Cztery krótkie reportaże. Każdy przedstawia inną rzeczywistość. Do niektórych mamy jakiś wgląd, czasem znamy parę faktów. Reportaż Polski odsuwa kurtynę do końca i pozwala poznać te wydarzenia, do których szary człowiek zwykle nie ma dostępu.

Pierwszy, tytułowy reportaż autorstwa Andrzeja Stankiewicza stanowi streszczenie życia Kukiza, szczególnie ostatnich paru lat. O ile zaczynał się ciekawie, przytaczając młodość i wczesną działalność artystyczną, o tyle im dłużej go czytałam, tym bardziej mnie nużył. Brakowało w nim nowych, ciekawych informacji, bo większość wiadomości jest znana osobom nawet średnio interesującym się polityką i reportaż wypada bardzo blado na tle pozostałych.

Człowiek, który złapał Eichmanna, czyli reportaż Karoliny Przewrockiej jest jedynym w zborze, który nie dotyczy Polski. Stanowi wywiad z Rafim Eitanem, wzbogacony o informacje biograficzne. Był jednym z dwóch, które podobały mi się najbardziej, głównie dlatego, że przedstawiał wiadomości, o których naprawdę niewiele się wie, a które w bardzo znaczący sposób wpłynęły na kształtowanie się powojennego świata. Pozwala poznać nie tylko kulisy polowania na Eichmanna, ale i sposób myślenia, podejście do życia i służby jednego z czołowych agentów Mosadu. Czytając tego typu teksty zawsze jestem w pewien sposób zaskoczona odkryciem, że w gruncie rzeczy, są całkowicie zwykłymi ludźmi.

Ksiądz Paweł zrzuca sutannę Małgorzaty Rostwoskiej jest najbardziej wstrząsającym reportażem w zbiorze. Pozwala odkryć kulisy świata, do którego tak naprawdę nie mamy dostępu. Kościół znamy tylko z własnej perspektywy obserwatora z zewnątrz - nawet jeśli wierzymy i należymy do Wspólnoty, tak naprawdę nie znamy kulisów życia kościelnego. Historia opowiedziana przez byłego księdza jest zaskakująca i sprzeczna z myśleniem, jakie dotąd mi towarzyszyło na temat pobytu w seminarium i późniejszych losów. Nie sądzę, aby opisywała problem powszechny, jednak nie można jej bagatelizować - gdzieś jednak takie rzeczy się dzieją...

Parszywi z Banditenstadt Romana Kubiaka mówi o powojennych losach żołnierzy AK z Radomska. Pada w nim strasznie dużo nazwisk, których nie sposób zapamiętać, ale w tym przypadku nie grają głównej roli - indywidualne historie mają na celu pokazanie całościowego obrazu. A bądźmy szczerzy - tego całościowego obrazu w literaturze brakuje. Łatwiej znaleźć historie poszczególnych żołnierzy.

Z pewną obawą sięgałam po książkę, podsyciło ją jeszcze przeczytanie pierwszego reportażu, po którym zastanawiałam się nawet, czy nie lepiej byłoby ją odłożyć. Teraz cieszę się, że tego nie zrobiłam, bo mimo trudnych początków Reportaż Polski wypada bardzo dobrze. Przedstawia historie, które naprawdę warto poznać, bo mogą zmienić sposób myślenia na kilka tematów. Jeśli tego nie zrobią, to przynajmniej pozwolą poznać świat trochę inny niż ten, do którego przywykliśmy.

-----
Opinia ukazała się również na coffee-kafes.blogspot.com

Cztery krótkie reportaże. Każdy przedstawia inną rzeczywistość. Do niektórych mamy jakiś wgląd, czasem znamy parę faktów. Reportaż Polski odsuwa kurtynę do końca i pozwala poznać te wydarzenia, do których szary człowiek zwykle nie ma dostępu.

Pierwszy, tytułowy reportaż autorstwa Andrzeja Stankiewicza stanowi streszczenie życia Kukiza, szczególnie ostatnich paru lat. O ile...