Na początek warto zauważyć, że po przeczytaniu tej książki czuję radość. Mniej pozytywnym aspekem jest to, iż owa radość nie jest skutkiem cudowności owej książki, a myślą, że nie będe musiał brać jej ponownie do rąk. Mam taką teorię, że po napisaniu książki gdy Pan Hass pędził do wydawcy, zdarzył się mały wypadek. Pan Hass potknął się lub poślizgnął i luźno ułożone kartki po prostu upadły chaotycznie na zięmie po czym Pan Hass pozbierał je i tak w przypadkowej kolejności zaniósł do wydawcy, bo inaczej nie potrafie wytłumaczyć chaotyczności tej książki. Jeśli już jesteśmy przy nieładzie to podejrzewam, że główny bohater, którego wszyscy omyłkowo nazywają "detektywem" jest nie czym innym jak wierną kopią autora, czyli osoby nie mogącej się na niczym skupić, bo właśnie tak napisana jest ta książka. Co tam Panu Hass'owi przyszło do głowy to przelał na papier. A co tam, że nie ma to nic wspólnego z akcją. Krótko mówiąc, 95 % książki to nabijanie treści, które nie daje czytelnikowi nic, a książka właściwie mogła by po wycięciu tych zbędnych treści i ułożona w logiczną całość zostać przestawiona jako kilku stronnicowe opowiadanie. Nic więcej.

Na początek warto zauważyć, że po przeczytaniu tej książki czuję radość. Mniej pozytywnym aspekem jest to, iż owa radość nie jest skutkiem cudowności owej książki, a myślą, że nie będe musiał brać jej ponownie do rąk. Mam taką teorię, że po napisaniu książki gdy Pan Hass pędził do wydawcy, zdarzył się mały wypadek. Pan Hass potknął się lub poślizgnął i luźno ułożone kartki...