Książka ma mylący tytuł.

Bardziej adekwatny byłby "Kriegsmarine. Losy wybranych jednostek".

Na plus ładne wydanie, w twardej oprawie ze sporą ilością zdjęć.

Minusy - bardzo pobieżne podejście do tematu, skupienie się wyłącznie na jednostkach nawodnych i to takich, o których osoby zainteresowane tematem bez wątpienia słyszały.

Książka ma mylący tytuł.

Bardziej adekwatny byłby "Kriegsmarine. Losy wybranych jednostek".

Na plus ładne wydanie, w twardej oprawie ze sporą ilością zdjęć.

Minusy - bardzo pobieżne podejście do tematu, skupienie się wyłącznie na jednostkach nawodnych i to takich, o których osoby zainteresowane tematem bez wątpienia słyszały.

Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, po wzięciu publikacji do ręki, to przepiękne wydanie książki. Twarda oprawa, kredowy papier oraz doskonałej jakości materiał fotograficzny wzbudziły we mnie zachwyt. Jednakże im bardziej zagłębiałem się w lekturę, tym bardziej byłem rozczarowany. Spodziewałem się czegoś więcej po autorze, którego pracę dotyczącą niemieckich okrętów podwodnych przeczytałem z prawdziwą przyjemnością. Zacznijmy jednak od początku.

Książka została podzielona na sześć dużych rozdziałów. Każdy z nich przedstawia, wybrany przez autora aspekt działalności Kriegsmarine. Juan Vazquez Garcia w żadnym wypadku nie sili się na pełny opis działań niemieckiej marynarki podczas ostatniej wojny światowej. Autor subiektywnie wybrał najciekawsze wydarzenia dotyczące działań hitlerowskiej floty i postanowił je w przystępny sposób przedstawić swoim czytelnikom. Będąc już zupełnie dokładnym, książka koncertuje się wyłącznie na historii powstania niemieckiej marynarki wojennej, działań w Norwegii w 1940 r., Arktyce oraz opisie działań bojowych dwóch pancerników „Tirpitza„ i ”Bismarcka”.

W pracy hiszpańskiego autora, nie znajdziemy żadnych informacji o działalności Kriegsmarine w czasie kampanii wrześniowej, akcjach na Morzu Śródziemnym czy podczas D-Day. Poza tym, dla polskiego czytelnika, szczególnie denerwujący jest fakt, że autor przy opisie polowania na „Bismarcka„ ani słowem nie wspomniał o ORP ”Piorun”, który przyczynił się do wykrycia niemieckiego pancernika. Szkoda, że polskie wydawnictwo nie zdecydowało się w tym miejscu, na umieszczenie jakiejkolwiek adnotacji dla polskich czytelników. Czytając książkę zauważyłem, że autor przedstawia walkę Kriegsmarine prawie wyłącznie jako pojedynek z Imperium Brytyjskim, często pomijając innych aliantów, takich jak ZSRR czy USA.

https://historia.org.pl/2015/09/19/kriegsmarine-marynarka-wojenna-iii-rzeszy-j-v-garcia-recenzja/

Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, po wzięciu publikacji do ręki, to przepiękne wydanie książki. Twarda oprawa, kredowy papier oraz doskonałej jakości materiał fotograficzny wzbudziły we mnie zachwyt. Jednakże im bardziej zagłębiałem się w lekturę, tym bardziej byłem rozczarowany. Spodziewałem się czegoś więcej po autorze, którego pracę dotyczącą niemieckich okrętów...