"W działaniu artystycznym prawda bywa tylko dostarczycielem tematu. Sam sposób jego obróbki decyduje o tym, czy zbliżamy się do rejonów czegoś, co można by uznać za sztukę."

Znakomicie odbiera się tę książkę, ogromny ładunek świetnego humoru, inteligentnego spojrzenia na świat, szacunku wobec ludzi i ich dorobku zawodowego. Dowcipnie, z dystansem do siebie i swojej pracy, wnikliwie o dzisiejszej kulturze, realiach pracy teatrów, wyzwaniach artystycznych, subiektywnie o roli muzyki w życiu. Rozsądnie o różnicach i podobieństwach pokoleniowych, wartościach przeplatających młodość i dojrzałość, zrozumieniu roli mentora i przewodnika, bez narzucania własnego klucza postrzegania rzeczywistości, jednakże z odnoszonymi wzajemnymi korzyściami.

Andrzej Strzelecki - autor, aktor, reżyser, rektor szkoły teatralnej - dzieli się z czytelnikami wybranymi życiowymi i zawodowymi doświadczeniami w taki sposób, że wiele z nich wyciągamy dla siebie, inspirując się ich przekazem i wydźwiękiem. Bogactwo anegdot, ciekawostek, wspomnień, historii, opisów wyjazdów zagranicznych, fragmentów dialogów i cytatów. Więcej niż szczypta autoironii, pozytywne i realistyczne podejście do zjawisk dziejących się wokół człowieka. W książce pojawia się wiele znanych nazwisk, głównie ze środowiska artystycznego, których ścieżki przecięły się prywatnie lub podczas pracy z autorem. Sporo nawiązań do studentów szkoły teatralnej, dostrzegamy okazywaną im serdeczność, zrozumienie, wiarę w ich możliwości i umiejętności. Trochę też okiem miłośnika golfa o tej dyscyplinie sportu, tak na zachętę do uświadomienia, jak mocno angażująca i wciągająca jest ona. I ta znacząca ilość osiemnastu rozdziałów książki. Wspaniale napisana autobiografia, wyjątkowo wciągający styl, trafność obserwacji otoczenia i zachowań ludzi, także z perspektywy upływającego czasu. Pasjonująca lektura, natychmiast nawiązuje się nić porozumienia z czytelnikiem, przyjemnie jest podążać jej szlakiem, oddawać refleksjom w pogodnym tonie, serdecznie uśmiechać się.

bookendorfina.blogspot.com

"W działaniu artystycznym prawda bywa tylko dostarczycielem tematu. Sam sposób jego obróbki decyduje o tym, czy zbliżamy się do rejonów czegoś, co można by uznać za sztukę."

Znakomicie odbiera się tę książkę, ogromny ładunek świetnego humoru, inteligentnego spojrzenia na świat, szacunku wobec ludzi i ich dorobku zawodowego. Dowcipnie, z dystansem do siebie i swojej pracy,...

Andrzej Strzelecki to wybitny polski reżyser i aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, nauczyciel akademicki i profesor sztuk teatralnych, rektor Akademii Teatralnej w Warszawie oraz zagorzały gracz i działacz golfowy. Swoją pierwszą książkę wydał w 2007 roku pt. „Człowiek w jednej rękawiczce”, a książka którą chcę Państwa zainteresować dziś, to kolejna jego autobiografia pt. „Człowiek z parawanem”.

Książka jest swego rodzaju wywiadem, lub można by rzec dokładniej - monologiem, w której autor opowiada zabawne historie i gagi, przy czytaniu których można się nieźle bawić lub powiem więcej „chichotać”. Aktor pisze o sobie, że nigdy nie marzył o tym, by zostać aktorem, wręcz nie przepadał za teatrem. Śmieszył go dorosły mężczyzna wymalowany szminką, do tego w rajtuzach, który trzymając w rękach kawałek deseczki, zastanawiał się nad marnością świata.

Autor w swej książce udostępnia także zdjęcia ze swojego prywatnego albumu, np. ze Zbyszkiem Wodeckim w koreańskiej knajpie, gdzie p. Andrzej zastanawiał się nad tym, że gdy inni gubią włosy, Zbyszkowi z wiekiem czupryna gęstnieje. Również jest wspólne zdjęcie kwartetu Rampa, gdzie razem spędzili kawał wspólnego życia zawodowego i nie tylko, oraz zdjęcie przy jubileuszowym torcie Fundacji Ewy Błaszczyk, gdzie p. Andrzej był zaproszony.

Uwielbia pracować z młodzieżą, bowiem uważa, że „jesteśmy sobie nawzajem potrzebni, że nie żyjemy w dwóch różnych światach lecz w jednym i tym samym”, i p. Andrzej ma nadzieję, że „termin jego ważności jeszcze nie minął, bo sprawdził to na wieczku - nie jest jeszcze przeterminowany”.

W telenoweli „Klan” od stu lat gra lekarza - ginekologa, gdzie w gabinecie stoi parawan i jak twierdzi p. Andrzej nigdy nie odebrał żadnego porodu, ani na planie filmowym, ani w realnym życiu. Łudzi się tym, że grając „lekarza-pierdołę”, daje widzom choć trochę uśmiechu, przynosząc oddech ulgi po ciężkim dniu.

Książka wydana w przepięknej, twardej oprawie, szyta zawiera 330 stron i 18 rozdziałów, które czyta się z wielką satysfakcją i przyjemnością, a przy tym świetnie się bawiąc.

Autor książki ma do siebie wiele dystansu i autoironii, dlatego nie powinni czytać tej książki ludzie, którzy pozbawieni są poczucia humoru, bo mogą p. Andrzeja wziąć na serio, a sam autor pewnie by tego nie chciał.

Zapraszam do czytania i świetnej zabawy.

Moja ocena: 10/10
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Andrzej Strzelecki to wybitny polski reżyser i aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, nauczyciel akademicki i profesor sztuk teatralnych, rektor Akademii Teatralnej w Warszawie oraz zagorzały gracz i działacz golfowy. Swoją pierwszą książkę wydał w 2007 roku pt. „Człowiek w jednej rękawiczce”, a książka którą chcę Państwa zainteresować dziś, to kolejna jego autobiografia...