Książkę rozpoczyna się z żywym zainteresowaniem, historia jest pomysłowa i pierwsze perypetie bohaterów takie, jak powinny być w romansie: pełne napięcia, ale nie brak w nich humoru. Niestety, każdy następny rozdział jest coraz bardziej przewidywalny, chociaż czyta się z lekkością i przyjemnością. Dziwi mnie natomiast brak konsekwencji w wątku, który jest przyczyną całej historii. Główny bohater myli Isabelle ze swoją żonę. Jak można się domyślić, w końcu rozkwita między nimi uczucie (w końcu to romans :D), ale popatrzmy na to z boku. Wdowiec wdaje się w romans z kobietą łudząco podobną do jego nieżyjącej żony, którą w dodatku on sam nie uważa za zmarłą. Czy nie jest to trochę niepokojące?

Brakuje mi też bardziej skomplikowanego zakończenie, jest zdecydowanie zbyt proste i oczywiste. Sami bohaterowie są jak najbardziej do polubienia, ale osobiście chciałabym poczytać coś więcej na temat relacji „guwernantka-dzieci” które później zmienia się na „kochanka ojca-dzieci”. Ten temat jest trudny, ale zdecydowanie ciekawy, a autorka nie wyczerpała tematu tak jak bym tego chciała.

Ogólnie książkę polecam jako lekką przyjemną lekturę, do odprężenia lecz nie dla tych co poszukują wrażeń i silnych emocji.

Książkę rozpoczyna się z żywym zainteresowaniem, historia jest pomysłowa i pierwsze perypetie bohaterów takie, jak powinny być w romansie: pełne napięcia, ale nie brak w nich humoru. Niestety, każdy następny rozdział jest coraz bardziej przewidywalny, chociaż czyta się z lekkością i przyjemnością. Dziwi mnie natomiast brak konsekwencji w wątku, który jest przyczyną całej...