Pierwsze spotkanie z twórczością Moniki Sawickiej upłynęło mi pod znakiem zaskoczenia. Najpierw zadziwiła mnie objętość tej książeczki: niewiele ponad dwieście stron i to znaczną czcionką. Następnie zaskoczyło mnie to, że tak krótka historia potrafiła mnie zmęczyć.

Pod względem warsztatu czy też pióra, jakim posługuje się autorka, książka może się podobać. Czyta się lekko i szybko, żadnych przydługich opisów, fajne dialogi. Tym bardziej byłam zaskoczona, jak bardzo nie przypadła mi do gustu ta książka. Być może to zasługa irytującej bohaterki, z którą trudno się identyfikować. Być może tego, że nie przemawia do mnie pomysł, że w dziesięć dni można aż tak zmienić życie i samą siebie. Nie aż tak, nie wyjechać w zupełnie inny region Polski, poznać mnóstwo nowych ludzi, kupić dom, wyremontować dom i jeszcze przyjąć pod nowy dach rodzinę, która sprzedała dotychczasowe mieszkanie. W moim odczuciu zabrzmiało nieprawdopodobnie, może Wy ocenicie inaczej.

Mimo wszystko jest powieścią obyczajową, ale znajdziecie tutaj także przebłyski świetnego humoru. Dzięki temu książka zyskuje na lekkości, historia staje się bardziej optymistyczna. Trudno mi o niej pisać, trudno mi ją oceniać - uczyniła na mnie słabe wrażenie, nie wzbudziła emocji, nie wciągnęła, wypadła dość blado. Nie będę jednak odradzać - przekonajcie się czy Mimo wszystko warto przeczytać.

Pierwsze spotkanie z twórczością Moniki Sawickiej upłynęło mi pod znakiem zaskoczenia. Najpierw zadziwiła mnie objętość tej książeczki: niewiele ponad dwieście stron i to znaczną czcionką. Następnie zaskoczyło mnie to, że tak krótka historia potrafiła mnie zmęczyć.

Pod względem warsztatu czy też pióra, jakim posługuje się autorka, książka może się podobać. Czyta się lekko...