Kristin Cast jest współautorką cyklu Dom Nocy, który osobiście darzę wielkim sentymentem. Nie powiem, żeby była to literatura wysokich lotów, ale zawsze miło spędzałam czas w świecie wampirów stworzonym przez panie Cast. Tym razem córka postanowiła zadebiutować bez matki i stworzyła opowieść o Tartarze oraz mitycznych Furiach, które strzegą i trzymają w ryzach potępione dusze…

Czy miłość może prowadzić do upadku? Jak najbardziej. Gdy człowiek się mocno zakocha to traci rozum, może postradać zmysły, wręcz nie myśli racjonalnie. Furie zawsze strzegły potępionych dusz skazanych na wieczne cierpienie – tych, które nigdy nie zaznają radości i spokoju. Jednak pech chciał, że któregoś dnia miłość Młódki stała się powodem zachwiania równowagi pomiędzy dwoma światami. Niewyobrażalne zło przekroczyło barierę i pozostawiło po sobie ogromne spustoszenie. Więźniowie Tartaru uciekli, a sprowadzić ich z powrotem może tylko i wyłącznie syn Furii, Alek. Jednak nie zrobi tego sam, najpierw musi odnaleźć potomkinię pierwszej wyroczni delfickiej.

„Bursztynowy dym” to książka, która niesie w sobie ogromny potencjał, ale niestety zabrakło jej dopracowania i rozwinięcia. Uwielbiam mitologię i wszystkie wątki, które się z niej wywodzą, a Tartar wraz z Furiami zawsze uważałam za niezwykle intrygujące! W końcu trzy siostry symbolizujące trzy fazy życia każdej kobiety są dosyć często powtarzającym się motywem w szeroko pojętej kulturze, a stosując ich historię jako zaczątek czegoś większego, można osiągnąć naprawdę zadziwiający efekt. Jednak Kristin Cast nie do końca sprostała temu zadaniu. Na rynku wydawniczym jest już sporo książek osadzonych w klimatach mitologicznych, dlatego trzeba się naprawdę mocno postarać, aby stworzyć coś wybitnego. Niestety, „Bursztynowy dym” dziełem wybitnym zdecydowanie nie jest.

Nie chodzi tylko o powielanie schematów czy przewidywalność fabuły, ale również o to, że autorka bardzo spłyciła swoją opowieść. Właśnie to tyczy się niewykorzystanego potencjału. Wprowadzenie dodatkowych wątków oraz ogólne rozbudowanie fabuły i akcji byłyby tutaj jak najbardziej wskazane. Wtedy ta historia nabrałaby głębi, a być może nawet czegoś więcej. Schematyczni pozostają również bohaterowie, a co ciekawe bardzo przypominały mi postacie znane z Domu Nocy. Główna bohaterka była odzwierciedleniem Zoey Redbird, Alek odzwierciedleniem Auroksa, a jej przyjaciółka Bridget to istna Stevie Rae! Dosyć mało oryginalne, prawda?

Jedno trzeba jednak tej powieści przyznać – posiada dobre tempo akcji, a autorka zadbała o to, aby czytelnik się nie nudził. Może jest to książka pełna schematów i stereotypów, ale sporo się w niej dzieje. Dzięki temu, czyta się ją lekko i przyjemnie, chociaż wpływ na to ma również młodzieżowy styl autorki (chociaż chwilami ręce opadały, gdy czytałam niektóre wypowiedzi – chociaż to akurat może być sprawka tłumacza, a nie Cast). Jednak jeżeli poszukujecie powieści, która będzie trzymała w napięciu aż do ostatniej strony, to nie jest to książka dla Was – a zwłaszcza dla kogoś, kto ma na swoim koncie już wiele historii tego typu.

„Bursztynowy dym” to powieść lekka, o nieskomplikowanej fabule, która nie wymaga od nas dużego zaangażowania. To taka typowo rozrywkowa historyjka na jeden wieczór, a może nawet mniej. Czyta się ją bardzo szybko, a objętościowo też nie jest to wielkie tomiszcze, bowiem to niecałe 300 stron. Nieco żałuję, że wyszło tak, jak wyszło, bowiem liczyłam na coś naprawdę lepszego, toteż czuję się nieco zawiedziona. Uwielbiam mitologię i można by z tego stworzyć oryginalną i intrygującą opowieść, ale być może młoda Cast nie ma jeszcze takiej pasji i takiego doświadczenia, które by jej to umożliwiły.

www.bookeaterreality.blogspot.com

Kristin Cast jest współautorką cyklu Dom Nocy, który osobiście darzę wielkim sentymentem. Nie powiem, żeby była to literatura wysokich lotów, ale zawsze miło spędzałam czas w świecie wampirów stworzonym przez panie Cast. Tym razem córka postanowiła zadebiutować bez matki i stworzyła opowieść o Tartarze oraz mitycznych Furiach, które strzegą i trzymają w ryzach potępione...