Książka „Gra na wielu bębenkach” Olgi Tokarczuk, stanowi zbiór krótkich opowiadań. Nie ma wspólnego tematu. Jest za to proza dnia codziennego zmieszana z magią którą Tokarczuk, jak nikt inny, potrafi nam przekazać.

Gdyby te wszystkie rodzaje bębenków wymienione w ostatnim opowiadaniu, dopisać pojedynczo do każdego opowiadania, wtedy rytm i magia wybijanych taktów odzwierciedlałaby różnorodność spraw zawartych w pojedynczych, krótkich opowieściach. Czas, jak uderzenie pałeczek, raz przyśpiesza, to znów zwalnia, raz głośno daje znać o sobie, a niekiedy cichutko pobrzmiewa. I tak właśnie toczy się życie, które niby normalne, a jednak gdy się zastanowić, wcale banalne nie jest. Przedstawieni bohaterowie, wydarzenia, z pozoru niczym wyjątkowym nie są. Olga Tokarczuk ich nie bagatelizuje, ukazuje to, co często nam umyka. Emocje, paradoks sytuacji, coś co magią można nazwać, a przecież dotyczy rzeczy zwyczajnych. Pokazuje i znika, pozostawiając dalsze wydarzenia nieznane. Nie chodzi o to aby poznać szczegółowo wydarzenie, historię, motywy postępowania. Autorka chce pokazać, że wszystko co nas dotyczy ma swoje „ja”, że wszystko tylko z pozoru nie jest warte zapamiętania. Tak też się dzieje. Wiele z tych opowiadań zostaje w nas na długo po zamknięciu przeczytanej książki.

Książka „Gra na wielu bębenkach” Olgi Tokarczuk, stanowi zbiór krótkich opowiadań. Nie ma wspólnego tematu. Jest za to proza dnia codziennego zmieszana z magią którą Tokarczuk, jak nikt inny, potrafi nam przekazać.

Gdyby te wszystkie rodzaje bębenków wymienione w ostatnim opowiadaniu, dopisać pojedynczo do każdego opowiadania, wtedy rytm i magia wybijanych taktów...