Bardzo, bardzo dawno nie czytałam powieści Joanny Chmielewskiej, więc gdy zdarzyła się okazja sięgnięcia po audiobooka w rewelacyjnym wykonaniu Ireny Kwiatkowskiej, natychmiast skorzystałam.

Po lekturze uczucia mam mieszane z kilku powodów.
Zacznę od plusów. To na pewno poczucie humoru, które jest nieodłącznym elementem kryminałów Chmielewskiej. Zaletami są też lekka narracja i rozbrajające dialogi.
No i interpretacja lektorki, która sprawiła, że nieraz uśmiałam się z różnych fragmentów.

A minusy?
Cóż, intryga kryminalna nie jest zbyt wyszukana, podobnie jak treść. Nie chodzi nawet o to, że nie interesuję się wyścigami konnymi, bo wszelkie wyścigi z udziałem zwierząt uważam za prymitywną rozrywkę ku uciesze gawiedzi, która w cywilizowanym świecie powinna być zakazana.
Trochę nużyły mnie powtarzalne sytuacje i rozmowy bohaterów na temat zakładów, wygranych i przegranych.
Na ich tle najlepiej wypadła tytułowa Florencja, klacz z charakterem i oczko w głowie pozytywnych postaci powieści.

Była to lektura przyjemna i lekka, ale nie rzuciła mnie na kolana.
Chmielewska, podobnie jak Agatha Christie, przyznała kiedyś, że zdarza jej się pisać w pośpiechu, gdy nagle potrzebuje gotówki - mam wrażenie, że ta powieść to właśnie owoc takiego szybkiego reperowania budżetu.

Bardzo, bardzo dawno nie czytałam powieści Joanny Chmielewskiej, więc gdy zdarzyła się okazja sięgnięcia po audiobooka w rewelacyjnym wykonaniu Ireny Kwiatkowskiej, natychmiast skorzystałam.

Po lekturze uczucia mam mieszane z kilku powodów.
Zacznę od plusów. To na pewno poczucie humoru, które jest nieodłącznym elementem kryminałów Chmielewskiej. Zaletami są też lekka...