Potrzeby innych zawsze wydawały się Heidi ważniejsze od własnych. Kiedy dostrzega na peronie młodą, wychudzoną nastolatkę z niemowlęciem w ramionach, nie potrafi przejść obok niej obojętnie. Wpierw proponuje dziewczynie kolację, a potem schronienie u siebie. Nieznajoma odmawia, ale zmęczenie, ubóstwo i gorączka dziecka ostatecznie zmuszają ją do przyjęcia pomocnej dłoni. Wraz z chorym, płaczącym wniebogłosy niemowlakiem idzie z obcą kobietą do jej domu. Niewiele się odzywa, a jeszcze mniej mówi o sobie.

Chris, mąż Heidi, staje się coraz bardziej podejrzliwy w stosunku do nowej lokatorki. Prosi znajomego detektywa, aby dowiedział się o niej czegoś więcej. Informacje, jakie uzyskuje, sprawiają, że rozpoczyna wyścig z czasem...

W powieści Mary Kubicy przeszłość miesza się z teraźniejszością - historia Heidi i jej męża Chrisa przeplata się z przyszłymi wydarzeniami, w których uczestniczy Willow, nastoletnia uciekinierka. Siedząc na komisariacie, zwierza się policjantce krótko ze wszystkiego, co się wcześniej wydarzyło - nie tylko w domu Heidi, lecz również w jej rodzinnym mieście, sierocińcu, a później domu zastępczym. Kawałki trudnej układanki powoli tworzą całość zadziwiająco okrutnej historii, w której nikt i nic nie jest jednoznaczne, a wybory zwykle nie są proste i oczywiste.

Powieść jest intrygującym, wciągającym thillerem psychologicznym. Z przyjemnością śledziłam kolejne poczynania bohaterów, również tych dalszoplanowych, którzy zostali wykreowani niezwykle detalicznie i wiarygodnie. Tajemnica i napięcie towarzyszą czytelnikowi już od pierwszych rozdziałów. Im więcej faktów ujawnia autorka, tym postać smutnej nastolatki budzi większy niepokój. Pojawiają się kolejne pytania - kim jest? skąd przybyła? dlaczego ma ze sobą dziecko?

Uważam, że ,,Zajmę się tobą" nie jest książką przeznaczoną wyłącznie dla wielbicieli opowieści z dreszczykiem. Chociaż niewątpliwie zaliczyłabym ją do thrillerów, brakuje w niej czystej wodzy akcji, charakterystycznej dla tego gatunku. Autorka skupiła się na psychice bohaterów, ich historiach, motywacjach, trudnych przeżyciach. Nie znaczy to, że książka jest nudna, wręcz przeciwnie - postacie wydają się żyć własnym życiem, które pochłania bez reszty także odbiorcę. Polecam ją przede wszystkim zwolennikom powieści obyczajowych, szczególnie kobietom, lecz także osobom ceniącym w literaturze wartką akcję oraz niebanalną fabułę.

Potrzeby innych zawsze wydawały się Heidi ważniejsze od własnych. Kiedy dostrzega na peronie młodą, wychudzoną nastolatkę z niemowlęciem w ramionach, nie potrafi przejść obok niej obojętnie. Wpierw proponuje dziewczynie kolację, a potem schronienie u siebie. Nieznajoma odmawia, ale zmęczenie, ubóstwo i gorączka dziecka ostatecznie zmuszają ją do przyjęcia pomocnej dłoni....