Książka „niedzisiejsza”. Aktualnie człowiek jest przyzwyczajony do maksymalizacji przekazu przy minimalnym wykorzystaniu środków. Stąd obecnie w literaturze dominuje obrazowość uzyskiwana kosztem warstwy językowej, intensywność tempa niepozwalająca na chwilę zadumy oraz łopatologia oduczająca samodzielnej analizy czy interpretacji. Jak wielkiego szoku doznaje współczesny czytelnik, kiedy przyjdzie mu zmierzyć się z „Lordem Jimem”!

Nie będę nikomu mydlić oczu – sama miewałam chwile zwątpienia podczas lektury, bo ta nie należy do najłatwiejszych. Ba, stanowi ona spore wyzwanie intelektualne, wymagające stałego skupienia i cierpliwego smakowania każdego pojedynczego słowa. Forsujące konieczność oswojenia się z kunsztownym stylem autora oraz przyzwyczajenie się do leniwego tempa rozwoju wydarzeń. Dopiero w miarę odkrywania kart przez Conrada, do czytelnika docierają jego prawdziwe intencje – wtedy też dostrzega prawdziwą wartość tej lektury i czerpie niekłamaną satysfakcję z jej ukończenia.

Dla mnie to książka o rozdarciu między marzeniami i rzeczywistością; powieść o wadze podejmowanych decyzji oraz o walce z własnymi słabościami – może więc warto zastanowić się nad podjęciem wspomnianej walki z bohaterem i ponowieniu próby przezwyciężenia czytelniczej fobii, jaką dla niektórych jest „Lord Jim”.

Książka „niedzisiejsza”. Aktualnie człowiek jest przyzwyczajony do maksymalizacji przekazu przy minimalnym wykorzystaniu środków. Stąd obecnie w literaturze dominuje obrazowość uzyskiwana kosztem warstwy językowej, intensywność tempa niepozwalająca na chwilę zadumy oraz łopatologia oduczająca samodzielnej analizy czy interpretacji. Jak wielkiego szoku doznaje współczesny...