Zabrałam się za czytanie tej książki ze względu na znaną mi postać autorki - Katarzyna Miller; jednak współautor Miłosz Brzeziński, zupełnie nowa postać. Książka napisana w formie dialogu pomiędzy ww.dwójką, przy czym wypowiedzi coacha Miłosza w przejrzysty sposób prowokują do przemyśleń, czasami wywołują śmiech na twarzy czytelnika (tak przynajmniej było u mnie). Zresztą już w pierwszym rozdziale Katarzyna przyznała sama, że ciężko będzie wspólnie coś napisać, gdyż to własnie Miłosz nadał ton rozmowie, ona natomiast miała tylko kilkufazowe sugestie, które nikły przy wypowiedziach jej rozmówcy. Faktycznie, można to spostrzec w każdym rozdziale, że z wypowiedzi Miłosza więcej możne się dowiedzieć, czytając to co ma do powiedzenia Katarzyna, jest to potwierdzenie tego co już wiemy. Ach, cwaniara, wiedziała kogo zaangażować do współpracy :-) Książka opisuje kobiety i mężczyzn, nasze "zagadkowe" podejście do relacji, związków, przyszłości. Oczywiście mam swoje ulubione fragmenty:
- „wygoda jest matką znużenia, a wysiłek matką satysfakcji”
- „jako gatunek jesteśmy wątli w określaniu rzeczy, które dadzą nam szczęście”
- „Cieszyc się z tego co się ma, ale bez lenistwa i poszukiwaniem poprawy, ale bez stękania, że jestem nieszczęśliwy, bo jeszcze nie wszystko mam”
- „jak wspaniały byłby świat, gdyby człowiek umiał siedzieć i milczeć”
- „Wiedza o sobie daje wiele spokoju”
- „ Możesz dać się pokołysać, ale nie wierz” (przestroga przed uwodzicielami)
- „Viktor Frankl napisał, że o wojnie i obozach koncentracyjnych można powiedzieć jedno: najuczciwsi i najbardziej honorowi zginęli pierwsi”
- „Silnych stać na to, żeby się nie odgryzać prześladowcom, poświęcać czas tym, którzy ich kochają, i nie marnować tych, którzy nienawidzą. Tchórzostwo to takie bycie ratlerkiem: próbujesz wszystkich podgryźć ,obszczekać i patrzysz, co się dzieje, a w razie czego, wiejesz szybciej niż myśl”
-„bycie przyzwoitym człowiekiem wcale nie znaczy, że trzeba się dawać dymać”
- „Dorosłość nigdy nie była fakultatywna, ale zawsze była obligatoryjna”
-„ opanowanie, spokój, wewnętrzne bogactwo, współpraca, porozumienie, mądrość, doświadczenie, godność, rozwaga i pewność siebie”
-„nakazywanie mi czegoś jest prosta drogą do mojej bierności”
- „nikt dziś nie wie, co to znaczy ułożone życie, ….jednak większość sądzi, że ułożone będzie, jak gacie będą wisiały nad pralką” (MÓJ ULUBIONY)
- „ Nie wymagajmy od osób i zjawisk, żeby były tym, czym nie są, i sprawdzały się tak samo jak oryginał. Jak sobie przyświecam czasem gdzieś telefonem w nocy, to nie mam pretensji, że nie świeci jak halogen”
-„Nie musze być porównywana z mężczyzną, żeby czuć się w pełni udanym człowiekiem”
- „ chłopcy cierpią z powodu tego, jacy nie powinni być, dziewczynki cierpią z powodu tego, jakie mają być”
- „decyzja życiowa to jak wjazd na autostradę. Że jak się władujesz, to już masz 150 km do przodu i żadnego zjazdu”
-„dobrze jest mieć wybór, ale źle, że trzeba się zdecydować”
-„Nie patrz, co facet mówi, tylko co robi”. Czyli kobieta powinna być w miarę możliwości głucha, ale wzrok mieć sokoli”
-„ Bez seksu oralnego facet może żyć, a jak któryś nie może, niech sobie wytnie żebra od dołu i sam się obsłuży”
Tak więc kochani moi, życie jest piękne, ale wśród normalnych ludzi a nie małp z gołębników….Jejku doszłam do pewnego wniosku, u mnie w łazience nie ma sznurka nad pralką. I co teraz? Ale w sumie niejedna kobieta przewiesiłaby ten sznurek z nad pralki na lampę, ale kto tam powinien wisieć: on czy ona? Pozdrawiam wszystkich, którzy mają sznurek, wykorzystajcie go odpowiednio...

Zabrałam się za czytanie tej książki ze względu na znaną mi postać autorki - Katarzyna Miller; jednak współautor Miłosz Brzeziński, zupełnie nowa postać. Książka napisana w formie dialogu pomiędzy ww.dwójką, przy czym wypowiedzi coacha Miłosza w przejrzysty sposób prowokują do przemyśleń, czasami wywołują śmiech na twarzy czytelnika (tak przynajmniej było u mnie). Zresztą...