Druga strona lasu - Sebastian Uznański
Typowy dla Sebastiana odrobinę kanciasty styl, w sumie dość lekko się czyta. Fabularnie groch z kapustą. Reinterpretacja Czerwonego Kapturka, jakieś naćpane krasnoludki, oniryczna niedookreśloność płaszczyzn rzeczywistości, zombi, problemy psychiczne/emocjonalne, Ufo. Nie bardzo wiadomo skąd i dokąd to wszystko zmierza i co jedno ma wspólnego z drugim. Jakieś obrazy, mrugnięcia okiem na plus. Nie zachwyciło. 5/10

Pajęczarka - Przemysław Zańko
Sprawnie napisane, fabularnie konkretne, dość sensowne postacie, dobrze się czyta. Może nawet zrobiłoby jakieś wrażenie gdyby nie to, że brak tu jakiejkolwiek myśli dodanej od autora. Wszystko to już było. Steampunkowa stylizacja, świat dystopijnej rzeczywistości, standardowa, prosta fabuła - w opresyjnym systemie żyje bohater ślepo mu oddany i dzięki przypadkowi zaczyna się buntować, na swej drodze spotyka tajną dysydencką organizację z pomocą której wyrywa z kolein stabilny by się wydawało system. Wszystko to było ładniej i lepiej u różnych MacLeodów, Zajdli, Zamiatinów, Huxleyów czy innych Orwellów. Na duży plus zasługuje scena z matką bohaterki. 6/10

Syn archanioła - Przemysław Karbowski
Międzywojenna gra polityczno-szpiegowska. Napisane zgrabnie i z jajem, bohaterowie wyraźni i interesujący. 7,5/10

Dziesięć zasad dla każdego (skutecznego) międzygalaktycznego przemytnika - Holly Black
Humoreska, dość zabawna, z jakąś tam też myślą i przesłaniem dla młodszego chyb czytelnika. 7/10

Euonimista - Neil Williamson
Całe opowiadanie to pomysł - moim zdaniem antycypacja jednego z aspektów rozwoju UE (lub ogólniej koegzystencji społeczeństw) i nic specjalnie więcej. Fabuła pretekstowa (chociaż trzeba szczerze przyznać, że wystarczająca),bohater przekonujący. W sumie całość nie olśniewa ale jest to wciąż zupełnie przyzwoite opowiadanie. 6/10

Ziemia i wszystko, co pod nią - K. M. Ferebee
Magiczna rzeczywistość, emocje, odchodzenie. Nic nowego, znużyło mnie. 3/10

Towarzystwo smogowe - Chen Qiufan
W aspekcie idei opowiadanie podobne do poprzedniego tyle, że umieszczone w przyszłości bliskiego zasięgu miast w świecie fantasy. Prywatne problemy bohatera nakładają się na problemy ogólnospołeczne przynosząc interesujące zakończenie. Przemyślane, fajnie napisane. 7/10

Pyłek z przyszłych zbiorów - Darek Künsken
Najlepsze moim zdaniem opowiadanie z zaserwowanego zestawu. Przemyślane, wymagające intelektualnie, sprawnie napisane z interesującymi bohaterami i pełnym, bogatym tłem. Niestety zmasakrowane pod względem korektorskim. Mamy tu zatrzęsienie pomyłek, przestawień, rozmaitych błędów składni i składu. Szkoda. Niemniej wciąż 8/10.

W sumie numer wart lektury.

Druga strona lasu - Sebastian Uznański
Typowy dla Sebastiana odrobinę kanciasty styl, w sumie dość lekko się czyta. Fabularnie groch z kapustą. Reinterpretacja Czerwonego Kapturka, jakieś naćpane krasnoludki, oniryczna niedookreśloność płaszczyzn rzeczywistości, zombi, problemy psychiczne/emocjonalne, Ufo. Nie bardzo wiadomo skąd i dokąd to wszystko zmierza i co jedno ma...

Korektę znowu wcięło, co boleśnie widać w tłumaczeniach - jeszcze z jedno przejrzenie by się zdecydowanie przydało, wyeliminowałoby niektóre kalki.

Pierwsze opowiadanie polskie jest moim zdaniem bardzo, bardzo, bardzo słabe, najsłabsze, jakie od miesięcy czytałam. Zwłaszcza w warstwie stylistycznej, ona aż prosi o redaktora (rozumiem pomysł na stylizację, ale on nie wyszedł).

Dwa pozostałe z kolei - bardzo udane, "Pajęczarka" jest zaskakująco feministyczna w wymowie, ciekawie używa konwencji steampunku. "Syn Archanioła" to z kolei bardzo porządne igranie z historią i tematami u nas chyba nadal najważniejszymi (Ojczyzna! Polityka a moralność!),silnie osadzone w historii regionu. Prawdopodobnie tłumaczyć by się tego bez tony przypisów nie dało, ale to według mnie raczej plus.

Zagraniczne opowiadania trzymają równy niezły poziom. "Pyłek z przyszłych zbiorów", jedyne opowiadanie dłuższe, jest niesamowity pod względem... wyobraźni, fantazji w kreowaniu świata. Nie mnie oceniać jego prawdopodobieństwo, ale konsekwencje, jakie ze swoich założeń wyciąga autor, nie tylko wciągają czytelnika, nie tylko sprawiają wrażenie logicznych (i na tyle innych, by ciekawić),ale także odbijają się w tematyce opowiadania, sposobie kreacji bohaterów, zmianach ich charakteru... To bardzo kompletne, harmonijne opowiadanie, którego kolejne warstwy i aspekty odbijają się w sobie, jedne wnoszą coś do rozumienia drugich. Bardzo to ładne, nie tak często w literaturze popularnej spotykane. No i lubię, kiedy ktoś momenty przełomowe pokazuje niejako od kuchni, przez działania i dramaty (lub sukcesy) pojedynczych ludzi. Miałam co prawda wrażenie, że jeden pomysł, ekhm, obyczajowy (nie chcę spoilerować) nie został do końca wykorzystany, że to trochę taki ornamencik, a trochę dążenie do harmonii formalnej właśnie - ale za mało rozwinięte, więc nieco sztuczne - ale to drobiazg.

"Dziesięć zasad..." - to taka stereotypowa literatura popularna, lekka, łatwa, przyjemna, nic więcej. Młodzieżówka.

"Ziemie i wszystko, co pod nią" - cudowny klimat, ciekawy world-building - czy raczej "szkicowanie świata", bo to jedna z tych opowieści, które nic nie wyjaśniają, tylko mnożą pytania. Ale jednak kończyłam ją usatysfakcjonowana, bo sama opowieść się zamknęła. Bohaterka się zmieniła. Zmieniły się relacje jej z otoczeniem. I jednak tropów było dość, by czytelnik pi razy załapał, o co chodzi: a czasem nie trzeba znać technicznych detali działania przysłowiowej magii w świecie przedstawionym. Nastrój i rysunek postaci, i "psychologia" tego opowiadania mnie urzekły.

"Towarzystwo smogowe" - całkiem ciekawe. Krzepiące. Ktoś powie "naiwne", ktoś powie "młodzieńcze". To taka "bliska fantasy", która bierze zjawiska już nam znane i tylko trochę je powiększa lub przesuwa.

"Euonimista" - ciekawy pomysł wyjściowy, wiarygodny i sympatyczny główny bohater, rodzina wokół niego takoż. Polityka galaktyczna i polityka rodzinna ładnie się tutaj przeplatają (że nie wspomnę o polityce z naszego tu i teraz, która na powstanie opowiadania widocznie wpłynęła). Też krzepiące.

Korektę znowu wcięło, co boleśnie widać w tłumaczeniach - jeszcze z jedno przejrzenie by się zdecydowanie przydało, wyeliminowałoby niektóre kalki.

Pierwsze opowiadanie polskie jest moim zdaniem bardzo, bardzo, bardzo słabe, najsłabsze, jakie od miesięcy czytałam. Zwłaszcza w warstwie stylistycznej, ona aż prosi o redaktora (rozumiem pomysł na stylizację, ale on nie...