naukowych filozofii i naukach o wychowaniu (czym grzeszy wiele innych ujęć podręcznikowych), lecz występują istotne próby nowej interpretacji i polemiki ze strony Autora. (…) Ujmowanie wielu zagadnień w analizach Autora odznacza się także przeciwstawianiem się obiegowym, często spłycającym ujęciom szkół filozoficznych czy samych filozofów (vide przypadek Diogenesa). Na tle zaniechań i zaniedbań w dziedzinie wychowania i kształcenia, a także w dziedzinie upowszechniania i rozumienia aktualności myśli filozofii starożytnej, już we Wstępie Autor formułuje kluczowe stwierdzenie dla całości dalszych rozważań i analiz poczynionych w podręczniku. „Paideia wiąże ze sobą całokształt humanistycznego wykształcenia, także tych „sztuk”, które dziś uległy zapomnieniu, chociaż są bardzo potrzebne, na przykład retoryka, która była nie tylko koniecznym i podstawowym wykształceniem polityków, ale również podstawowym warsztatem pracy pedagogów”. W moim przekonaniu w sposób niezwykle istotny podnosi wartość poznawczą i uatrakcyjnia recepcje podręcznika zamysł ciągłego nawiązywania do podstawowych idei filozofii starożytnej w dziedzinie paidei i wskazywania korzyści płynących z tego faktu dla współczesnych czytelników.Z recenzji ks. prof. dr hab. Tomasza Stępnia (UKSW):Już na samym początku trzeba stwierdzić, że praca M. Krasnodębskiego jest dziełem, które w bardzo udany sposób łączy kompetencje i poziom rozprawy naukowej z przystępnym i jasnym sposobem podawania przedstawianych treści. Dlatego też jest to pozycja, która z powodzeniem może służyć jako podręcznik akademicki. (…) Już samo pierwsze zadanie zasługiwałoby na pochwałę, ponieważ wciągu ostatnich dziesięcioleci znacząco rozwinęły się badania nad filozofią starożytną i ciągle brakuje podręczników, które prezentowałyby aktualny obraz filozofii tamtego okresu (…). Osobnym problemem jest zagadnienie historii pedagogiki i tutaj właśnie, w moim przekonaniu, ukazuje się największa wartość omawianej książki. Do tej pory nie było bowiem na polskim rynku podręcznika, który jednocześnie byłby napisany przez historyka filozofii dysponującego odpowiednim warsztatem i jednocześnie uwrażliwionego na problemy szeroko pojętej paidei. M. Krasnodębski wysuwa nowe tezy odnoszące się do historii wychowania (…), których broni w swoich rozważaniach, proponując własną dobrze uzasadnioną wizję historii wychowania w Atenach. Kolejną zaletą omawianej pracy jest to, że autor nie poprzestaje na prezentacji poglądów autorów starożytnych, ale nieustannie poszukuje tego, co w ich dziedzictwie pozostaje, jest aktualne.