Plaga samobójców była jedną z najbardziej wartych uwagi premier minionej jesieni. Ok, może nie obwołałam jej najlepszą książką roku (bo tutaj poprzeczka jest jednak trochę wyżej), ale nie zmienia to faktu, że była to świetnie skonstruowana, pasjonująca i dobrze napisana dystopia, niosąca oddech świeżości, którego tak ostatnio brakowało w Young Adult (link do recenzji). Czy to dziwne, że miałam tak wysokie wymagania wobec Kuracji samobójców, wspaniale zapowiadającej się kontynuacji? Chyba nie. Niestety Suzanne Young dość mocno mnie rozczarowała - głównie tym, że... poszła na łatwiznę.

Sloane i James na zawsze stracili swoje wspomnienia po kuracji w Programie. Ale czy na pewno? Oboje mają dostęp do niezwykłego leku, na którym zależy bardzo wielu osobom. Komu mogą zaufać? Czy dobrze robią, dołączając do małego grona rebeliantów, buntującego się przeciw Programowi? I jakie sekrety kryje Michael Realm - z pewnością zajmujący ważne miejsce w sercu Sloane, ale pytanie jak ważne?

Nie zrozumcie mnie źle. Kuracja... jest naprawdę dobrą książką (na moim koncie na Lubimy Czytać wystawiłam jej aż 7, a to o czymś świadczy). Ale nie dorasta do pięt swojej poprzedniczce, i to mnie właśnie boli. Wszystko, co oczarowało mnie w pierwszej części trylogii Program: niesamowity klimat, budowanie napięcia, ogromna emocjonalność i ciekawe ujęcie tematu - zeszło na drugi, a nawet trzeci plan. Zamiast tego Suzanne Young skupia się na tym, do czego przyzwyczaiła nas cała masa autorów przed nią: miłosne rozterki głównej bohaterki, wątek rebeliantów (do połowy książki raczej słabo ujęty) i, aha, rozterki głównej bohaterki. Konflikt tragiczny zawsze się nieźle sprawdza jako główny wątek, ale czasami wydaje mi się, że świat byłby szczęśliwszy, gdyby starożytni go nie wymyślili. Właściwie potrafię zrozumieć tak diametralną zmianę charakteru Sloane (potwierdzałoby to fakt, że Program odmienia ludzi), ale niekoniecznie dobrze mi się czyta o jej wielkich dylematach sercowych.

"Program sprawił, że stali się innymi ludźmi. Uleczył ich, a równocześnie zniszczył"

Gdyby podzielić Kurację... na trzy części, pierwsza byłaby mocno przeciętna, druga znośna, a dopiero ta trzecia fascynująca - i to dzięki niej nie oceniam autorki tak surowo. W końcówce naprawdę już dobrze było czuć, to co urzekło czytelników w Pladze... Był porządny klimat, była porządna akcja, były EMOCJE. To w końcu słowo-klucz tej historii, a tak bardzo ich brakowało przez dłuższy czas w Kuracji...! Na końcu książki znajdziemy też opowiadanie/dodatek "Rehabilitacja" opowiadające o Realmie, któremu udało się zgarnąć moje serce - było dopracowane, wzruszające i ładnie zwieńczało całą książkę. I chociaż gdy myślę o drugiej części Programu, mam bardzo mieszane uczucia, mimo wszystko uważam, że to warta uwagi, dająca do myślenia trylogia. Z niecierpliwością oczekuję na finał - Lek samobójców - i zachęcam Was do zaznajomienia się z prozą Suzanne Young, zwłaszcza jeżeli macie ochotę na interesującą, klimatyczną i pełną wrażeń historię.

Recenzja: zakochanawksiazkach.pl

Plaga samobójców była jedną z najbardziej wartych uwagi premier minionej jesieni. Ok, może nie obwołałam jej najlepszą książką roku (bo tutaj poprzeczka jest jednak trochę wyżej), ale nie zmienia to faktu, że była to świetnie skonstruowana, pasjonująca i dobrze napisana dystopia, niosąca oddech świeżości, którego tak ostatnio brakowało w Young Adult (link do recenzji). Czy...