Książka H.Ziętka jest właściwie niewielkim leksykonem ptaków wystepujących w naszych hodowlach z rodzin papug, astryldów, oraz wróblowych (oraz po trzy gatunki małych kuraków i pięć gołębi)- w książce opisanych jest m/w 60 gatunków ptaków.
Porad tzw. ogólnych jest niewiele- jak Autor pisze, tego typu informacje "można znaleźć w specjalistycznej literaturze lub na profesjonalnych stronach internetowych"- takie zdanie trochę mnie dziwi, gdyż przynajmniej podstawy powinny zostać opisane. W większym stopniu należałoby poświęcić miejsca na ogólne zagadnienia dotyczące hodowli ptaków- zasady zoohigieny, żywienia, rozmnażania (w tym genetyki- a na ten temat jest zaledwie strona czy dwie, nic nie mówiące laikowi- wyjaśnienie czym jest mutacja recesywna sprzężona z płcią oraz- jedynie w tym kontekście- szpalt, podczas gdy innych informacji brak, w tym tych najbardziej podstawowych, od których należaloby zaczynać "przygodę z genetyką". Jeżeli już tych- wcale nie tak łatwych informacji zabrakło, wypadałoby chociaż zamieścić informacje o typach mutacji- w dzisiejszych czasach jednak to wszystko można znaleźć w internecie (niekoniecznie na stronach polecanych przez Autora). W tym małym rozdzialiku o genetyce mam wrażenie że sam Autor nie do końca zna temt, i dlatego troszke zaczął od tylniej strony- wszystko to jest wytłumaczone nie dość że bardzo wybiorczo, to jedynie szczątkowo i do tego ze dwa terminy (szpalt i cos jeszcze, przy czym definicja szpalta nie do ko,nca wydaje mi się poprawna- a już na pewno nieprawdą jest, że szpaltami są tylko samce mutacji recesywnych sprzężonych z płcią- mogą być nimi i samiczki, ale w wypadku mutacji recesywnych autosomalnych- a tej informacji już zabrakło).
Moją uwagę zwróciło także kilka zamieszczonych zdjęć, na których widać, jak plasterek jabłka włożony jest pomiędzy oczka siatki- wystarczy poszukać odpowiednich informacji, by wiedzieć, że tak podawane jabłko wchodzi w reakcję z metalem z którego zrobiona jest siatka (dotyczy to też szczebelków klatek), a szkodliwe substancje które zawiera tak podany owoc gromadzą się w organach ptaków. Warto dodać, że owoce i warzywa podajemy w deserówkach.
Plusem jest ładna szata graficzna, duża ilość fotografii i estetyczne wydanie. Jak już pisałam, Autor skupił się na opisaniu gatunków różnych egzotycznych ptaków (wcale nie tych najpopularniejszych, gdyż na pewno więcej mamy np w hodowlach wiele gatunków papug, których opisu nie ma w książce, są za to opisane rzadko spotykane gatunki astryldów, za to zabrakło mi kilku tych spotykanych średnio często- np amadyny czerwonogłowej (Amadina erythrocephala).
Opisowi kanarków moim skromnym zdaniem należałoby poświęcić nieco więcej miejsca, niż tyle samo, co każdemu innemu gatunkowi- nie tylko ze względu na popularność kanarków, ale na szerokość zagadnienia, jakie obejmuje hodowla tego gatunku (jednak niemal to samo możnaby powiedziec i o zeberce, i papużce falistej- tak więc może być to moja własna opinia, jako miłośniczki kanarków...). Niestety brak tu wymienienia szeregu ras, nawet podziału kanarków na śpiewające, kolorowe i kształtne- co np. przy pokazaniu kilku mutacji barwnych ryżowca jednak rzuca się w oczy (a kanarki oprócz mutacji barwnych mają też cały szereg ras śpiewających czy posturalnych). Brak nawet wzmianki na temat, że kanarki oprócz różnych typów upierzenia (u kształtnych przedstawicieli gatunku) mają także- zależnie od rasy- różną wielkość- od 11cm u mini-borderów czy miniatury hiszpańskiej, do ponad 20cm u trębacza paryskiego czy giganta włoskiego (AGI). Także (dalej-przy kanarkach) podany rozmiar obrączki nie jest prawidlowy- 3,0mm (w rzeczywistosci dla śpiewających i kolorowych jest to 2,9mm, u kształtnych- w zależności od rasy oscyluje nawet do 3,3mm wd zaleceń COM). Wydawałoby się, że to drobiazg, jednak za ciasna obrączka może spowodować uraz, a nawet utratę nogi (tak samo jak za duża, która też nie jest dobrym rozwiązaniem).
Pomimo wszystkich tych uwag, myślę że debiut Pana Ziętka jest udany (choć nie da się ukryć, że przebija z książki slabość do astryldów ;) ). Samo wydanie książki w czasach "internetów"- blogów, for i grup, już jest sukcesem (choć Autor sam poleca kilka for internetowych- niekoniecznie tych najlepszych).
Podsumowując- daję 6/10, czyli "dobry"- chyba dostatecznie uzasadniłam ocenę.

Książka H.Ziętka jest właściwie niewielkim leksykonem ptaków wystepujących w naszych hodowlach z rodzin papug, astryldów, oraz wróblowych (oraz po trzy gatunki małych kuraków i pięć gołębi)- w książce opisanych jest m/w 60 gatunków ptaków.
Porad tzw. ogólnych jest niewiele- jak Autor pisze, tego typu informacje "można znaleźć w specjalistycznej literaturze lub na...