"To przede wszystkim błyskotliwa komedia omyłek, której przedmiotem jest gra pozorów, samooszustwa i iluzje, jakich dostarcza nam w nadmiarze nasz egoizm i zadufanie." - oto, co przeczytałam na okładce książki Jane Austen. Ale albo okładka ta pochodziła z innej powieści, albo, co bardziej prawdopodobne, zostałam niecnie oszukana.

Nie znalazłam w tej powieści żadnej błyskotliwej intrygi, zabawnych sytuacji było tu tyle, co kot napłakał, a te wspomniane wyżej "omyłki", to nic innego jak bujna wyobraźnia niektórych bohaterów.

Poza tym, dawno nie czytałam książki, której bohaterowie byliby tak niesamowicie... irytujący. Rozumiem chęć Austen do wykreowania głównej postaci o tak niemiłym charakterze, iż byłaby lubiana wyłącznie przez pisarkę, lecz niemal wszyscy bohaterowie pojawiający się na stronach powieści wzbudzali moją irytację i niechęć. Emma, jej ojciec, siostra, szwagier, Harriet, pastor i pastorowa, Jane, Frank, państwo Weston, panna Bates... oni wszyscy wywoływali we mnie same negatywne uczucia. Jedynie Jerzy wzbudzał jako taką sympatię, lecz marna to pociecha.

Nie ma co ukrywać, powieść była po prostu nudna. Bardzo męczyłam się czytając ją i jedynie wizja jej rychłego skończenia zmusiła mnie do dalszego czytania, co nie zmienia faktu, ze męczyłam się z nią przeszło dwa tygodnie. Nie ma tu wartkiej akcji, przez całą powieść praktycznie nic się nie dzieje, a samo zakończenie łatwo jest przewidzieć. Ta książka ani nie bawi, ani nie wzrusza, jedynie irytuje. Przynajmniej mnie ;) Mam nadzieję, że nie uraziłam żadnego fana twórczości Austen, lecz ja, mimo najlepszych chęci, w dalszym ciągu się do nich nie zaliczam ;)

"To przede wszystkim błyskotliwa komedia omyłek, której przedmiotem jest gra pozorów, samooszustwa i iluzje, jakich dostarcza nam w nadmiarze nasz egoizm i zadufanie." - oto, co przeczytałam na okładce książki Jane Austen. Ale albo okładka ta pochodziła z innej powieści, albo, co bardziej prawdopodobne, zostałam niecnie oszukana.

Nie znalazłam w tej powieści żadnej...