Główna bohaterka, Agata, w wieku osiemnastu lat poznaje starszego od siebie mężczyznę. Zakochuje się w nim. Brak akceptacji tego związku ze strony rodziny powoduje, że dziewczyna ucieka z domu i zamieszkuje ze swoim wybrankiem. Po trzech latach trwającej wielkiej miłości, kochankowie pobierają się, żyjąc zgodnie i szczęśliwie. Los bywa jednak bardzo przewrotny i Tomasz, ginie w wypadku, a znany i bezpieczny świat Agaty kończy się w jednej chwili. Na kilkanaście miesięcy bohaterka wpada w przepastną otchłań żalu, żałoby, odrętwienia, całkowicie izolując się od świata. W wyniku starań różnych ludzi, jak też splotów przedziwnych okoliczności, z czasem Agata powoli wraca do życia i funkcjonowania, zaczyna dostrzegać jaśniejsze niż do tej pory odcienie. Kilkutygodniowy pobyt na wsi, z dala od wielkomiejskiej Warszawy, na który została zaproszona staje się punktem zwrotnym i przepustką do budowania życia jeszcze raz. Opowieść ozdobiona jest wątkiem nadprzyrodzonym – Agata doświadcza opieki z niebios. To druga powieść autorki, wcześniejsza to, „Kiedy wiosna nie nadchodzi".


Piękna opowieść o szczęściu, stracie, rozpaczy i drodze ku zbudowaniu wszystkiego od nowa. Samego siebie, własnego życia... To też opowieść o tym, jak bardzo można się związać z drugą osobą i co strata takiej osoby jest w stanie nam uczynić. Zwłaszcza na płaszczyźnie emocjonalnej. To wiele kosztuje. Lecz... Wszystko da się zacząć jeszcze raz.





,,Siedziałam tak w bezruchu, wpatrzona w jeden punkt
I chociaż bardzo chciałam coś zaplanować, to zwyczajnie nie mogłam.

O dziwo tym razem nie płakałam, może już nie miałam, czym.

Może wylałam już tyle łez, że wyczerpałam wszystkie limity.

Niczego nie byłam pewna i wszystko wydawało mi się teraz pozbawione sensu."


Książka opowiada przede wszystkim o życiu po stracie ukochanej osoby, o radzeniu sobie z utratą, przyjaźni, miłości, tęsknocie oraz poszukiwaniu nowej drogi prowadzącej do pełni szczęścia.



Czytelnik znajdzie tu odpowiedź na wszystkie pytania, jakie nasuną się już podczas czytania pierwszych rozdziałów powieści, a mianowicie:


Kim okaże się być Anna? Czy Agata skorzysta z jej zaproszenia dotyczącego pobytu w Pogódkach? Czy Agata odwiedzi po latach rodziców i naprawią wzajemne relacje? Czy kobieta wróci do malowania oraz do pracy w firmie zmarłego męża? Kto okaże jej wsparcie i z kim się zaprzyjaźni? Czy będzie potrafiła zacząć życie od nowa? Czy odnajdzie jeszcze miłość i szczęście? Jak potoczą się losy Agaty?


Jak poradzić sobie ze śmiercią człowieka, tym bardziej, że nastąpiła nagle i niespodziewanie?





Moje życie bez ciebie” to kolejna pozycja autorstwa Anny Wysockiej -Kalkowskiej. Tym razem autorka porusza bolesną, a zarazem bardzo życiową tematykę. Czytelnicy zyskają bowiem okazję, by wraz z główna bohaterką Agatą przejść przez proces żałoby. Śmierć bliskiej osoby to jedna z najbardziej dotkliwych strat, która rzuca swój cień na życie emocjonalne i towarzyskie. Agata, młoda kobieta, będzie musiała zmierzyć się z tym bólem, który zepchnie ją w przestrzeń nieopisanej pustki.

Anna Wysocka – Kalkowska zapewnia, że pomimo trudnej tematyki powieść przepełniona jest nadzieją na lepsze jutro.




Śmierć ukochanego człowieka jest zawsze bolesnym doświadczeniem, pełnym żalu, cierpienia, krzywdy, łez, buntu i rozpaczy. Bez względu na to, kogo się straciło - czy matkę, ojca, przyjaciela, brata, męża, córkę, czy żonę, niezależnie od okoliczności zgonu - strata uderza w samo serce. Śmierć bliskiej osoby, W jaki sposób uporać się z niewiarygodnym cierpieniem? Jak zaakceptować uczucia opuszczenia i straty? Jak w sposób świadomy przebyć proces żalu i zdrowienia?


Oprócz smutku, żalu, lęku, gniewu i samotności, pojawia się w powieści również wiele innych emocji tj. poczucie winy, depresja, a nawet myśli samobójcze.


Dzięki tej powieści możemy zauważyć, iż procesu żałoby nie można przyspieszyć. Jedna osoba będzie przeżywała stratę przez rok, druga przez dwa lata, a jeszcze inna nigdy nie pogodzi się z brakiem bliskiej osoby. Trzeba pozwolić sobie na wzruszenie, bunt, gniew, huśtawkę nastrojów, płacz, samotność, ale i wsparcie rodziny czy przyjaciół. Jeśli istnieje potrzeba wygadania się i bycia wysłuchanym, trzeba się zwierzyć bez rad i pouczeń w stylu: „Czas leczy rany”, „Poboli i przestanie”. Takie truizmy wcale nie pomagają żałobnikom, a jedynie irytują.
ksiazkimaleiduze

Główna bohaterka, Agata, w wieku osiemnastu lat poznaje starszego od siebie mężczyznę. Zakochuje się w nim. Brak akceptacji tego związku ze strony rodziny powoduje, że dziewczyna ucieka z domu i zamieszkuje ze swoim wybrankiem. Po trzech latach trwającej wielkiej miłości, kochankowie pobierają się, żyjąc zgodnie i szczęśliwie. Los bywa jednak bardzo przewrotny i Tomasz,...