Książka zawierająca wiele pożytecznych spostrzeżeń i porad, podanych jednak w wyjątkowo ciężkostrawnej formie. Jest to poradnik dla amerykańskich biznesmenów, menadżerów i korposzczurów, tak więc jest to pozycja przeładowana przykładami z życia zawodowego i prywatnego tych właśnie grup zawodowych. Każde twierdzenie autora ilustrują opowieści o zebraniach, konferencjach, prezentacjach, projektach, dyrektorach, menadżerach, zespołach zadaniowych, liderach, raportach, sprawozdaniach, podróżach służbowych etc. Jeśli ktoś ma obrzydzenie do korpo i gardzi żargonem i stylem życia typowym dla amerykańskiego biznesu, będzie mu wyjątkowo ciężko przebrnąć przez tę pozycję. Gorsze byłoby już chyba tylko czytanie o „NGO’sach” i problemach życiowych „aktywistów trzeciego sektora”…

Gdy jednak przebijemy się przez wyjątkowo zniechęcającą formę prezentacji, „amerykańską” również w tym sensie że autor zwraca się nieustanie do czytelnika per „ty”, skupiając się na samej treści porad autora, znajdziemy w tej pracy szereg wartościowych i inspirujących uwag. Zastosować je w życiu może nie tylko korposzczur nie potrafiący choćby na chwilę wyłączyć telefonu komórkowego i powstrzymać się od sprawdzania co kilka minut maila i powiadomień na portalach społecznościowych, ale też normalny człowiek, chcący np. efektywniej zorganizować swoją aktywność czytelniczą, prowadzenie gospodarstwa domowego, zarządzanie czasem, jak i każdą w zasadzie inną dziedzinę życia i pracy.

Autorowi przyświeca zasada „mniej, ale lepiej” i radzi nam „odbijać” nieistotne bodźce z otoczenia, selekcjonować informacje, zobowiązania, realizowane przedsięwzięcia, wyłaniać wedle precyzyjnych kryteriów jasne i realistyczne cele do wykonania dla siebie i dla swoich współpracowników, przejrzyście dzielić kompetencje i odpowiedzialność za ich wykonanie, wskazywać konkretne terminy realizacji, stosować zasadę małych kroków i pozytywnego wzmocnienia za sukcesy cząstkowe, wykorzystać mechanizm rutyny, koncentracji, zabezpieczenia się na wypadek nieprzewidzianych okoliczności, ale także zwiększyć swe twórcze możliwości poprzez wygospodarowanie czasu na rozmyślania, sen i zabawę. Brakuje chyba tylko zaleceń zdrowego odżywiania się i uprawiania sportu. W każdym razie, esencjalizm radzi autor uczynić swoją postawą życiową, a nie tylko doraźnie wykorzystywaną strategią.

Rozdziały rozpoczynają się zawsze anegdotką lub serią anegdotek, od których autor wyprowadza różnicę pomiędzy metodą esencjalistyczną a „nieesencjalistyczną", które dla jasności zestawia ze sobą w tabeli. Później wskazuje nam, co i jak konkretnie możemy zrobić, by postępować wedle modelu esencjalistycznego, za każdym razem wskazując też, jakie ma to zalety i jakie niesie ze sobą korzyści. W książce jest sporo tabel i schematów zwracających uwagę czytelnika na najistotniejsze treści i ułatwiających ich wyłowienie i zapamiętanie. Jak jednak wspomniałem wcześniej, jest to podlane tonem nieznośnego dydaktyzmu, typowego dla amerykańskiej kultury „coachów” i „mówców motywacyjnych”.

Moim zdaniem, warto by było, żeby podobna książka powstała w Polsce, tyle że, żeby napisana została przez polskiego autora, dla polskiego czytelnika, i odnosiła się do polskich realiów. Czytając poradniki dla Amerykanów, ma się bowiem uczucie czytania elementarza dla debili żyjących w alternatywnej (nie)rzeczywistości korpobiura, nawet jeśli przedstawione w danej pozycji porady są obiektywne wartościowe, jak jest właśnie w przypadku pracy Grega McKeowna.

Książka zawierająca wiele pożytecznych spostrzeżeń i porad, podanych jednak w wyjątkowo ciężkostrawnej formie. Jest to poradnik dla amerykańskich biznesmenów, menadżerów i korposzczurów, tak więc jest to pozycja przeładowana przykładami z życia zawodowego i prywatnego tych właśnie grup zawodowych. Każde twierdzenie autora ilustrują opowieści o zebraniach, konferencjach,...