Ta książka wprawiła mnie w tak osobliwie przygnębiający nastrój, że proces czytania rozłożyłam na kilka rat. Udzielił mi się on chyba za sprawą sugestywnych opisów, od których wręcz się roi w pozycji Sołżenicyna, więc jeżeli ktoś ma tendencję do mocnego przeżywania tego, co przeczyta, musi się nastawić na niełatwą wędrówkę.

Autor opisuje losy osób z różnych warstw społecznych znajdujących się w tym samym, tytułowym oddziale szpitalnym. Pozornie różnią się wszystkim -pochodzeniem, statusem, światopoglądem, sposobem myślenia - jednak spoiwem, które ich połączyło jest choroba nowotworowa. Właśnie z raka Sołżenicyn uczynił centrum swej powieści, budując wokół niego także inny, nieco mniej dostrzegalny wymiar, który nie umknie uważnemu odbiorcy. Autor świetnie operuje alegorią, nadając tym samym książce głębi i zmuszając swojego czytelnika do wytężenia umysłu oraz uwagi.


Literatura wysokiej klasy - nie da się jej bezmyślnie przekartkować ani przejść bezrefleksyjnie.

Ta książka wprawiła mnie w tak osobliwie przygnębiający nastrój, że proces czytania rozłożyłam na kilka rat. Udzielił mi się on chyba za sprawą sugestywnych opisów, od których wręcz się roi w pozycji Sołżenicyna, więc jeżeli ktoś ma tendencję do mocnego przeżywania tego, co przeczyta, musi się nastawić na niełatwą wędrówkę.

Autor opisuje losy osób z różnych warstw...