Dalszy ciąg niezwykłej przygody Momongi (Satoru Suzukiego) w świecie, w którym nieoczekiwanie się znalazł. Główny bohater udaje tajemniczego wojownika, a jego "dwór" prześciga się w aktach wierności i oddania. To nie jest słodki, cukierkowy świat, życie ludzkie ma nim niedużą wartość, ginąć potrafią nawet sympatyczne postacie wprowadzone do narracji przez autora. Seria trzyma poziom.

Dalszy ciąg niezwykłej przygody Momongi (Satoru Suzukiego) w świecie, w którym nieoczekiwanie się znalazł. Główny bohater udaje tajemniczego wojownika, a jego "dwór" prześciga się w aktach wierności i oddania. To nie jest słodki, cukierkowy świat, życie ludzkie ma nim niedużą wartość, ginąć potrafią nawet sympatyczne postacie wprowadzone do narracji przez autora. Seria...

Sasuga Ainz-sama <3

Sasuga Ainz-sama <3

Muszę przyznać że LN jest znacznie bardziej rozbudowana niż manga i anime.

Muszę przyznać że LN jest znacznie bardziej rozbudowana niż manga i anime.

Kolejna cześć i kolejna w pełni przeczytana książka. Tak jak i w pierwszej części po mimo znajomości fabuły, była ona w stanie mnie wciągnąć. Super historia, choć pod koniec opisy walki wydawały mi się trochę "niesmaczne", pomimo to książka jest naprawdę bardzo dobra. Jedyne co mi przeszkadzało w tej książce to przetłumaczenie imienia Mądrego Władcy Lasu na Chomisława... yyy... serio tłumacze mogli zostawić to tak jak jest w oryginale i ewentualnie na dole strony zrobić odniesienie, że można przetłumaczyć to w ten sposób. Powiem po prostu, że za każdy razem jak to czytałam to skręcało mnie w środku. No ale pomijając to i fakt, że znalazłam w tekście kilka literówek typu zamiast literki "z" była "w" lub w słowie zabrakło pierwszej/ ostatniej litery, to należy dodać że tłumacze wykonali kawał dobrej roboty. Za co jestem i ogromnie wdzięczna. I tak ja w przypadku pierwszej części tak i teraz bardzo ją polecam, z od razu biorę się za kolejną część czyli "krwawą valkirię".

Kolejna cześć i kolejna w pełni przeczytana książka. Tak jak i w pierwszej części po mimo znajomości fabuły, była ona w stanie mnie wciągnąć. Super historia, choć pod koniec opisy walki wydawały mi się trochę "niesmaczne", pomimo to książka jest naprawdę bardzo dobra. Jedyne co mi przeszkadzało w tej książce to przetłumaczenie imienia Mądrego Władcy Lasu na Chomisława......

Najlepiej wspominam tą część ÓwÓ

Najlepiej wspominam tą część ÓwÓ

Kontynuacja przygód Ainz Ooal Gowna w świecie gry, który nagle stał się dla niego rzeczywistością. Tomik trzyma poziom pierwszej części, fabuła skupia się głównie na dalszym badaniu nowego środowiska przez głównego bohatera, tym razem pod postacią tytułowego Mrocznego Wojownika. Poznajemy kolejne, ważne dla historii postacie, a całość kończy się ,,walką z bossem" (jak to w grze - i podobnie do tego, co widzieliśmy na końcu tomu pierwszego). Dostajemy też bardzo bijący po oczach cliffhanger.
Książkę czyta się szybko łatwo i przyjemnie, choć nie ustrzegła się typowych dla japońskich nowelek z gatunku isekai bolączek - głównie nużące powtórzenia opisów zasad rządzących światem Yggdrassil. Większość rzeczy autor wytłumaczył czytelnikowi już w tomie pierwszym, a jednak wciąż jesteśmy katowani łopatologicznym omawianiem klas postaci, ras, zaklęć, etc. - nierzadko przez kilka stron z rzędu.
Mimo pewnych zastrzeżeń całokształt mi się podoba i na pewno będę kontynuował przygodę z Overlordem. Sądzę, że fani uniwersum pana Maruyamy także.

Kontynuacja przygód Ainz Ooal Gowna w świecie gry, który nagle stał się dla niego rzeczywistością. Tomik trzyma poziom pierwszej części, fabuła skupia się głównie na dalszym badaniu nowego środowiska przez głównego bohatera, tym razem pod postacią tytułowego Mrocznego Wojownika. Poznajemy kolejne, ważne dla historii postacie, a całość kończy się ,,walką z bossem" (jak...

Kontynuacja przygód Momongi tym razem jako łowca nagród. Fabuła zmierza w dobrym kierunku i mam nadzieje na ciekawy rozwój akcji.

Kontynuacja przygód Momongi tym razem jako łowca nagród. Fabuła zmierza w dobrym kierunku i mam nadzieje na ciekawy rozwój akcji.

Książka bardzo średnia. O ile pierwszy tom, który wprowadzał czytelnika w świat gry, mówił o jej zasadach, o umiejętnościach jakie mogą posiąść gracze itd, to drugi winien pójść dalej, ale nie serwować czytelnikowi powtórkę z rozgrywki. Light novelka zawiera ogrom WYJAŚNIEŃ, które w 80% są najzwyczajniej zbędne! Najprostszy przykład, który nic nikomu nie zaspoileruje. Mamy sobie bohaterkę, która zabija przeciwników w palcem w nosie, umie przemieścić się z miejsca na miejsce w mgnieniu oka i teraz, czy czytelnik jest aż takim idiotą, że trzeba przez prawie całą stronę tłumaczyć, iż owa bohaterka w życiu musiała bardzo ciężko trenować, że musiała pokonywać mnóstwo przeciwników, nie mieć oporów itd. To są informacje zbędne, gdyż czytelnik domyśla się ich poprzez wydarzenia. Poza tym idziemy w drugą stronę - opisy. Wyjaśnień mamy w cholerę, a kiedy chcemy przeczytać dobry opis zmasakrowanych zwłok... No, cóż... Trzeba się rozczarować.
Nie zaprzeczam, Overlord to wciąż świetna novelka, która zaskakuje wydarzeniami, przeplata między sobą najróżniejsze persony, które są naprawdę ciekawie przedstawione, ale nadal leży jako książka, jako warsztat pisarski.

Książka bardzo średnia. O ile pierwszy tom, który wprowadzał czytelnika w świat gry, mówił o jej zasadach, o umiejętnościach jakie mogą posiąść gracze itd, to drugi winien pójść dalej, ale nie serwować czytelnikowi powtórkę z rozgrywki. Light novelka zawiera ogrom WYJAŚNIEŃ, które w 80% są najzwyczajniej zbędne! Najprostszy przykład, który nic nikomu nie zaspoileruje. Mamy...

Przyznam zaczynając czytać dziś ten tom myślałem: "kilka stron przed snem", a skończyło się na tym, że przeczytałem kilkaset. Co poradzę miałem ogromny niedosyt staropolszczyzny i tych zacnych słów: zaiste, azaliż, tudzież kilka prostych słów wprowadziło mnie w taki świetny nastrój, że nie mogłem przestać czytać. Co poradzę jak ktoś ma słabość do takich powieści i potrafi w szale wiedźmina pochłonąć w 1noc każdy tom(1na 1noc, jeszcze nie czytam tak dobrze aby wszystkie w 1nockę pyknąć :P ). To jak najdzie go chcica na pewne zacne opowieści to musi się poddać.
Kolejny tom lepszy od poprzedniego mamy więcej akcji, wręcz postacie jak w dobrym rpg im większy lv tym większa moc. A jak ktoś ma ogromy lv to chyba nikt go nie pokona czy na pewno? No i tu zachodzi pytani: Czy na pewno i z nim was zostawię, aby ten tom dał wam tyle radości co dał on mnie.

Przyznam zaczynając czytać dziś ten tom myślałem: "kilka stron przed snem", a skończyło się na tym, że przeczytałem kilkaset. Co poradzę miałem ogromny niedosyt staropolszczyzny i tych zacnych słów: zaiste, azaliż, tudzież kilka prostych słów wprowadziło mnie w taki świetny nastrój, że nie mogłem przestać czytać. Co poradzę jak ktoś ma słabość do takich powieści i potrafi w...