Wyznam, że nie wiem, co mnie tak uwodzi w tekstach Reginy Brett. Z zasady nie czytam poradników, unikam książek oferujących tani optymizm i nie cierpię haseł typu „Co nas nie zabije, to nas wzmocni” (warto zaznaczyć, że autorem tej myśli jest Friedrich Nietzsche, który – umówmy się – nie należy do moich autorytetów naukowych ani etycznych). Tym razem przeczytałam publikację z tej półki, może dlatego, że książka Reginy Brett to nie typowy poradnik, a raczej uniwersalny terminarz-dziennik na każdy (lub konkretnie wybrany) rok. Dzięki temu, oprócz dwunastu nowych lekcji – po jednej na każdy miesiąc – czytelnik otrzymuje codziennie krótkie, inspirujące zdanie, które może potraktować jako impuls do rozmyślań, a odważniejsi – do działania. Myśli te (pochodzące z trzech książek Reginy wydanych w Polsce) mogą się czasem okazać nadzwyczajnie odkrywcze w swej prostocie, a ich siła polega na autentyczności – zostały zweryfikowane w życiu ich autorki.

Regina nie moralizuje, unika też nachalnego nawracania na cokolwiek. Z jej słów przebija ogrom doświadczenia życiowego, akceptacja różnorodności życiowych doświadczeń, ale przede wszystkim sympatia dla siebie i innych oraz wiara w możliwość zmiany na lepsze, która może się zacząć już, tu i teraz, bez specjalnych przygotowań czy określonych zdolności i wykształcenia. Sama jest najlepszym dowodem na prawdziwość przekazywanych refleksji o życiu – po wielu trudnych doświadczeniach, m.in. trudnym dzieciństwie, samotnym macierzyństwie, chorobie nowotworowej, żyje obecnie pełnią i cieszy się każdym dniem. Cenię u tej autorki to, że nie epatuje hurraoptymizmem spod znaku „wszystko będzie dobrze”, przeciwnie – wie i pisze o tym, że czasem będzie bardzo trudno. Jednocześnie wskazuje wagę naszej decyzji, co zrobimy z tym co nas spotyka – czy zatrzymamy się użalając się nad własną niedolą, czy popatrzymy naprzód, w kierunku tego, co możemy osiągnąć? Przed nami bowiem czasem niesamowite wydarzenia, dobrzy ludzie i piękno ukryte nawet we łzach. Co wybierasz?

„Twój dziennik” niesie nadzieję na zmianę bez zbędnych przygotowań. Forma publikacji pozwala na własną kreatywność – dopisywanie zakończenia myśli autorki oraz tworzenie własnych przemyśleń. Tom może się stać dziennikiem rozwoju osobistego, pamiętnikiem, notesem, zbiorem inspirujących myśli lub ciekawych cytatów i czym tylko zechce czytelnik. A może stanie się dobrym pretekstem do systematycznego utrwalania na papierze własnych przeżyć i myśli, a także początkiem trwającego po zapełnieniu tego woluminu nawyku prowadzenia dziennika?

Warto docenić pojawiające się w jej nowych lekcjach akcenty polskie. Autorka była w naszym kraju dwa razy w związku z promocją swoich książek i w swych nowych esejach odwołuje się do tych doświadczeń. W ciekawy sposób nawiązuje do polskiej kultury i historii oraz do naszych narodowych cech. W delikatny sposób punktuje nasze słabości (czytaj: narzekanie) pozwala dzięki temu popatrzeć na nie z dystansem i humorem. Autorka zauważa także dobre cechy naszych rodaków, chwali kuchnię i – co niecodzienne – pamięta i przytacza niektóre z wypowiedzi czytelników czy dziennikarzy, których spotkała w Polsce. Pokazuje przez to bardzo wyraźnie, że każde zdarzenie i doświadczenie traktuje jako kolejną szansę, lekcję życia, możliwość nabycia jakiejś wiedzy o sobie i świecie, a przede wszystkim okazję do zachwytu i radości. Zatem – zostajesz tu, gdzie jesteś, czy idziesz naprzód?

Jowita Marzec