"Lalka" to powieść (bardzo obszerna powieść) o losach pana w średnim wieku, będącego właścicielem pokaźnego majątku, sklepu i dobrego serca(Wokulski), starającego się o rękę znajdującej się nad nim na drabinie społecznej puściutkiej, młodziutkiej Izabeli Łęckiej.
Lektura chwilami genialna, szczególnie motyw szalonego naukowca, Geista, kiedy Prus niemal w science-fiction nie poszedł c:. Uwielbiam świat z przełomu XIX i XX wieku, pierwsza nowoczesność, konwenanse towarzyskie, brukowane ulice. Taki jest też świat "Lalki", pojawi się bowiem pełen tajemniczych przedmiotów, trochę baśniowy sklep Wokulskiego.
Chwilami nudna. Wokulski będzie wzdychał, rozmyślał i cierpiał, a niestety, Prus to nie Goethe, więc cierpienie i wzdychanie Wokulskiego nie będzie porywające. Dawno nie spotkałam się też z tak negatywnym obrazem młodych kobiet, Izabela budzi w czytelniku głęboką odrazę. Kobiety to puste kokietki potrzebujące do przetrwania męża. Najlepiej: bogatego, dobrze urodzonego, przystojnego, zabawnego itd. Celem Prusa było stworzenie historii człowieka na wskroś romantycznego żyjącego w czasach pozytywizmu. Szkoda tylko, że te romantyczne cechy uczyniły Wokulskiego w pewnym stopniu nudnym.
Trzeba Prusowi oddać, że czyta się go dużo lepiej niż Sienkiewicza, jego postacie mają psychologiczną głębię, a fabuła nie opiera się na biegu z przeszkodami do ołtarza. Dwutorowa narracja wprowadza pewną świeżość, Rzecki ma przy tym ogromne poczucie humoru. Sam Prus dokonuje surowej oceny społeczeństwa i stanu kraju, książka zyskuje więc wymiar historyczno-polityczny.

"Lalka" to powieść (bardzo obszerna powieść) o losach pana w średnim wieku, będącego właścicielem pokaźnego majątku, sklepu i dobrego serca(Wokulski), starającego się o rękę znajdującej się nad nim na drabinie społecznej puściutkiej, młodziutkiej Izabeli Łęckiej.

Lektura chwilami genialna, szczególnie motyw szalonego naukowca, Geista, kiedy Prus niemal w science-fiction nie...