Fajna książka dla osób ceniących czarny humor. Mnie się podobała.

Fajna książka dla osób ceniących czarny humor. Mnie się podobała.

,,Głupi ma zawsze szczęście" - to jedno powiedzenie opisuje , całą tą książkę . Na początku nie byłam do niej przekonana , kupiłam ją tylko dlatego , że kosztowała nie całe siedem złoty , lecz on dalej w las , tym ta książka jest lepsza . Zaczynając od głownego oraz pobocznych bohaterów , kończąc na fakcie morderstwa i pozbywania się dowodów oraz oczywiście ciała . Czytając , pare razy przyłapałam się na myślach jak ja bym to zrobiła. Nie będę ukrywać ,że pokochałam na jakiś dziwny sposób matkę tytułowego Barneya. Podsumowując tą chaotyczną "recenzje" , polecam dla każdego miłośnika kryminałów , aby sprawdził na jakie dzikie wizję ukrycia ciała wpadnie .

,,Głupi ma zawsze szczęście" - to jedno powiedzenie opisuje , całą tą książkę . Na początku nie byłam do niej przekonana , kupiłam ją tylko dlatego , że kosztowała nie całe siedem złoty , lecz on dalej w las , tym ta książka jest lepsza . Zaczynając od głownego oraz pobocznych bohaterów , kończąc na fakcie morderstwa i pozbywania się dowodów oraz oczywiście ciała ....

Genialna :) żałuję, że wcześniej obejrzałam film, ale nawet to nie zepsuło mi odbioru. Gorąco polecam!

Genialna :) żałuję, że wcześniej obejrzałam film, ale nawet to nie zepsuło mi odbioru. Gorąco polecam!

Totalny odjazd. Wszystko, co najlepsze w tzw. brytyjskim humorze i to zarówno tym klasycznym, kojarzącym się serialami „Allo Allo” i „Co ludzie powiedzą?” jak i tym współczesnym, spod znaku „Porachunków” i „Przekrętu” Guya Ritchie. Z tym ostatnim powieść Lindsaya łączy idealne połączenie wątków obyczajowych i sensacyjnych, perfekcyjne dawkowanie absurdalnego humoru i napięcia, umiejętność tworzenia groteskowych bohaterów oraz budowania bardzo filmowych scen.
Jednak Lindsay Ritchiem nie jest. Początek „Legendy Barneya Thomsona” rozkręca się bardzo powoli, jest przegadany i zwyczajnie nudzi. Jednak warto przebrnąć przez te 30-40 stron ekspozycji, bo potem akcja nabiera odrzutowego tempa – trup ściele się bardzo gęsto, a umiejętności konstruowania zaskakujących zwrotów akcji mogą pozazdrościć pisarzowi ze Szkocji najlepsi spece od kina akcji z Hollywood.
Powieść Douglasa Linsaya ma też zaskakującą wartość poznawczą. Wielka Brytania i jej mieszkańcy przynajmniej od połowy lat 90. Są synonimem kultury „cool”. W powieści Lindsaya czytana przez pryzmat Glasgow Wielka Brytania „cool” w sobie nie ma za grosz. To taki sam jak inne, kraj przyklejonych do telewizorów idiotek oraz marzących o kolejnym piwie, potrafiących gadać tylko o piłce idiotów. Bohaterowie „Legendy Barneya Thomsona” to parada clownów – w najlepszym razie smutnych, a najczęściej po prostu żałosnych. Jednak, choć podobni do siebie, nie tworzą szarej magmy, Literacki warsztat Lindsaya, zmysł obserwacji, oko do szczegółów, umiejętność cieniowania i wynajdywania smaczków, sprawiają, że każdy z nich jest inny.
To oko do szczegółów i wynajdywanie smaczków daje nam jeszcze jeden diamencik w kolii „Legendy…” – z pozoru niewiele znaczący i nic nie wnoszący do akcji. Jednak tylko z pozoru, bo bez niego charakterystyka postaci i świata „…Barneya…” nie była był pełna. Tym diamencikiem są krótkie opisy teleturniejów streszczenia akcji telenowel oglądanych przez kobiety otaczające głównego bohatera. Czegoś tak absurdalnego nie czytałem od dawna. Warto powieść Lindsaya przeczytać choćby dla nich.
Nasi satyrycy i komediopisarze powinni potraktować „Legendę…” jak podręcznik – jak kopać z klasą. Nic lepszego nie było na rynku od lat.

Totalny odjazd. Wszystko, co najlepsze w tzw. brytyjskim humorze i to zarówno tym klasycznym, kojarzącym się serialami „Allo Allo” i „Co ludzie powiedzą?” jak i tym współczesnym, spod znaku „Porachunków” i „Przekrętu” Guya Ritchie. Z tym ostatnim powieść Lindsaya łączy idealne połączenie wątków obyczajowych i sensacyjnych, perfekcyjne dawkowanie absurdalnego humoru i...

Po prostu zaj....a zabawna ksiązka z wątkiem kryminalnym. Niesamowite poczucie humoru. Podczas czytania odczucia jak przy trillerze. Polecam!

Po prostu zaj....a zabawna ksiązka z wątkiem kryminalnym. Niesamowite poczucie humoru. Podczas czytania odczucia jak przy trillerze. Polecam!

Książka lekka i przyjemna, bardzo szybko się czyta. Aż szkoda. Opowieść jest pełna humoru, groteskowa i pełna szczęścia. Bo jak to mówią: "Głupi to ma szczęście", a tytułowy Barney do inteligentnych "morderców" nie należał. Nie było momentu, gdzie uśmiech schodziłby mi z twarzy, nie można utrzymać powagi czytając tę książkę! Jest świetna! Naprawdę polecam ją każdemu!
Może kogoś na pierwszy rzut oka odrzucać opis: "Nieśmiały fryzjer...", ale to właśnie praca głównego bohatera nadaje się na idealne tło do całej komicznej sprawy. No, bo kto by podejrzewał starego, sztywnego fryzjera o zamrażalkę pełną ludzkich zwłok? Jak widać, nawet on był tym zaskoczony.
Jestem pewna, że niejednokrotnie powrócę do tej lektury.

Książka lekka i przyjemna, bardzo szybko się czyta. Aż szkoda. Opowieść jest pełna humoru, groteskowa i pełna szczęścia. Bo jak to mówią: "Głupi to ma szczęście", a tytułowy Barney do inteligentnych "morderców" nie należał. Nie było momentu, gdzie uśmiech schodziłby mi z twarzy, nie można utrzymać powagi czytając tę książkę! Jest świetna! Naprawdę polecam ją każdemu!
Może...

No i się setnie ubawilem. I teraz już wiem. Życie fryzjera męskiego proste nie jest. A postać matki zasługuje na 10 😎

No i się setnie ubawilem. I teraz już wiem. Życie fryzjera męskiego proste nie jest. A postać matki zasługuje na 10 😎