Nie wiem co jest trudniejsze: przekonanie się do przeczytania kolejnej powieści Jodi Picoult, przeczytanie jej bez rozstrojenia emocjonalnego czy napisanie po skończeniu jej recenzji.
Przy każdym z tych trzech kroków mam pewność, że jestem przy tym najtrudniejszym. Niestety, Anna Jantar racji nie miała śpiewając "najtrudniejszy pierwszy krok...", bo proporcjonalnie z dzisiejszej perspektywy zdjęcie książki z półki nie wydaje się takie trudne.

Nina Frost jest prokuratorem sądowym i w swojej karierze niejednokrotnie zajmowała się sprawami molestowania seksualnego, dlatego gdy odkrywa, że spotkało to jej pięcioletniego synka, jest pewna, że wie co powinna zrobić, aby ochronić swoje dziecko przed kolejną traumą.
Swoim czynem uruchamia machinę sądową, której nie sposób zatrzymać, a najtrudniejsze może się okazać przeskoczenie własnej prokuratorskiej natury. Czy Nina zdoła uratować siebie, gdy na włosku wisi przyszłość jej rodziny?

Jodi Picoult praktycznie zawsze pisze tak samo, jeśli idzie o plan fabularny czy rozłożenie narracji, nie zmienia się też temat jej powieści - zawsze równie aktualny, trudny i kontrowersyjny. Tym bardziej nie idzie znaleźć różnicy w jakości - inny niż najwyższy możliwy w grę nie wchodzi.
Jedyne co się zmieniło to moje podejście do tematu.
O ile w każdej poprzedniej książce byłam ciekawa różnych punktów widzenia i moja opinia o sprawie się zmieniała, to w tym wypadku nie byłam w stanie nie zgadzać się z wyborami Niny Frost.
Jedyny błąd jaki w jej rozumowaniu wychwyciłam, to zbyt szybkie działanie i to że w końcu okazała się mylić...
Naprawdę, jeśli idzie o krzywdę dziecka, to wszelkie argumenty przeciw wymierzeniu kary są dla mnie przestępstwem wymiaru sprawiedliwości.

Ale w sumie nie o to w tej historii chodziło...

Dam sobie już spokój z pisaniem o tej książce, po zaraz palnę coś, co wzbudzi zbytnie oburzenie czy odejdę za daleko od tematu czy tam nie wiem co...

Trudno nie polecić, ale tylko jeśli jesteście opanowani i nie macie w zwyczaju rzucać książkami w ścianę(zwłaszcza jeśli chcecie czytać w formie elektronicznej;))

Nie wiem co jest trudniejsze: przekonanie się do przeczytania kolejnej powieści Jodi Picoult, przeczytanie jej bez rozstrojenia emocjonalnego czy napisanie po skończeniu jej recenzji.
Przy każdym z tych trzech kroków mam pewność, że jestem przy tym najtrudniejszym. Niestety, Anna Jantar racji nie miała śpiewając "najtrudniejszy pierwszy krok...", bo proporcjonalnie z...