Ufff - prawie mnie zęby rozbolały od tej lektury. To jest, jak informuje okładka, baśń, jest dla dorosłych i jest erudycyjna, tyle że ja tej baśni i jej autorowi nie wierzę. Czytałem jego debiut (za wszelką cenę silący się na awangardę), nie czytałem Wersetów (ale zgadzam się, że to najprawdopodobniej koniunkturalizm), wiem o jego małżeństwie z top-modelką (żeby było głośno w mediach) i niedługo potem rozwodzie z top-modelką (żeby było głośno w mediach). Nie mogę oprzeć się poczuciu, że ta powieść jest taka sama - wymyślona tak, żeby zwrócić na siebie uwagę, a tym samym sztuczna, plastikowa, nie płynąca z serca, z potrzeby opowiedzenia historii, lecz dla sławy. Sposób narracji rzeczywiście przypomina tę rodem z mitów i legend, ale we współczesnej prozie brzmi jak płytko sięgający, mierny reportaż, jak prześlizgiwanie się po faktach i wydarzeniach, które można by opisać wnikliwiej, szerzej i, przede wszystkim, piękniej.
Pewnie któregoś dnia sięgnę po "Dzieci północy", bo to o narodzinach dzisiejszych Indii i dlatego, że 20 lat czeka na półce, ale pozostałe tytuły tego autora zapewne sobie daruję, a czas w ten sposób zyskany przeznaczę na lekturę dzieł pisarzy naprawdę przeżywających swoje pisarstwo.

Ufff - prawie mnie zęby rozbolały od tej lektury. To jest, jak informuje okładka, baśń, jest dla dorosłych i jest erudycyjna, tyle że ja tej baśni i jej autorowi nie wierzę. Czytałem jego debiut (za wszelką cenę silący się na awangardę), nie czytałem Wersetów (ale zgadzam się, że to najprawdopodobniej koniunkturalizm), wiem o jego małżeństwie z top-modelką (żeby było głośno...