Autor marzył o napisaniu biografii swojej ulubionej aktorki, i marzenie swe spełnił. Wyszło przeciętnie. Chyba zabrakło dystansu do tematu. Ćwiertniewicza poniosły emocje. A szkoda, bo sama koncepcja książki bardzo udana. Podoba mi się zastosowany przez autora podział na rozdziały: w pierwszym życiorys (rozdział zresztą bardzo udany, zrównoważony, odpowiednio szczegółowy),w drugim STS, w trzecim współpraca z Osiecką, w czwartym o rolach teatralnych, w piątym o rolach filmowych i serialowych, w szóstym o udziale w kabaretach, radiu, telewizji i na estradzie, i podsumowanie dorobku w rozdziale siódmym. Podoba mi się też samo wydanie - bogato, pięknie ilustrowane dużymi fotografiami, odpowiednia czcionka i układ tekstu. Niestety, treść nie powaliła na kolana. W rozdziałach 2-5 więcej jest streszczeń danego filmu czy spektaklu i wymieniania pełnej obsady niż o samej Sienkiewicz. Rozdział 6 też przegadany, ale w mniejszym stopniu niż poprzednie.
Rozdział 7 to przesłodzona laurka wystawiona Sienkiewicz. Autor brnie tu w jakąś pracę popularnonaukową i mocno na siłę, w naciągany sposób, porównuje Sienkiewicz do Chaplina. No i na zakończenie brzydki, polityczny akcent, w którym Ćwiertniewicz opluwa ZASP a wychwala Kaczyńskiego. Było to niesmaczne.
W ogóle autor na każdym możliwym kroku faworyzuje, usprawiedliwia Sienkiewicz, zachwyca się nią i zbyt wylewnie wyraża swój podziw. Popada momentami w głupotę, jak choćby w zdaniu, w którym twierdzi, że uprawiane przez aktorkę zbieractwo rupieci, mebli i innych szpargałów jest dowodem na jej miłość do zawodu aktora.
Duże rozczarowanie.

Autor marzył o napisaniu biografii swojej ulubionej aktorki, i marzenie swe spełnił. Wyszło przeciętnie. Chyba zabrakło dystansu do tematu. Ćwiertniewicza poniosły emocje. A szkoda, bo sama koncepcja książki bardzo udana. Podoba mi się zastosowany przez autora podział na rozdziały: w pierwszym życiorys (rozdział zresztą bardzo udany, zrównoważony, odpowiednio szczegółowy),...

O ile p. Krystynie należy się cały nieboskłon, o tyle książka jest, no, słaba jest. tak więc: dziesięć gwiazdek dla pani Krysi, trzy dla autora.
No po prostu: nie wierzę, że nie dało się więcej, lepiej, itd.itp...

O ile p. Krystynie należy się cały nieboskłon, o tyle książka jest, no, słaba jest. tak więc: dziesięć gwiazdek dla pani Krysi, trzy dla autora.
No po prostu: nie wierzę, że nie dało się więcej, lepiej, itd.itp...

"...Poza przedmiotami kierunkowymi brała również udział w obowiązkowych zajęciach z przygotowania wojskowego, które zapamiętała jako "przekłamane i obrzydliwe politykowanie". Uczyła się także języka rosyjskiego. Nie lubiła go. Ze znajomości języka wschodnich sąsiadów nigdy nie skorzystała. W późniejszych latach uczyła się języka angielskiego - najchętniej podczas zagranicznych podróży..." (str.53)

On i Ona - Włodzimierz Rylski i Krystyna Sienkiewicz spotkali się i chemia zadziałała.
"...Pewnego razu zaprosił ją na kolację do Bristolu, z którą przenieśli się później w bardziej ustronne miejsce. "- A wiesz, że ja mam dom na Żoliborzu? To bardzo stary dom, wymaga kompletnego remontu, ale i jest tam ogród, i stoi w cichym zakątku Żoliborza. Co ty na to?"
Zatrzęsłam uszami i zamerdałam ogonem. To od jej przyjaciół musiał się dowiedzieć, że aktorka "marzy o ciepłym gniazdku".
"Pokój miał tapczan, jakieś graty, którym nie mogłam się przyjrzeć, bo nie pozwolił mi zapalić światła. Było cudnie i bezsennie. Najtrudniej było z tego pokoju wyjść nad ranem."
"Włodek powiedział, że zgubił klucze. Nigdy go nie zapytałam, czy on się do tego domu włamał, bo czuł, że mnie na niego poderwie."
"Dodał, że wyskoczy pierwszy i postawi pod okno ławkę ogrodową.(...)
Wybryknęłam, zaczepiając spódnicą o oparcie ławki, i rozdarłam ją na pół..." (str. 66/67)

Słynny tekst : "wyszłam za mąż, zaraz wracam"

"...Najpiękniejszym komplementem, jaki w życiu usłyszałam, było pytanie znajomego, czy swój dom na Płatniczej odziedziczyłam po rodzicach. To znaczy, że stworzyłam dom swoich marzeń, czyli taki, że wszystkim się wydaje, że mieszka w nim już kolejne pokolenie. To moja tęsknota za wcześnie utraconym gniazdem..." (str.86)

Wrzesień 1959 roku STS i Krystyna wybrali się na gościnne występu do Bułgarii.
"...Bułgaria, Primorsko, całkiem sympatycznie się kojarzy, z dobrymi winami. Pierwszy raz byłam tam z paczką z STS-u. Zrzeszenie Studentów Polskich wysłało nas na wczasy nad Morze Czarne. Słońce, plaża, na plaży pełno butelek po turystach. Zorientowaliśmy się, że sprzedając te puste butelki, możemy je wymienić na wino. Słońce, plaża, wino. Po nas nikt nie znalazł ani jednej butelki..." (str.137)

"...W 1958 roku jechaliśmy do Jugosławii w tournee. To była pierwsza wymiana. Najpierw jugosłowiański teatr przyjechał do Polski, potem zrewanżował się i my pojechaliśmy do nich. To była kapitalistyczna strefa cłowa. Jugosławia to była już strefa dolarowa. Można było pójść do banku i wymienić dolary na ich dinary. Pamiętam, że był jakiś drobny handel. Rosyjskie aparaty fotograficzne schodziły wtedy znakomicie. Powiedzmy sobie szczerze - między naszą strefą rublową a dolarową była granica. Jak przyjechał pociąg, ten od naszej strony, odstawili go na bok i zrobili nam rewizję. Na szczęście modne były wtedy szerokie spódnice. Wszyscy siedzieliśmy w przedziałach kolejowych. Siedziała też Krysia, która miała właśnie taką szeroką spódnicę, a pod nią te nasze aparaty . Była nimi upiększona i uwiązana. Miała przy sobie jakieś piętnaście sztuk, ale siedziała bardzo odważnie. Gdy celnicy jugosłowiańscy przyszli i ujrzeli takie piękne "różowe zjawisko" - poddali się..." (str. 138)

"...Grałam Jankę, przyjaciółkę Joanny, czyli Kaliny Jędrusik. Było to moje zawodowe szczęście. Miałam w tym taką scenę telefoniczną, w supersamie. Dzwoniłam do Joanny, która nakazała mi pilnować komendanta MO, granego przez Andrzeja Łapickiego. On również czekał w kolejce do telefonu.
Batory kazał mi wymyślić improwizację. Narysowałam więc sobie w głowie abstrakcyjną sukienkę i zaczęłam o niej peplać: to o falbankach, to o kroju. To była improwizacja Krystyny Sienkiewicz, której nie było w scenariuszu..." (str 290/291)

Biografia jak to biografia zawiera chronologiczne informacje, bardzo bogata dokumentacja zdjęć, wiele anegdot.
Mnie osobiście bardzo przypadł do gustu i wydał się ciekawy dłuższy życiowy epizod z Agnieszką Osiecką. Wspólna droga artystyczna, wrażliwość, bywanie "tu i tam" i nadawanie na tych samych falach.
Świetna aktorka, niestety potencjał nie wykorzystany przez film (dla mnie najbardziej pamiętna Janka z "Lekarstwo na miłość" i "Rodzina Leśniaków").
Na żywo miałam okazję zobaczyć aktorkę w doskonałym spektaklu "Klimakterium" , absolutny komizm, zabawa , teksty.
Książka nie powala.

"...Poza przedmiotami kierunkowymi brała również udział w obowiązkowych zajęciach z przygotowania wojskowego, które zapamiętała jako "przekłamane i obrzydliwe politykowanie". Uczyła się także języka rosyjskiego. Nie lubiła go. Ze znajomości języka wschodnich sąsiadów nigdy nie skorzystała. W późniejszych latach uczyła się języka angielskiego - najchętniej podczas...

Dostałam do ręki poprawną rozprawkę o życiu zawodowym niezmiernie ciekawej aktorki Krystyny Sienkiewicz. Lubie czytać biografie ciekawych ludzi, a Pani Krysia taką jest. Ma ciągle jeszcze dużo do powiedzenia, zrobienia i do działania. Książka mnie nie zachwyciła. Wszystko jest tu bardzo poprawne, ułożone i takie... nudne. A Pani Krysia taka nie jest! To piękna kobieta i z charakterem. Zasługuje na lepsze opisanie. W książce opisane jest ze szczegółami jej życie zawodowe, mniej życie rodzinne. A szkoda, bo też jest ciekawe. Parę opinii, parę faktów i dalej nic. I chociaż wiem, ze zapewne podyktowane jest to tym, że Pani Krysia chroni swoje życie prywatne i nie udostępnia, to brakowało mi w tej książce opisu jej życia pozazawodowego. Życia ze zwierzętami, którym tak bardzo pomaga, gałganków i szydełka. Niestety, nie zachwyciła mnie ta książka. Za dużo powtórzeń, schematycznych opisów przedstawień czy list obsadowych filmów przedstawień i spektakli. Gubiłam się momentami w tych nazwiskach. Szkoda, zapowiadało się ciekawie.

Dostałam do ręki poprawną rozprawkę o życiu zawodowym niezmiernie ciekawej aktorki Krystyny Sienkiewicz. Lubie czytać biografie ciekawych ludzi, a Pani Krysia taką jest. Ma ciągle jeszcze dużo do powiedzenia, zrobienia i do działania. Książka mnie nie zachwyciła. Wszystko jest tu bardzo poprawne, ułożone i takie... nudne. A Pani Krysia taka nie jest! To piękna kobieta i z...

Lubię czytać biografie,lubię Krystynę Sienkiewicz. Niestety, autor spowodował, że tą akurat "przemęczyłam" bardziej, niż przeczytałam. Szkoda, bo liczyłam na miłą lekturę.

Lubię czytać biografie,lubię Krystynę Sienkiewicz. Niestety, autor spowodował, że tą akurat "przemęczyłam" bardziej, niż przeczytałam. Szkoda, bo liczyłam na miłą lekturę.

Autor biografii - Grzegorz Ćwiertniewicz nie tylko bardzo rzetelnie dokumentuje i opisuje rozliczne role filmowe, kabaretowe i teatralne zacnej Jubilatki, ale wprowadza nas także za kulisy - pozwala wejść w prywatność Krystyny Sienkiewicz, która dzięki temu jawi się nie tylko jako "kobieta sukcesu" - uzdolniona, piękna i kochana, ale również jako krucha istota, pozbawiona prawdziwego dzieciństwa, stwarzająca sobie jego namiastki. Chociaż sama artystka wpuściła nas niejako do swego intymnego świata, publikując autobiograficzą opowieść "Cacko" - znakomicie zaprojektowaną, zilustrowaną bajecznie barwnymi pracami artystki, jak też znakomitymi fotografiami, to jednak monografia, o której mowa, jest po męsku precyzyjna i uporządkowana. Pozwala usystematyzować wiedzę o lubianej przez wszystkich bez wyjątku Pani Krysi. Znajdziemy w niej też liczne, nie publikowane dotąd fotografie, rysunki, zeskanowane dokumenty, usystematyzowane dane faktograficzne, nie mówiąc już o sprawach tak oczywistych, jak kalendarium.

Autor biografii - Grzegorz Ćwiertniewicz nie tylko bardzo rzetelnie dokumentuje i opisuje rozliczne role filmowe, kabaretowe i teatralne zacnej Jubilatki, ale wprowadza nas także za kulisy - pozwala wejść w prywatność Krystyny Sienkiewicz, która dzięki temu jawi się nie tylko jako "kobieta sukcesu" - uzdolniona, piękna i kochana, ale również jako krucha istota, pozbawiona...

Rozczarowała mnie ta książka. Przede wszystkim jakoŚ dziwnie jest ułożona, jak rozprawka , rozdział, a raczej pkt 1...Wstęp, pkt 2- opis, kolejny... zakończenie.
Brak chronologii, mało klimatyczna, niezbyt dużo osobistych refleksji. Czasami mam wrażenie, że dla niektórych napisanie książki wydaję się być "bułką z masłem", a to też trzeba umieć, mieć jakieŚ zacięcie, talent żeby móc zainteresować czytelnika, tym bardziej, że postać pani Krystyny jest szalenie barwna i na pewno interesująca.

No cóż, chociaż wyczytałam jedną ciekawostkę, tj. genezę powstania bardzo znanej piosenki "Wyszłam za mąż, zaraz wracam"- żart aktorki wykorzystała Maria Czubaszek pisząc tekst, do której muzykę napisał Wojciech Karolak. Utwór wszedł na stałe do repertuaru Ewy Bem.
Dała mi jeszcze do myŚlenia refleksja (jedna z niewielu) na temat dwóch połówek jabłka...otóż "(...) gdzieŚ na Świecie istnieje druga połowa człowieka. Można się na nią nie natknąć, ale na pewno gdzieŚ jest. Na szczęŚcie można trafić na duplikaty, wtórniki, kopie. Uważa, że warto wierzyć w filozofię dwóch połówek jabłka. Swojej nie znalazła, ale miała za to kilka naprawdę dobrych duplikatów."
CałoŚć jednak przeciętna, a szkoda.

Rozczarowała mnie ta książka. Przede wszystkim jakoŚ dziwnie jest ułożona, jak rozprawka , rozdział, a raczej pkt 1...Wstęp, pkt 2- opis, kolejny... zakończenie.
Brak chronologii, mało klimatyczna, niezbyt dużo osobistych refleksji. Czasami mam wrażenie, że dla niektórych napisanie książki wydaję się być "bułką z masłem", a to też trzeba umieć, mieć jakieŚ zacięcie,...

nieco chaotyczna, z licznymi powtórzeniami i momentami nużącymi już ochami i achami. no ale da się wybaczyć, wszak Krysia była cudowną istotą i zawsze to miło czegoś się o niej dowiedzieć.

nieco chaotyczna, z licznymi powtórzeniami i momentami nużącymi już ochami i achami. no ale da się wybaczyć, wszak Krysia była cudowną istotą i zawsze to miło czegoś się o niej dowiedzieć.