Znakomita! Nie jest to książka do przeczytania w jedną noc, i nie jest to wynik samej rozpiętości (700 stron...),to przede wszystkim zasługa zawiłej fabuły, przeplatają się tu liczne wątki, przewija się niemała liczba bohaterów... Ale warto po nią sięgnąć, historia nie tyle jest interesująca co ubogacająca . Od tej książki zaczełam cykl, w planie mam sięgnięcie po tom 1 i niewątpliwie to zrobię! Odjęłam jedna gwiazdkę za zakończenie, chyba spodziewałam się bardziej spektakularnego rozwiązania, ale to już kwestia gustu.

Znakomita! Nie jest to książka do przeczytania w jedną noc, i nie jest to wynik samej rozpiętości (700 stron...),to przede wszystkim zasługa zawiłej fabuły, przeplatają się tu liczne wątki, przewija się niemała liczba bohaterów... Ale warto po nią sięgnąć, historia nie tyle jest interesująca co ubogacająca . Od tej książki zaczełam cykl, w planie mam sięgnięcie po tom 1 i...

Świetna książka, ale nie jest takie czytadło, Znajdziemy w niej wątki włosko-libijskie, okres w ktorym do władzy dochodzi Kaddafi. Wątki kryminalne powiązanie z ludźmi władzy. Losy czterech przyjaciół, którzy w młodości zawierają bractwo krwi. Jak to wszystko się potoczy. Trzeba przeczytać, Drugi tom zdecydowanie lepszy od pierwszego.

Świetna książka, ale nie jest takie czytadło, Znajdziemy w niej wątki włosko-libijskie, okres w ktorym do władzy dochodzi Kaddafi. Wątki kryminalne powiązanie z ludźmi władzy. Losy czterech przyjaciół, którzy w młodości zawierają bractwo krwi. Jak to wszystko się potoczy. Trzeba przeczytać, Drugi tom zdecydowanie lepszy od pierwszego.

Jak dla mnie seria z komisarzem Michelem Balistrerim to jedna z lepszych pozycji, a Korzenie zła są drugą częścią. Nareszcie coś innego, nie amerykańskiego, nie schematycznego. Przeczytałem wszystkie, polecam

Jak dla mnie seria z komisarzem Michelem Balistrerim to jedna z lepszych pozycji, a Korzenie zła są drugą częścią. Nareszcie coś innego, nie amerykańskiego, nie schematycznego. Przeczytałem wszystkie, polecam

Kraj bliżej nam nieznany - Libia. A w niej przymierze piasku i krwi między włoskim chłopcem o bardzo uprzywilejowanej pozycji, jego rodakiem o pozycji pariasa i dwoma arabskimi braćmi. Są też cztery bardzo ważne kobiety, które zdeterminują przyszłość przyszłego komisarza: matka, zamordowana, kusicielka i ukochana. Wszystkie je utraci, gdy przyjdzie mu uciekać z kraju urodzenia. Ileż tu intryg, zakulisowych gier, knowań, układów, jest wreszcie wojna i przewrót polityczny zmieniający oblicze naszego świata. We Włoszech Balistreri nie chce się odnaleźć, opłakuje swą utraconą ojczyznę. Prowadzi życie przegranego. I trzeba ofiary, aby się odnalazł. Mocne i mroczne.

Kraj bliżej nam nieznany - Libia. A w niej przymierze piasku i krwi między włoskim chłopcem o bardzo uprzywilejowanej pozycji, jego rodakiem o pozycji pariasa i dwoma arabskimi braćmi. Są też cztery bardzo ważne kobiety, które zdeterminują przyszłość przyszłego komisarza: matka, zamordowana, kusicielka i ukochana. Wszystkie je utraci, gdy przyjdzie mu uciekać z kraju...

Książka mroczna, trudna,raczej przygnębiająca. Nie polecam jako wakacyjną lekturę dla rozrywki. Na pewno jednak warta przeczytania. O zaangażowaniu Włoch w Libii na pewno wiedza nasza jest żadna ,albo bardzo mała i sam ten wątek był dla mnie bardzo interesujący. Gdzieś tam w dalekim tle jest i polska Solidarność lat 80-tych.Główny bohater dość niejednoznaczny. trudno go polubić. Koniec mało satysfakcjonujący, z niedopowiedzeniem. Podsumowując: ciekawa, trudna i warta przeczytania książka. I pewnie także dlatego ,że autor zawiera w niej swoją prywatną złość na to, co spotkało jego, jako repatrianta.

Książka mroczna, trudna,raczej przygnębiająca. Nie polecam jako wakacyjną lekturę dla rozrywki. Na pewno jednak warta przeczytania. O zaangażowaniu Włoch w Libii na pewno wiedza nasza jest żadna ,albo bardzo mała i sam ten wątek był dla mnie bardzo interesujący. Gdzieś tam w dalekim tle jest i polska Solidarność lat 80-tych.Główny bohater dość niejednoznaczny. trudno go...

Mam duży problem z tą książką. Z jednej strony fabularnie jest nawet lepsza niż pierwszy tom trylogii, z drugiej zupełnie mnie co siebie zniechęciła dzięki 'ubogaceniu' postaci głównego bohatera.

Tom drugi to dwie książki w jednej - młodzieńcze lata Balistrieri'ego w Libii oraz sprawa kryminalna tocząca się zaraz po śledztwie w sprawie Elizy z tomu pierwszego. Obie części ciekawe, lecz chyba lepiej by było zrobić z nich dwie oddzielne powieści. W pierwszej części Mike nie zawsze dał się lubić, ale po koniec tomu bardzo się do niego przekonałam, bo w sumie okazał się porządnym facetem jeśli chodzi o sprawy najważniejsze. No i co zrobił autor w części drugiej? Pokazał Mike'a jako zwykłego gnojka, gwałciciela, okrutnika i mordercę. I oczywiście za swoje uczynki bohater wini wszystkich dookoła poza sobą, naprawdę żałosne... Szkoda, że autor zdecydował się na ten twist w fabule, no i że zrobił to tak późno, bo nie traciłabym czasu na czytanie drugiej części. To nie chodzi o to, że chcę czytać tylko o szlachetnych supermenach, ale pokazanie gwałtów czy morderstw bez żadnej refleksji i do tego obwinianie o nie ofiary jest niedopuszczalne, tym bardziej, że w książce gwałty nie były nawet uzasadnione fabułą, były tylko ot takim wzmocnieniem emocji bohatera, pokazaniem, jaki to on był wściekły. I oczywiście dla kobiet nie miało to większego znaczenia, poddawały się jego woli jak bezwolne lalki i nie miały nawet o to do niego pretensji! Autor przedstawił gwałt jako coś normalnego, ale to nie jest normalne i nie powinno być tak postrzegane! Nie wiem czy tu chodzi o włoskie podejście do kobiet, czy chore fantazje autora, ale takie przedstawienie tematu jest dla mnie nie do przyjęcia. A autor dedykujący książkę swojemu 18-letniemu synowi, daje najgorszy możliwy przykład następnym pokoleniom.

Naprawdę szkoda mi skądinąd świetnego cyklu. Wątek kryminalny jest dobrze skonstruowany, choć zakończenie trochę rozczarowuje, okazuje się przyziemne i niewyszukane, więc w sumie nie wiadomo, po co cała ta otoczka i wielka zagadka kryminalna. Jednak najbardziej przemówił do mnie obraz Libii i przewrotu stanu a także stosunków społecznych we Włoszech, które można zapewne przełożyć na każde inne państwo. Nie jest to miła lektura do poduszki, a fabuła wciąga bez reszty. Gdyby jeszcze tylko autor zrezygnował z podrasowania postaci Balistrieriego, byłaby to naprawdę świetna powieść.

Mam duży problem z tą książką. Z jednej strony fabularnie jest nawet lepsza niż pierwszy tom trylogii, z drugiej zupełnie mnie co siebie zniechęciła dzięki 'ubogaceniu' postaci głównego bohatera.

Tom drugi to dwie książki w jednej - młodzieńcze lata Balistrieri'ego w Libii oraz sprawa kryminalna tocząca się zaraz po śledztwie w sprawie Elizy z tomu pierwszego. Obie części...

To nie jest przyjemna lektura w sensie odbioru...nie jest to wakacyjne czytadło z cyklu przeczytać i zapomnieć. Autor bezlitośnie obnaża ludzkie słabości...grzechy i układu rządzące światem, nie tylko we Włoszech. Z każdą przeczytaną kartką oblepia nas brud, ale nadzieja nie gaśnie, że dobro jednak zwycięża....

To nie jest przyjemna lektura w sensie odbioru...nie jest to wakacyjne czytadło z cyklu przeczytać i zapomnieć. Autor bezlitośnie obnaża ludzkie słabości...grzechy i układu rządzące światem, nie tylko we Włoszech. Z każdą przeczytaną kartką oblepia nas brud, ale nadzieja nie gaśnie, że dobro jednak zwycięża....

Książkę całkiem nieźle mi się czytało, choć trzeba przyznać, że jest nieco rozwlekła i pisana specyficznym, jakby zmiennym stylem. Przyznam, że mam wątpliwości, czy faktycznie realne by było takie rozwiązywanie po czasie spraw, które wcześniej się zwyczajnie olało. Ale i tak najbardziej mnie ubawiło, gdy czytałem, że październik w Rzymie jest za gorący i za jasny,więc marzeniem jest ..... powrót do Afryki.

Książkę całkiem nieźle mi się czytało, choć trzeba przyznać, że jest nieco rozwlekła i pisana specyficznym, jakby zmiennym stylem. Przyznam, że mam wątpliwości, czy faktycznie realne by było takie rozwiązywanie po czasie spraw, które wcześniej się zwyczajnie olało. Ale i tak najbardziej mnie ubawiło, gdy czytałem, że październik w Rzymie jest za gorący i za jasny,więc...

Rok 1969 - Libia oraz przełom 1982/1983 - Włochy. Wydawałoby się, że wątek kryminalny (seria podobnych morderstw) to główna oś powieści. Moim jednak zdaniem, ważniejsze są okoliczności (w Libii - przygotowania do zamachu stanu Al Kadafiego, sytuacja Włochów, w Italii - mafia, przemyt narkotyków z Kolumbii, bunga bunga a la Berlusconi, pedofilia wśród księży, sponsorowanie polskiej Solidarności, polityka rządowa). Interesująco przedstawiony charakter Włochów. Ciekawa historia.

Rok 1969 - Libia oraz przełom 1982/1983 - Włochy. Wydawałoby się, że wątek kryminalny (seria podobnych morderstw) to główna oś powieści. Moim jednak zdaniem, ważniejsze są okoliczności (w Libii - przygotowania do zamachu stanu Al Kadafiego, sytuacja Włochów, w Italii - mafia, przemyt narkotyków z Kolumbii, bunga bunga a la Berlusconi, pedofilia wśród księży, sponsorowanie...

To jest doskonale. Książka na wskroś wloska. Pierwsza część - Libia - to dla mnie fenomen. Polecam

To jest doskonale. Książka na wskroś wloska. Pierwsza część - Libia - to dla mnie fenomen. Polecam