I znów kanalia w roli głównej... Do Maigreta przychodzi szkolny kolega Florentin. Jego kochanka została zastrzelona. A on był biernym świadkiem tego zabójstwa. Wersja, którą przedstawia Maigretowi, jest dość spójna. Problem tylko w tym, że Maigret zna Florentina od najmłodszych lat i wie, że to kłamca i kanalia...
Świetna fabuła, w której poznajemy życie kobiety, będącej utrzymanką czterech mężczyzn. Każdy z nich myślał, że jest tym jedynym. Josse nie była kobietą wyrachowaną, miała plan na swoje życie, nie obiecywała, nie naciągała, była dyskretna, wręcz skromna. Każdy z jej kochanków odnajdywał u niej coś czego brakowało mu w życiu: jeden odskoczni od monotonii życia, drugi spokoju i zrozumienia, kolejny dreszczyku emocji. I trwałby ten idealny związek, gdyby nie...kanalia.
Znów atutem są postacie: Florentin, który wzbudza obrzydzenie i pogardę, konsjerżka – przy której Maigret żałuje, że zlikwidowano tortury. To wszystko składa się na wartką akcję, a i samo dochodzenie ma dynamikę u Simenona spotykaną rzadko.

I znów kanalia w roli głównej... Do Maigreta przychodzi szkolny kolega Florentin. Jego kochanka została zastrzelona. A on był biernym świadkiem tego zabójstwa. Wersja, którą przedstawia Maigretowi, jest dość spójna. Problem tylko w tym, że Maigret zna Florentina od najmłodszych lat i wie, że to kłamca i kanalia...
Świetna fabuła, w której poznajemy życie kobiety, będącej...

Zagmatwany, mimo swej kieszonkowości, wielowątkowy przyjemny kryminał.

Zagmatwany, mimo swej kieszonkowości, wielowątkowy przyjemny kryminał.

W tym kryminale serii z Maigretem nasz komisarz musi rozwiązać sprawę zabójstwa kobiety, która miała pięciu kochanków. Maigret bardzo szybko dochodzi do wniosku, że sprawcą jest ktoś z tej piątki i oczywiście wykrywa mordercę. Ciekawa jest warstwa obyczajowa książki: portret przyjaciela-nieudacznika, niejednoznaczny obraz ofiary, czy ważna rola dozorczyni domu. Typowy Simenon.

Ten tom serii z komisarzem zaczyna się tak, że do Maigreta zgłasza się przyjaciel z dzieciństwa, Léon Florentin; przyjaciel to za dużo powiedziane, chodzili do tej samej klasy w szkole, a potem przez kilkadziesiąt lat nie utrzymywali kontaktów, nie mieli zresztą najmniejszego zamiaru. Takich niby przyjaciół ma się w życiu trochę. A Florentinowi wiedzie się kiepsko, ma jakiś nędzny interes, wciąż naciąga ludzi na pieniądze, zaliczył już więzienie za niezapłacone weksle, ma wciąż na oku wielki biznes, ale nigdy nic z tego nie wychodzi. Poza tym jest urodzonym kłamcą i błaznem, to mu zostało jeszcze ze szkoły.

A sprawa kryminalna jest taka, że zabita została Joséphine Papet, przyjaciółka Florentina, kobieta po trzydziestce. I tu zaczyna się ciekawy wątek obyczajowy, ofiara bowiem miała pięciu kochanków nie znających się wzajemnie, a prawie każdy z nich wspierał ją materialnie. Wygląda, że Joséphine prowadziła takiego życia z braku pieniędzy bo, jak twierdzi Maigret: „To była kobieta praktyczna, umiejąca liczyć. Kupiła kamienicę na Montmartrze, trzymała schowane czterdzieści osiem tysięcy franków. Pewnie teraz kupiłaby drugi dom, może jeszcze trzeci?” No cóż, może wciąż jej było mało pieniędzy, może lubiła takie życie, jakoś we Francji to nikogo nie dziwiło i pewnie do dzisiaj nie dziwi... Poza tym jej kochankowie to byli w większości ludzie zamożni, ale życie osobiste nie bardzo im się układało, zaś Joséphine dawała im trochę radości i szczęścia, jeden z nich, który spotykał się z nią we środy, mówi: „Z niecierpliwością czekałem środy. Żyłem jedynie dla środowych wieczorów. One pozwalały mi wszystko znieść...”, tak że cały ten obrazek wcale nie jest taki jednoznaczny.

Bardzo szybko Maigret przekonuje się, że zabójcą musi być jeden z kochanków Joséphine, mamy, więc zagadkę trochę w stylu Agathy Christie, oczywiście nasz dzielny komisarz organizując konfrontację pięciu kochanków i używając dedukcji wreszcie znajduje sprawcę.

Jest to typowy kryminał Simenona, w którym niewiele się dzieje, ale tło obyczajowe książki pyszne, już wspomniałem postać przyjaciela-nieudacznika czy ofiary. Poza tym bardzo ciekawa jest postać konsjerżki, czyli dozorczyni, która wie prawie wszystko o lokatorach kamienicy, na przykład kto kogo i kiedy odwiedza, ta pani odgrywa dosyć znaczącą rolę w intrydze. Z drugiej strony konsjerżka to dla mnie osoba rodem z głębokiej komuny, przypomina się nieśmiertelny dozorca Anioł z serialu 'Alternatywy 4', ale wygląda na to, że w Paryżu to instytucja normalna i aprobowana.

Słuchałem audiobooka w bardzo dobrym wykonaniu Kamila Prubana.

W tym kryminale serii z Maigretem nasz komisarz musi rozwiązać sprawę zabójstwa kobiety, która miała pięciu kochanków. Maigret bardzo szybko dochodzi do wniosku, że sprawcą jest ktoś z tej piątki i oczywiście wykrywa mordercę. Ciekawa jest warstwa obyczajowa książki: portret przyjaciela-nieudacznika, niejednoznaczny obraz ofiary, czy ważna rola dozorczyni domu. Typowy...

Po książkę sięgnąłem zachęcony filmem z Rowanem Atkinsonem w roli Maigreta i nie zawiodłem się.Literatura wciągająca, lekka, wręcz relaksująca.Po przeczytaniu książki wiem, że nie jest to ostatnie moje spotkanie z Maigretem.

Po książkę sięgnąłem zachęcony filmem z Rowanem Atkinsonem w roli Maigreta i nie zawiodłem się.Literatura wciągająca, lekka, wręcz relaksująca.Po przeczytaniu książki wiem, że nie jest to ostatnie moje spotkanie z Maigretem.