Moje pierwsze zetknięcie z prozą McCarthy'ego uważam za udane i satysfakcjonujące czytelniczo. Choć nie przepadam za krwawymi sensacyjnymi klimatami, dałam się ponieść atmosferze książki.
Bardzo plastyczne i szczegółowe opisy, lakoniczny styl dialogów pozwalają z łatwością przenieść się w brutalny świat handlarzy narkotyków. Llewelyn Moss, który przypadkiem znalazł się w niewłaściwym miejscu i o niewłaściwym czasie, szybko zdaje sobie sprawę, że jedna decyzja przesądziła zarówno o jego losie, jak i losie jego młodej żony. Przerażająco konsekwentny w swym szaleństwie Chigurh i mocujący się własnymi demonami szeryf Bell tworzą ciekawą parę zimnego zabójcy i szlachetnego stróża prawa.
McCarthy nader często wkłada w usta Bella formułki typu: „handel narkotykami nie istniałby bez narkomanów" bądź: „ten kraj zabija człowieka w mgnieniu oka, a mimo to ludzie go kochają”, czy znowu: „Ludzie mówią, że to Wietnam rzucił ten kraj na kolana. Ale ja nigdy tak nie uważałem. Kraj już wcześniej był w złym stanie, Wietnam po prostu to pokazał”. Można to jednak wytłumaczyć – Bell to starzejący się szeryf, który całe życie służył swojemu krajowi, próbował „wszystko naprawić”, czuł się niejako osobiście odpowiedzialny za każdego człowieka w swoim hrabstwie. W pewnym momencie jednak zdaje sobie jasno sprawę, że przegrał, nie potrafił nawet obronić przed wyrokiem karteli narkotykowych dwójki młodych ludzi – wtedy postanawia odejść, oczywiście z poczuciem osobistej klęski.
A co dalej z Ameryką? – spytamy za szeryfem – ulicami miast i wsi tego pięknego kraju już chodzi kolejne pokolenie, które mówi językiem niezrozumiałym dla starszych, a wygląda w ich oczach jeszcze dziwaczniej.
Dla mnie książka jest wyrazem obawy autora o te następne pokolenia Amerykanów – jak oni poradzą sobie z pewnymi rzeczami na świecie, które ich będą przerastać?
(Cóż, przyznam, że osobiście znacznie bardziej interesuje mnie, jakie wyzwania czekają młodych w naszym pięknym kraju nad Wisłą...)
Abstrahując od rozterek szlachetnego szeryfa Bella, „To nie jest kraj dla starych ludzi” to dobra, mocna, sensacyjna powieść warta polecenia.

Moje pierwsze zetknięcie z prozą McCarthy'ego uważam za udane i satysfakcjonujące czytelniczo. Choć nie przepadam za krwawymi sensacyjnymi klimatami, dałam się ponieść atmosferze książki.
Bardzo plastyczne i szczegółowe opisy, lakoniczny styl dialogów pozwalają z łatwością przenieść się w brutalny świat handlarzy narkotyków. Llewelyn Moss, który przypadkiem znalazł się w...