Książka w zupełności mnie zadowoliła. Spojrzałem na wojnę z innej perspektywy tj jako praca. Kobieta zatrudniona w nienormowanym etacie. Wykonuje polecania. Jej szef ma posłuch i wielki szacunek. Nie interesuje się zbytnio czym zajmuje się szef, nie ma na niego wpływu. Czasem siadają o późnych godzinach pijąc herbatkę. Opowiadają sobie historie z dzieciństwa itp. Sekretarka i wiele innych osób było wykluczonych z normalnego życia, bo liczyła się tylko służba.
Liczyłem na ciekawostki i takowe znalazłem: dlaczego Hitler miał wąsa? Co ma wspólnego popijawa, świadectwo szkolne i gnój? W jakie gry grano podczas długich wyjazdów służbowych? Opisane były kobiety Hitlera i wielka miłość, a wcale nie była to Ewa Braun. Byłem zaskoczony, że Hitler co roku obdarowywał swoich podopiecznych prezentami świątecznymi, a przy okazji robił listę, aby ktoś przypadkiem nie dostał tego samego podarunku co rok wcześniej.
Miał wielki szacunek, albo wszyscy się go bali. Zdziwiłem się, że krótko po śmierci wszyscy zaczęli ograbiać jego posiadłości i w ogólne wszystko co miał było zabierane nawet przez kierowców. Może ludzie liczyli na zarobek tak jak Christa Schroeder, która twierdziła że chce uchronić od zapomnienia. Akurat!

Książka w zupełności mnie zadowoliła. Spojrzałem na wojnę z innej perspektywy tj jako praca. Kobieta zatrudniona w nienormowanym etacie. Wykonuje polecania. Jej szef ma posłuch i wielki szacunek. Nie interesuje się zbytnio czym zajmuje się szef, nie ma na niego wpływu. Czasem siadają o późnych godzinach pijąc herbatkę. Opowiadają sobie historie z dzieciństwa itp. Sekretarka...