Nie lubię komedyjek, gdzie występuje zamiana ról. Gdzie postaci spotykają zaginionego bliźniaka albo doppelgangera i zgodnie zamieniają się miejscami, żeby przez chwilę być kimś innym. To zawsze rodzi tyle problemów. Dlatego podobała mi się ta lektura: jest o tych problemach, nie ucieka od nich i nie zbywa śmiechem.

John zostaje wciągnięty w maskaradę na siłę, a ponieważ jest czystym płótnem, nie ma żadnych zobowiązań towarzyskich i rodzinnych, daje się wplątać w grę hrabiego. Johna nikt naprawdę nie zna, więc mógł sobie pozwolić bez żalu na opuszczenie starego życia, ale co uderzyło mnie - choć Jeana de Gué otacza tylu ludzi, tak naprawdę też nikt go nie zna. Potrzebowali go jako pustego symbolu obecności, ale nikt nie podejrzewał zamiany. Jean był zepsutym ekscentrykiem, którego zachowania ignorowano i pozwalano mu na wszystko z racji statusu, co pozwoliło Johnowi łatwiej wejść w rolę.
Czytelnik musi poznać rodzinę de Gué, tak samo jak John, analizując zachowania postaci (bardzo dobrze opisanych - plastycznie, aczkolwiek konkretnie), będąc wyczulonym na niedopowiedzenia i nastroje, czytając między wierszami. Sytuacji jest sporo, a postaci są bardzo różnorodne, więc dobrze się to czyta.
Choć Anglik początkowo opiera się, nikt mu nie wierzy. Gdy odgrywa charakter Jeana, nikogo nie dziwi. Gdy John próbuje opanować sytuację i uszczęśliwić mieszkańców zamku, rodzina w końcu zauważa różnicę, ale dla nich są to tylko zmiany w charakterze człowieka, którego znali pobieżnie, bo nie przepadali za nim, a może nawet bali się go. Każdy z nich był zapatrzony tylko we własne wyobrażenie o hrabim de Gué. Jedyną osobą, która się naprawdę zorientowała, była Béla, kochanka o nieco filozoficznym podejściu do życia, będąca lekko na uboczu.

Zakończenie jest przedziwne. Gdyby to była amerykańska twórczość, myślę, że John podjąłby próbę udowodnienia rodzinie hrabiego, z kim spędzili ostatni tydzień. Konfrontacja rozwiązałaby się pomyślnie dla pozytywnego bohatera i wszyscy żyliby długo i szczęśliwie.
Wpuszczając jednak w swoje buty kogoś obcego, trzeba liczyć się z możliwością wywrócenia wszystkiego do góry nogami. I ulegają temu zarówno John, jak i Jean. Obaj coś tracą i obaj zyskują. Wymiana wydaje się wbrew pozorom dość uczciwa. Tylko od charakteru obydwu mężczyzn zależy, co zrobią z tą nową szansą.
Koniec końców obaj są bardzo ludzcy, na swój sposób wykrzywieni przez życie: cyniczny i wyrachowany Jean oraz sentymentalny i przekonany o swojej wyższości moralnej John. Obaj doprowadziliby do tragedii.

Wychodzi na to, że z historii mógłby wyniknąć dobry kryminał, ale ponieważ jest to tylko książka obyczajowa, zamiana Johna w Jeana dodała jej chociaż smaczku.

Nie lubię komedyjek, gdzie występuje zamiana ról. Gdzie postaci spotykają zaginionego bliźniaka albo doppelgangera i zgodnie zamieniają się miejscami, żeby przez chwilę być kimś innym. To zawsze rodzi tyle problemów. Dlatego podobała mi się ta lektura: jest o tych problemach, nie ucieka od nich i nie zbywa śmiechem.

John zostaje wciągnięty w maskaradę na siłę, a ponieważ...