„Los Angeles to nie dom. To miejsce, które wymazuje całą pamięć o przeszłości” – te słowa oddają cały ból, ogrom samotności mieszkającej w sercu i bólu pamięci, a raczej niepamięci. Znamionują one ogrom doświadczenia przygniatającego barki, a także ogrom historii do opowiedzenia. I rzeczywiście, ich autorem jest starsza już kobieta, którą wichry historii i tragiczne wydarzenia przeszłości przygnały z Kermanszahu na obrzeża miasta Los Angeles.
O miłości i nienawiści, o zazdrości zatruwającej serce i duszę oraz o wspomnianej już samotności pisze Parnaz Foroutan, w pięknej, ale i bolesnej powieści „Dziewczyna z ogrodu”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego historia przenosi nas do Iranu, gdzie poznajemy losy dwóch braci, dwóch żydowskich rodzin połączonych wspólnym celem – dać światu syna na chwałę Pana. Przyjemność płynącą z lektury znajdą ci czytelnicy, którzy przywiązują uwagę nie tylko do fabuły, ale i do klimatu książki, którzy stronią od lekkich i łatwych opowieści. Ta bowiem z pewnością nie jest ani łatwa, ani lekka, bowiem porusza zarówno tematy związane z kulturą i zwyczajami panującymi w Iranie, wynikającymi z religii i tradycji, zajmuje się również emocjonalną stroną bohaterów, którzy w reakcji na zachodzące wydarzenia prezentują całe spektrum zachowań i postaw.
Dwóch braci zrodzonych z jednego ojca i jednej matki, a jednak skrajnie różnych – Ibrahim ze swoją młodą żoną oraz Aszer i jego Rahel to bohaterowie tego dramatu, który obejmuje coraz to nowe osoby. Najważniejsza w tej konfiguracji jest jednak postać Aszera, głowy domu, którego talent i zdolności biznesowe sprawiają, że konsekwentnie pomnaża pozostawiony przez ojca majątek. Rola, którą w zarządzaniu dobrami powierzył bratu nie jest zbyt znacząca może dlatego, że Ibrahim ze swoją religijnością i delikatnością niezbyt sprawdza się w brutalnym świecie interesów. Ibrahim ma jednak coś, czego ponad wszystko pragnie Aszer…
Aszerowi, który ma wszystko – zarówno szacunek w okolicy, piękny dom i dobre zdrowie, a także piękną i pracowitą żonę, do szczęścia brakuje wyłącznie syna. Ten jednak nie pojawia się mimo starań, dlatego z każdym miesiącem rośnie frustracja mężczyzny i jego wymagania wobec młodej kobiety u jego boku. Ultimatum, które jej daje, jest wyrazem jego determinacji, ale też i pychy, a także płonącego w sercu pożądania, skierowanego ku innej kobiecie. Już przed swoim ślubem zwrócił on uwagę na piękną żonę kuzyna, zaś teraz, kiedy została rozwódką i odesłano ją do braci, poślubienie jej może stać się nie tylko spełnieniem jego pragnień, ale i aktem łaski wobec odtrąconej Kokab.
Czy można się zatem dziwić, że serce Rahel zaczyna trawić zazdrość, szczególnie że piękna żona Ibrahima właśnie powiła syna, a ona sama bezskutecznie próbuje zajść w ciążę? Czy rzeczywiście w łonie Rahel zamieszkał dżinn, który nie dopuszcza do poczęcia dziecka, dziedzica Aszera? Jak zakończy się ta opowieść przepełniona bezsilnością kobiety oskarżanej o bezpłodność, która pod wpływem presji otoczenia oraz wymagań, które stawia jej mąż powoli pogrąża się w odmętach szaleństwa poddając się zazdrości, która szaleje w jej sercu? Jak zachowuje się kobieta, której odebrano dziecko? Na te wszystkie pytania znajdziemy odpowiedź w pięknej książce „Dziewczyna z ogrodu”, która nie tylko opowiada historię, ale również kreśli nam tło społeczno-polityczne tło wydarzeń, które przybliża nam losy kobiet całkowicie uzależnionych od mężczyzn, których przyszłość zależy wyłącznie od tego, czy powiją syna czy też nie będzie im to dane.


(...)
Pełna treść recenzji znajduje się na stronie: http://qulturaslowa.blogspot.com/2016/02/parnaz-foroutan-dziewczyna-z-ogrodu.html

„Los Angeles to nie dom. To miejsce, które wymazuje całą pamięć o przeszłości” – te słowa oddają cały ból, ogrom samotności mieszkającej w sercu i bólu pamięci, a raczej niepamięci. Znamionują one ogrom doświadczenia przygniatającego barki, a także ogrom historii do opowiedzenia. I rzeczywiście, ich autorem jest starsza już kobieta, którą wichry historii i tragiczne...