Nie mam zielonego pojęcia, dlaczego ta nowelka tak bardzo mi się spodobała. Opowiada ona do bólu prostą historię z równie łopatologicznym zakończeniem, jednak przeczytałam ją z wielką przyjemnością na jednym tchu.
Myślę, że jeśli komuś spodobała się "Katarynka" Prusa, "Sukienka balowa" również przypadnie do gustu. Poza tym - historia jest naprawdę króciutka, nie wymaga niesamowitego wczytania się, więc zajrzenie do niej nikomu nie zaszkodzi. Dodatkowo można przeczytać ją za darmo na wolnych lekturach

Nie mam zielonego pojęcia, dlaczego ta nowelka tak bardzo mi się spodobała. Opowiada ona do bólu prostą historię z równie łopatologicznym zakończeniem, jednak przeczytałam ją z wielką przyjemnością na jednym tchu.
Myślę, że jeśli komuś spodobała się "Katarynka" Prusa, "Sukienka balowa" również przypadnie do gustu. Poza tym - historia jest naprawdę króciutka, nie wymaga...

Wczoraj wieczorem znowu zaczytałam się w Prusie. W tej błyskotliwej nowelce pisanej z dużą dozą ironii autor odmalowuje grzechy dziewiętnastowiecznej Warszawy i pokazuje głębokie różnice w zamożności jej mieszkańców.

Kamienicznik Horacy Gwizdalski uosabia skąpstwo i pieniactwo, a młody warszawski dandys Artur to typowy obibok i oszust matrymonialny, bawidamek i hazardzista żyjący na koszt ciotki. Doborowe towarzystwo dopełniają młode kobiety z rodzin kamieniczników, które wypełniają czas na komponowanie toalety i bale. Wśród nich pojawia się sierota, szwaczka Zosia, która klepie biedę wegetując z dnia na dzień.

Historia, w której centrum umieścić należy tytułową balową suknię, już już miała mieć tragiczny koniec..ale autor zlitował się nad czytelnikiem i nie dobił go okrucieństwem samobójczej śmierci zranionej i oszukanej Zosi.
Wrażliwość jednakowoż Prusa na krzywdę ludzką i niedostatek oraz potępienie dla próżniaczego życia przebija z każdej strony tej nowelki.

A w finale, ustami Gwizdalskiego, autor zawiera memento:
"Pamiętaj, moje dziecko, zawsze unikać mężczyzn młodych, nie mających określonego zajęcia. Nie zapominaj też, że lepiej sto balów opuścić, aniżeli skrzywdzić jednego ubogiego". Przestroga nad wyraz prosta i czytelna, a co najważniejsze aktualna do dziś. I za tę ponadczasowość także lubię Prusa.

Wczoraj wieczorem znowu zaczytałam się w Prusie. W tej błyskotliwej nowelce pisanej z dużą dozą ironii autor odmalowuje grzechy dziewiętnastowiecznej Warszawy i pokazuje głębokie różnice w zamożności jej mieszkańców.

Kamienicznik Horacy Gwizdalski uosabia skąpstwo i pieniactwo, a młody warszawski dandys Artur to typowy obibok i oszust matrymonialny, bawidamek i...

Dobra, ale w tej noweli na końcu autor lituje się w swoim okrucieństwie nad czytelnikiem.

Dobra, ale w tej noweli na końcu autor lituje się w swoim okrucieństwie nad czytelnikiem.

Tak fajnie się zaczynało, tak genialnie Prusowski humor, język i ironia, a tak uwłaczające inteligencji i poczuciu estetyki zakończenie. Zawód.

Tak fajnie się zaczynało, tak genialnie Prusowski humor, język i ironia, a tak uwłaczające inteligencji i poczuciu estetyki zakończenie. Zawód.

Zosia chce popełnić samobójstwo po tym ,jak ją oszukała Helena.

Zosia chce popełnić samobójstwo po tym ,jak ją oszukała Helena.