Czy ja wiem? Trochę to męczyłam. Styl charakterystyczny, nieustannie sarkastyczny, ale dobry. Opowieść taka sobie, postaci takie sobie. Przeciętne.

Czy ja wiem? Trochę to męczyłam. Styl charakterystyczny, nieustannie sarkastyczny, ale dobry. Opowieść taka sobie, postaci takie sobie. Przeciętne.

Chciałam poznać fenomen popularności Chandlera i dobrze trafiłam z "Siostrzyczką". Treść jest tu wtórna a samo śledztwo zagmatwane i mało interesujące. Ale za to jaki styl! język! klimat noir!. specyficzne poczucie humoru! Postać Marlowa sztuczna, ala przecież kultowa i nie do zapomnienia. A dialogi , riposty, ironia i celne obserwacje są naprawdę niepowtarzalne .Mała próbka: "była jedną z tych kobiet, co przesiadują we wszystkich urzędach świata. Nigdy nie były młode,nigdy nie będą stare...są poprawne, w miarę inteligentne i w miarę kompetentne, choć nigdy niczym nie zainteresowane. Są tym, czym staja się wszystkie istoty ludzkie, gdy zamienią życie w egzystencję a ambicje na poczucie bezpieczeństwa" A Marlowe jest całkowitym przeciwieństwem tegoż.

Chciałam poznać fenomen popularności Chandlera i dobrze trafiłam z "Siostrzyczką". Treść jest tu wtórna a samo śledztwo zagmatwane i mało interesujące. Ale za to jaki styl! język! klimat noir!. specyficzne poczucie humoru! Postać Marlowa sztuczna, ala przecież kultowa i nie do zapomnienia. A dialogi , riposty, ironia i celne obserwacje są naprawdę niepowtarzalne .Mała...

W piątym tomie przygód łapsa Philipa Marlowe ich autor Raymond Chandler bez wątpienia złapał o co chodzić mu będzie w pisaniu. Otóż idzie o nurzanie się w świecie występku, ułomności duszy ludzkiej, charakterów dalekich od ideałów i w końcu mrocznej stronie ludzkiej natury, która w przypadku „Siostrzyczki” chętnie schowa się za reflektorami obecnymi na planie filmu. Bowiem Hollywood ze swą fasadowością jest tu jednym z głównych bohaterów. Nasz detektyw, niczym średniowieczy rycerz, ale bez lśniącej zbroi, rusza w dolinę mroku, żeby bez rozczarowania rozpoznać, że człowiek istotą marną jest. Nawet jak ładnie wygląda.

Jedyną bronią pozostaje twardy charakter i ironiczne komentarze, za które w twarz oberwać może. Są to jednak koszty wpisane w jego biznes. Wszystko zaczyna się, gdy pojawia się zrozpaczona siostra w poszukiwaniu zaginionego brata, w czym Marlowe wyczuwa lekki fałsz już na samym początku. W nowym przekładzie Bartosza Czartoryskiego „Siostrzyczka” zyskuje współczesnego blasku, ale i przypomina dlaczego zaliczana jest do kanonu kryminałów noir. Czytając o zagmatwanej fabule trochę się uśmiecham. No, ale gdyby ktoś już faktycznie się w tym zagubił, to niech sobie przyswoi kilka ripost posłanych przez Marlowe`a i poczeka spokojnie na rozwiązanie zagadki.

W piątym tomie przygód łapsa Philipa Marlowe ich autor Raymond Chandler bez wątpienia złapał o co chodzić mu będzie w pisaniu. Otóż idzie o nurzanie się w świecie występku, ułomności duszy ludzkiej, charakterów dalekich od ideałów i w końcu mrocznej stronie ludzkiej natury, która w przypadku „Siostrzyczki” chętnie schowa się za reflektorami obecnymi na planie filmu. Bowiem...

Z każdą częścią coraz bardziej lubię łapsa Marlowe'a. "Siostrzyczka" we wspaniałym tłumaczeniu Bartosza Czartoryskiego zachwyca niemal każdym zdaniem. Złapałam się na tym, że właściwie nie podążałam za samą akcją, ale za słowami... I jest to na serio komplement dla tłumacza!
A akcja jak akcja. Jest trup, twisty w akcji, typy spod ciemnej gwiazdy, czyli wszystko co być powinno w dobrym kryminale noir. Polecam!

Z każdą częścią coraz bardziej lubię łapsa Marlowe'a. "Siostrzyczka" we wspaniałym tłumaczeniu Bartosza Czartoryskiego zachwyca niemal każdym zdaniem. Złapałam się na tym, że właściwie nie podążałam za samą akcją, ale za słowami... I jest to na serio komplement dla tłumacza!
A akcja jak akcja. Jest trup, twisty w akcji, typy spod ciemnej gwiazdy, czyli wszystko co być...

Piąta część serii opowiadań, w której występuje niepowtarzalny prywatny detektyw, Philip Marlowe. Opowiada historie, w której pewna kobieta wynajmuje detektywa do odszukania jej brata. Philip Marlowe to postać nietuzinkowa, która nadaje książce niesamowitego kolorytu. Świetny kryminał na miarę mistrza, Raymonda Chandlera.

Piąta część serii opowiadań, w której występuje niepowtarzalny prywatny detektyw, Philip Marlowe. Opowiada historie, w której pewna kobieta wynajmuje detektywa do odszukania jej brata. Philip Marlowe to postać nietuzinkowa, która nadaje książce niesamowitego kolorytu. Świetny kryminał na miarę mistrza, Raymonda Chandlera.

lubię Chandlera, bardzo, ale jednak czuć wtórność, te same sytuacje, morderstwa w hotelach, tajne kasyna, piękności z Hollywood itd.

lubię Chandlera, bardzo, ale jednak czuć wtórność, te same sytuacje, morderstwa w hotelach, tajne kasyna, piękności z Hollywood itd.

Ciężka atmosfera hollywoodzkiej fabryki marzeń, zawiedzione miłości, pieniądze.
Przyciężki nastrój niedopowiedzeń, skrywanych pragnień, gry gestami, udawania.

Muszę powiedzieć, że kiedy do drzwi Marlowe'a zapukała nieco zahukana dziewczyna z małego miasta, wydająca się nieco niesprawna intelektualnie, to miałem mieszane uczucia. Czy to będzie poważny kryminał noir? "Szukam brata, proszę pana, może pan pomoże?". A tymczasem ta miła dziewuszka... i jej brat... oraz pewien lekarz i dwie aktorki...

Tym razem Marlowe wdepnął ewidentnie w coś, co powinien za wszelką cenę ominąć, gdyby zaufał nosowi.

Świetne też są role policjantów, czy policja tutaj w ogóle. Dość ponure typy, z dużą siłą uderzenia, ale nie pozbawione człowieczeństwa.

Bardzo mi się spodobała ta książka. Warto wracać, dla klimatu.

Ciężka atmosfera hollywoodzkiej fabryki marzeń, zawiedzione miłości, pieniądze.
Przyciężki nastrój niedopowiedzeń, skrywanych pragnień, gry gestami, udawania.

Muszę powiedzieć, że kiedy do drzwi Marlowe'a zapukała nieco zahukana dziewczyna z małego miasta, wydająca się nieco niesprawna intelektualnie, to miałem mieszane uczucia. Czy to będzie poważny kryminał noir?...

"Siostrzyczka" (oryg. "The Little Sister") to powieść kryminalna autorstwa Raymonda Chandlera, wydana po raz pierwszy w 1949 roku. Jest to piąta książka w serii o prywatnym detektywie Philipie Marlowe, który stał się ikoną literatury noir dzięki swojemu ciętemu językowi, twardemu charakterowi i zdolności do nawigacji w mrocznym świecie przestępczości Los Angeles.

W "Siostrzyczce", Marlowe zostaje wynajęty przez młodą kobietę, Orfamay Quest, która prosi go o pomoc w odnalezieniu jej zaginionej siostry. Jak to często bywa w powieściach Chandlera, co początkowo wydaje się być prostym zadaniem, szybko zamienia się w skomplikowaną sieć intryg, pełną zbrodni, korupcji i tajemnic.

Styl pisania Chandlera w "Siostrzyczce" jest charakterystyczny dla jego twórczości. Jego zwięzłe, ale wyraziste opisy oraz ostry, często sarkastyczny dialog przyczyniają się do atmosfery mroku i cynizmu, która przesiąka świat przedstawiony w książce. Marlowe, jako postać, pozostaje nieugięty i zdecydowany, nawet gdy otaczający go świat wydaje się być zepsuty i pozbawiony moralności.

Powieść porusza również tematy związane z Hollywood i jego wpływem na społeczeństwo. Przez pryzmat działań i obserwacji Marlowe'a, Chandler bada iluzję i sztuczność świata filmowego oraz jego wpływ na ludzi, którzy są z nim związani.

Pod względem struktury, "Siostrzyczka" jest doskonałym przykładem hard-boiled detective fiction, czyli powieści kryminalnej z twardym detektywem w roli głównej. Intryga jest zawiła, a akcja prowadzona jest w szybkim tempie. Niemniej jednak, fabuła może być momentami skomplikowana, a liczne zwroty akcji mogą być dla niektórych czytelników mylące.

W skrócie, "Siostrzyczka" to mocny i stylowy kryminał, który powinien przypaść do gustu fanom literatury noir i postaci Philipa Marlowe'a. Nie jest to jednak lektura dla każdego - jej mroczna atmosfera i skomplikowana fabuła mogą nie odpowiadać wszystkim gustom. Dla wielbicieli gatunku, książka stanowi jednak wartościowy wkład w dziedzinę kryminałów i literatury noir.

"Siostrzyczka" (oryg. "The Little Sister") to powieść kryminalna autorstwa Raymonda Chandlera, wydana po raz pierwszy w 1949 roku. Jest to piąta książka w serii o prywatnym detektywie Philipie Marlowe, który stał się ikoną literatury noir dzięki swojemu ciętemu językowi, twardemu charakterowi i zdolności do nawigacji w mrocznym świecie przestępczości Los Angeles.

W...

Kolejny dobry kryminał w starym stylu.

Kolejny dobry kryminał w starym stylu.

Choć jest to klimatyczny kryminał "w starym stylu", to mimo wszystko, nie za bardzo przypadł mi do gustu. Jak dla mnie ma przeciętną fabułę, która po pewnym czasie zaczyna nudzić.
Z drugiej strony dobrze rozumiem osoby, który wystawiają tej książce wysokie oceny.

Choć jest to klimatyczny kryminał "w starym stylu", to mimo wszystko, nie za bardzo przypadł mi do gustu. Jak dla mnie ma przeciętną fabułę, która po pewnym czasie zaczyna nudzić.
Z drugiej strony dobrze rozumiem osoby, który wystawiają tej książce wysokie oceny.