Opowiem o niej. Opowiem o cudownej historii, którą przesiąknęła moja dusza. Opowiem o niezwykłych kobietach, które musiały dokonać wyboru pomiędzy własnymi pragnieniami a wyzwaniami, jakie postawiła przed nimi historia, namiętność oraz poczucie odpowiedzialności. Opowiem o niej, gdyż o takich książkach aż chce się opowiadać.

Róża, Helena i Gloria. Trzy pokolenia kobiet, trzy zupełnie różne, chociaż tak bardzo sobie bliskie osoby. Babcia, matka i wnuczka. Róża nigdy nie przestała tęsknić za mężem, bestialsko zamordowanym przez funkcjonariuszy bezpieki po wojnie za działalność w Armii Krajowej. Dla Heleny całym życiem był teatr, żyła pragnieniem o aktorstwie, a kiedy już jej marzenie ziściło się, nie potrafiła zrezygnować z kariery dla dziecka. Glorię wychowała babcia. Dzieciństwo dziewczynki naznaczone było tęsknotą za nieobecną matką i nieznanym ojcem. Babcia była dla niej całym światem, to ona opowiadała wnuczce o wydarzeniach z historii Polski, podczas gdy w szkole dawkowano dzieciom ocenzurowaną wersję. Gloria całą swoją miłość przelała na babcię. To właśnie Róża udzieliła dorastającej dziewczynie cennych rad i wskazówek, jak odnaleźć się w dorosłym świecie. Czy Gloria, odrzucona przed narodzinami przez ojca i niechciana w dzieciństwie przez matkę, odnajdzie szczęście? Czy babcia jest w stanie zastąpić dziecku matkę? (...)

Całość recenzji: http://przeglad-czytelniczy.blogspot.com/2016/01/jolanta-guse-opowiem-o-niej-recenzja.html

Opowiem o niej. Opowiem o cudownej historii, którą przesiąknęła moja dusza. Opowiem o niezwykłych kobietach, które musiały dokonać wyboru pomiędzy własnymi pragnieniami a wyzwaniami, jakie postawiła przed nimi historia, namiętność oraz poczucie odpowiedzialności. Opowiem o niej, gdyż o takich książkach aż chce się opowiadać.

Róża, Helena i Gloria. Trzy pokolenia kobiet,...