Kolejna, szósta już powieść w cyklu z komisarzem Montalbano (nie licząc zbiorów opowiadań) jak żadna inna powinna być czytana w kolejności, zbyt dużo jest tu bowiem różnych smaczków i odniesień do wątków poruszanych w poprzednich książkach z cyklu.

I tak napięte stosunki Montalbano z jego zwierzchnikiem, kwestorem Bonetti-Alderighi pochodzącym z północy Włoch, osiągają stan wrzenia. Zaczynamy się obawiać, że nasz bohater zostanie z hukiem wylany z pracy.

Poza tym Montalbano odkrywa, że jego świątynia dumania, wielkie saraceńskie drzewo oliwne, zostało ścięte, co wprawia go w wielką wściekłość; nasz komisarz dopuszcza się wręcz aktów wandalizmu.

Ze spraw kulinarnych Montalbano spożywa potrawę `piekące muszelki' która nawet dla tego smakosza i obżartucha jest wyzwaniem i nowym doświadczeniem.

Poza tym komisarz musi sobie poradzić z panienką która zaczyna znajomość od tego, że mówi, iż mógłby być jej ojcem, a później podrywa go na chama.

A intryga kryminalna to zniknięcie księgowego Gargano, twórcy piramidy finansowej, tego ponadczasowego oszustwa, na które tym razem nabrali się głównie staruszkowie z Sycylii, powierzając Gargano oszczędności całego życia, a potem zostają z pustymi rękami. Oficjalnie Montalbano nie prowadzi śledztwa, ale ponieważ tak wielu jego znajomych jest pokrzywdzonych, węszy, rozpytuje, rozmawia z ludźmi, tylko jak to on potrafi, a świadkowie mówią mu rzeczy których by nie wyjawili innym. W efekcie nasz komisarz podaje prowadzącemu śledztwo komisarzowi Guarnotta rozwiązanie zagadki na tacy. Taki to on już jest, nasz Montalbano...

Polecam, ale tylko po przeczytaniu poprzednich książek z cyklu.

Kolejna, szósta już powieść w cyklu z komisarzem Montalbano (nie licząc zbiorów opowiadań) jak żadna inna powinna być czytana w kolejności, zbyt dużo jest tu bowiem różnych smaczków i odniesień do wątków poruszanych w poprzednich książkach z cyklu.

I tak napięte stosunki Montalbano z jego zwierzchnikiem, kwestorem Bonetti-Alderighi pochodzącym z północy Włoch, osiągają...