„Po mnie choćby Potop” to wywiad – rzeka, przeprowadzony przez Jacka Szczerbę z Jerzym Hoffmanem, twórcą filmów wybitnych – „Potop”, „Pan Wołodyjowski”, „Prawo i pięść” oraz trochę mniej wybitnych – „1920. Bitwa Warszawska”, „Do krwi ostatniej”…

Rozmowa jest męska i szczera do bólu, ale prowadzona na luzie i ze sporą dawką humoru. To hoffmanowska opowieść o seksie, miłości, przyjaźni, lojalności, walce o przetrwanie, komunizmie, piciu wódki i kręceniu filmów…

Książka zawiera mnóstwo barwnych historii – o wojnie spędzonej na Syberii, która była dla niego prawdziwą szkołą życia dla nastoletniego Hoffmana, dlaczego zaczął kręcić filmy, o studiach w Moskiewskiej Szkole Filmowej, o przyjaźni z Edwardem Skórzewskim, o życiu w PRL, o tym dlaczego w „Potopie” zagrali Daniel Olbrychski i Małgorzata Braunek, dlaczego Gustaw Holoubek nie zagrał w „Panu Wołodyjowskim”, o córce, która pracowała ze Steve’m Jobsem, o szorstkiej przyjaźni z Jerzym Kawalerowiczem i o tym, ile kosztowała dziewczyna na Kubie…
Na szczęście Jerzy Hoffman opowiada o swoim życiu i twórczości z ironią i dystansem. Odnosi się wrażenie, że całe jego życie to jedna wielka impreza – po prostu wódka, kobiety i śpiew. Nie za bardzo wiadomo, kiedy znajdował czas na kręcenie filmów. Ale jak twierdzi bohater książki – praca i biesiada to jego żywioły…

„Po mnie choćby Potop” to urocza gawęda, pełna anegdot i pikantnych opowieści. Nawet jeżeli tu i ówdzie Hoffman dał się ponieść fantazji, to i tak czyta się to wybornie…

„Po mnie choćby Potop” to wywiad – rzeka, przeprowadzony przez Jacka Szczerbę z Jerzym Hoffmanem, twórcą filmów wybitnych – „Potop”, „Pan Wołodyjowski”, „Prawo i pięść” oraz trochę mniej wybitnych – „1920. Bitwa Warszawska”, „Do krwi ostatniej”…

Rozmowa jest męska i szczera do bólu, ale prowadzona na luzie i ze sporą dawką humoru. To hoffmanowska opowieść o seksie,...