Tylko dla zagorzałych miłośników retro-fantastyki klasy B. Cała ta seria mieści się w schemacie: naiwna (a przeważnie zwyczajnie durna) fabuła, niezgrabnie poklejona z motywów ukradzionych z innych powieści, filmów i komiksów s.-f. i fantasy + świetne niemal campowe rysunki (a w zasadzie malunki) Don Lawrence'a. Gdyby nie te mistrzowskie ilustracje łączące doskonały warsztat, oldschoolowy styl i groteskową kiczowatą przesadę nie byłoby po co otwierać tych albumów, ale na szczęście są i są wspaniałe. Ja po kilku tomach mam dość - ostatecznie pokonało mnie kosmiczne stężenie idiotyzmów, drętwe dialogi i zwyczajny brak sensownej fabularnej koncepcji.

Tylko dla zagorzałych miłośników retro-fantastyki klasy B. Cała ta seria mieści się w schemacie: naiwna (a przeważnie zwyczajnie durna) fabuła, niezgrabnie poklejona z motywów ukradzionych z innych powieści, filmów i komiksów s.-f. i fantasy + świetne niemal campowe rysunki (a w zasadzie malunki) Don Lawrence'a. Gdyby nie te mistrzowskie ilustracje łączące doskonały...

Niegroźna ramotka. Z nawiązaniami do ,,Odysei Kosmicznej'', ale z fabułą na poziomie klasycznego fantasy, gdzie czarno-białe postacie wykazują infantylizm psychologiczny. Próbę czasu przeszła oprawa graficzna - hiperrealistyczna, dopracowana w szczegółach - widać fałdy na ubraniach! Widać, że to relikt, który cierpi na wszelkie babole przeszłości: cieniutka fabuła z przewidywalnymi zwrotami akcji i przerysowanymi czarnymi charakterami, ale brawo dla rysownika, że wyciągnął z tematu, ile mógł i wystylizował go na poziom, na który można patrzeć ze zdumieniem.

Niegroźna ramotka. Z nawiązaniami do ,,Odysei Kosmicznej'', ale z fabułą na poziomie klasycznego fantasy, gdzie czarno-białe postacie wykazują infantylizm psychologiczny. Próbę czasu przeszła oprawa graficzna - hiperrealistyczna, dopracowana w szczegółach - widać fałdy na ubraniach! Widać, że to relikt, który cierpi na wszelkie babole przeszłości: cieniutka fabuła z...

Miejscami (w szczególności na początku) bardzo przypomina mi serię Valerian. Ciekawy, dobrze napisany i narysowany.

Miejscami (w szczególności na początku) bardzo przypomina mi serię Valerian. Ciekawy, dobrze napisany i narysowany.

(...) Nie będę szerzej pisał o polskich przygodach Storma, ani o początkach komiksu w Holandii, gdyż tego można się dowiedzieć z lektury tekstów pomieszczonych w bieżącym tomie. Oba eseje są bardzo ciekawe. Pierwszy - „Kroniki Świata na dnie” - szczególnie doceniam, brakuje przekrojowych tekstów o historii komiksowych publikacji w Polsce, szkoda tylko, że nie został podpisany. W omawianej publikacji znajdują się dwa pierwsze albumy. Oba w oprawie graficznej Brytyjczyka Dona Lawrance’a, ale ze scenariuszem dwóch różnych autorów, „Świat na dnie” napisał Philip Dunn, a „Ostatniego zwycięzcę” Martin Lodewijk, który z serialem był związany dłużej.

Storm odgrywa w opowieści pierwszoplanową rolę, początkowo jest astronautą. Poznajemy go, gdy „wchodzi na pokład kosmicznej sondy, najnowocześniejszego statku w swojej klasie”. Wyrusza z misją na orbitę Jowisza, jego zadanie polega na zbadaniu szalejących wokół planety wiatrów. Na miejscu coś idzie nie tak i z jakiegoś powodu statek z dzielnym załogantem zostaje wessany przez oko cyklonu. Kontrola naziemna uznaje, że statek i pilot nie mieli żadnych szans na przetrwanie katastrofy, ale protagoniście w jakiś cudowny sposób udaje się wydostać na orbitę planety. Nie mogąc nawiązać połączenia z wieżą, decyduje się na powrót na Ziemię. Podróż trwa rok. Na miejscu okazuje się, że świat który zastał diametralnie różni się od tego, jaki opuszczał. Ziemia zmieniła się nie do poznania. Zniknęły oceany, w wielu miejscach powietrze jest skażone i nie nadaje się do oddychania. Nastąpił regres cywilizacji, a ludzkość stąpiła do epoki barbarzyństwa. W tej części bohater spotka Rudowłosą, która będzie mu towarzyszyła w dalszych przygodach.

(...) W drugim albumie Storm i Rudowłosa zostają podstępnie uprowadzeni i zmuszeni siłą do pracy w objazdowym cyrku. Nasz bohater ma wystąpić na arenie gladiatorów, dlatego przez kilka tygodni jest szkolony w walce wręcz i z białą bronią. W ramach poniesienia konsekwencji za swoje zachowanie na stadionie, musi wciąć udział w wyprawie do Pałacu Śmierci, który okazuje się być kosmicznym statkiem najeżonym ogromną ilością zabójczych pułapek. Misja zostanie wypełniona, jeśli dotrze do Wielkiego Tronu, czyli kokpitu. Wszyscy śmiałkowie, którzy na przestrzeni poprzednich dziesięcioleci podjęli się tego zadania, zginęli. Jak pójdzie Stormowi? Czy wyjdzie zwycięsko z tej próby? Czy przy okazji ocali Rudowłosą? O tym będą mogli przekonać się ci, którzy sięgną po produkt wydawnictwa Incal.

Największym atutem holenderskiej serii są rysunki Dona Lawrence'a, które, mimo że komiks zadebiutował w 1978 roku, nadal mogą budzić podziw. Technika brytyjskiego rysownika polegała na bezpośrednim nakładaniu kolorów na planszy bez specjalnie rozbudowanego szkicowania lub tuszowania. Efekt finalny sprawia, że mamy wrażenie jakby plansze były malowanymi obrazami. Wizualnie przypomina to trochę prace Grzegorza Rosińskiego. Świat wykreowany przez Lawrence'a jest spójny, z wielką swobodą wymyślał kosmiczne pojazdy, niesamowite stwory, barbarzyńskie stroje czy broń. W swoich przedstawieniach dbał o swoisty realizm, bez uciekania się w nieprecyzyjny rysunek....

- - -
cały tekst do przeczytania tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/11/29/storm-1-swiat-na-dnie-ostatni-zwyciezca/

(...) Nie będę szerzej pisał o polskich przygodach Storma, ani o początkach komiksu w Holandii, gdyż tego można się dowiedzieć z lektury tekstów pomieszczonych w bieżącym tomie. Oba eseje są bardzo ciekawe. Pierwszy - „Kroniki Świata na dnie” - szczególnie doceniam, brakuje przekrojowych tekstów o historii komiksowych publikacji w Polsce, szkoda tylko, że nie został...

Każdy album wart przeczytania. Piękne rysunki, wciągająca fabuła. Jeden z moich ulubionych komiksów.

Każdy album wart przeczytania. Piękne rysunki, wciągająca fabuła. Jeden z moich ulubionych komiksów.

Zupełnie nie moja narracja. To przecież były już lata `70 a czytając komiks ma się wrażenie ze scenariusz był pisany 20 lat wcześniej. Fajna kreska ale całość mnie nie urzekła.

Zupełnie nie moja narracja. To przecież były już lata `70 a czytając komiks ma się wrażenie ze scenariusz był pisany 20 lat wcześniej. Fajna kreska ale całość mnie nie urzekła.

Komiks HOLENDERSKI to rzecz na polskim rynku wciąż niezwykła. STORM jest dowodem na to, że niesłusznie.

Komiks HOLENDERSKI to rzecz na polskim rynku wciąż niezwykła. STORM jest dowodem na to, że niesłusznie.