O ile postawiona na początku zagadka jest oryginalna i intrygująca, to jej rozwiązanie lekko mnie rozczarowało, w dużej mierze bazując na przypadku. Z drugiej strony, można powiedzieć, że większość zdarzeń w życiu jest dziełem przypadku... Miałem też przemożne wrażenie, że działalność Thory, skądinąd całkiem sympatycznej prawniczki, dla znalezienia rozwiązania – opierała się na zadawaniu wszystkim możliwym osobom wszelkich możliwych pytań przy minimalnej zdolności do analizowania odpowiedzi. Prowadzone przez nią śledztwo bazowało nie na zdolności dedukcji, wyciągania wniosków, czy choćby intuicji, ale na niepohamowanym wścibstwie. Apogeum następuje przy trumnie, gdy Thora musi natychmiast wydobyć z matki zmarłej odpowiedzi na kilka infantylnych, mało sensownych pytań. Zbyt karykaturalny wydaje mi się też obraz niekompetencji policji. Całość złożyła mi się na mocno przeciętny kryminał, wcześniejsze książki Yrsy były według mnie lepsze.

O ile postawiona na początku zagadka jest oryginalna i intrygująca, to jej rozwiązanie lekko mnie rozczarowało, w dużej mierze bazując na przypadku. Z drugiej strony, można powiedzieć, że większość zdarzeń w życiu jest dziełem przypadku... Miałem też przemożne wrażenie, że działalność Thory, skądinąd całkiem sympatycznej prawniczki, dla znalezienia rozwiązania – opierała...