Joanna Chmielewska odeszła w zeszłym roku, ale wiem, że jej książki będą towarzyszyły czytelnikom po wsze czasy. Bardzo mnie to cieszy, gdyż warto doceniać naszą polską literaturę.

Ale jak to się mówi "Swego nie znacie, cudze chwalicie". Pani Joanny nie trzeba za bardzo zachwalać, ponieważ jej książki bronią się same i udowadniają jakim talentem, wielkim poczuciem humoru i wyczuciem dysponował ta polska królowa kryminału.

Ale dowcipne kryminały, to nie jedyny gatunek, którym pisarka się dobrze czuła. Napisał nawet książkę kucharską. NO dobrze, książka kucharska to może zbyt wygórowane słowo.

"Książka poniekąd kucharska" jest to właśnie pozycja idealnie pasująca do tytułu - poniekąd.
Pani Joanna nie napisała książki z przepisami, recepturami i dokładnymi gramaturami. Ta pozycja to kulinarny alfabet. Alfabet kulinarnych wspomnień, anegdot, celów, smakowych wrażeń.

Pisarka podkreśla, że w tej dziedzinie życia, jaką jest gastronomia jest raczej leniwą kobieta. Ale każdy "przepis" jest bliski jej sercu.
Z takiego stylu i formy, jaką wybrała autorka można się wiele dowiedzieć o niej samej, ale nie tylko.
Jak zwykle nie zabrakło znaku szczególnego pisarki. Mianowicie dowcipu, wyczuwalnej radości z tworzenia oraz komunikowania się z czytelnikiem.

O tej książce nie ma potrzeby dużo pisać. Wystarczy, że napiszę wam, ze jest ona inna i bardzo oryginalna. Polecam

Joanna Chmielewska odeszła w zeszłym roku, ale wiem, że jej książki będą towarzyszyły czytelnikom po wsze czasy. Bardzo mnie to cieszy, gdyż warto doceniać naszą polską literaturę.

Ale jak to się mówi "Swego nie znacie, cudze chwalicie". Pani Joanny nie trzeba za bardzo zachwalać, ponieważ jej książki bronią się same i udowadniają jakim talentem, wielkim poczuciem humoru...