Pierwsze spotkanie z twórczością Harlana Cobena mogę uznać za udane. Autor w książce „W głębi lasu” umieścił wszystko to co od dobrego thrillera powinno się oczekiwać. Precyzyjnie skonstruowana intryga, stopniowo narastające napięcie, fałszywe tropy prowadzące donikąd są niezbitymi dowodami, że warto bliżej zapoznać się z tą pozycją. Jednakże można zauważyć kilka cech, które wyraźnie wyróżniają autora na tle innych powieści kryminalnych. Przede wszystkim zakończenie, które przewrotnie określę, że w kulminacyjnym momencie nie było zaskakujące, ale już jako całość było bardzo intrygujące. Dodatkowo autor zaserwował całkiem niezły element powieści prawniczej.

Dwadzieścia lat temu czworo nastolatków wymknęło się nocą do lasu z letniego obozu. Dwoje odnaleziono później z podciętymi gardłami. Pozostała dwójka – dziewczyna i chłopak- przepadli bez śladu. Zabójcę ujęto i skazano. Paul Copeland, młody prokurator nadal ma poczucie niepewności co stało się z zaginioną dziewczyną, jego siostrą Camillą. Nagle świat Paula zostaje wywrócony do góry nogami. W zastrzelonym na Manhattanie mężczyźnie rozpoznaje zaginionego przed laty chłopca. Nagle pojawiają się pytania: Czy jego siostra żyje? Co naprawdę wydarzyło się owej strasznej nocy?

Cała powieść poświęcona jest przeszłości i tylko jej. Czytelnik początkowo szybko poznaje główne postaci książki, by następnie dostać garść informacji dotyczących wydarzeń sprzed dwudziestu lat. Co ważniejsze autor poprzez swoich bohaterów nie wykłada całej historii na tacy czytelnikowi. Stopniowo rozdział po rozdziale sami składamy informacje, które pozwolą nam na rekonstrukcję wydarzeń. Coben bardzo szybko wprowadza pierwszy zwrot akcji. Po rozpoznaniu w zamordowanym mężczyźnie zaginionego chłopca sprzed lat, zarówno akcja jak i fabuła zaczyna nabierać rozpędu.

Należy zaznaczyć, że autor po mistrzowsku operuje jednymi z ważniejszych elementów thrillerów, czyli niepewnością oraz stopniowaniem napięcia. Odnośnie niepewności autor bardzo długo spowija aurą tajemniczości wszelkie wydarzenia z przeszłości. Również pewność czytelnika co do tożsamości zamordowanego mężczyzny jest wystawiona na próbę. Wiadomym jest, że to był ten zaginiony chłopiec, lecz autor dosyć długo zwleka z potwierdzeniem tego faktu. W przypadku stopniowania napięcia autor precyzyjnie „steruje” reakcjami czytelników. Początkowo napięcie jest słabe lecz wraz z pojawianiem się nowych informacji stopniowo narasta. Takim „motorem” napędowym napięcia są mini zwroty akcji, które początkowo występują sporadycznie, lecz pod koniec książki narastają lawinowo.

W thrillerach zajmujących się przeszłymi wydarzeniami ważne są dwa elementy: rekonstruowanie wydarzeń oraz sposób dochodzenia do prawdy. Autor poprzez stopniowe ujawnianie informacji pozwala czytelnikowi na samodzielne dochodzenie do prawdy. Wyraźnym elementem powieści „W głębi lasu” jest mnogość teorii. Bohaterowie wysnuwają różne hipotezy odnośnie przeszłych wydarzeń. Jednak gdy potwierdzają się jedne teorie, szybko pojawiają nowe pytania wymagające odpowiedzi. Autor potrafi utrzymać taki stan aż do końca, nie tracąc na elemencie zaciekawienia czytelnika.

Odnośnie zakończenia. Należy zaznaczyć, że „W głębi lasu” nie jest thrillerem w którym kluczową rolę odgrywa tożsamość mordercy. Jest to typ powieści, w której zasadniczą rolę odgrywa rekonstrukcja wydarzeń. Autor nawet nie skupia się na motywach kierujących mordercą, większą uwagę poświęca na ujawnieniu prawdy o wydarzeniach sprzed lat. Dlatego też tożsamość osoby w pełni odpowiedzialnej za zbrodnię nie jest zaskoczeniem (łatwo się domyślić kto to). Autor uzyskał zaskoczenie w inny sposób, stosując tzw. mini zaskoczenia. Dotyczą one zarówno osób, których zbrodnia dotknęła w sposób pośredni lub bezpośredni. Niektóre z nich pełnią jednocześnie funkcję zwrotów akcji. Właśnie poprzez kulminację tych mini-zaskoczeń w końcowych rozdziałach książki, autor uzyskał efekt zaskoczenia.

„W głębi lasu” jest dobrym studium nad przeszłością. Tak jak kiedyś napisała Agatha Christie „wydarzenia z przeszłości rzucają długie cienie”. Harlan Coben świetnie pokazał przekrój w jaki zbrodnia sprzed lat odciska piętno na poszczególnych bohaterach. Nie tylko dowiadujemy się o zmianach w ich życiu, ale również obserwujemy jak przeszłe wydarzenia zataczają coraz większe kręgi, obejmując kolejne osoby. Jednym słowem przeszłość w dużym stopniu determinuje teraźniejszość. Pochwalić należy autora za to, że odszedł od sztampowego podziału na dobrych i złych. W powieści bohaterowie są po prostu szarzy. Natomiast zastosowanie schematu, że każdy bohater (nawet główny) w jakiś sposób przyczynił się do zbrodni było strzałem w dziesiątkę. Owszem jest jeden główny sprawca, ale poczucie winy rozkłada się na większość postaci w książce. Bardzo ciekawy chwyt literacki.

Króciutko o elemencie powieści prawniczej. Przez ponad sto stron równolegle do głównej fabuły książki biegnie proces sądowy, który prowadzi nasz bohater, zresztą jest on prokuratorem okręgowym. Ten wątek można traktować tylko jako dodatek, ponieważ nie ma on zasadniczego wpływu na główną fabułę. Śmiało można powiedzieć, że autor zaprezentował go bardzo „smakowicie”, również tutaj skupia się bardziej na grze psychologicznej między obrońcami a prokuratorem. Coben nie szarżuje z terminologią prawniczą, bardziej skupia się na znalezieniu elementu, który pogrąży oskarżonych.

Podsumowując bardzo dobry thriller z interesującą fabułą, stopniowo narastającym napięciem oraz nie co innym podejściem do zakończenia. Bardzo interesujące studium wpływu przeszłości na nasze codzienne życie. Thriller godny polecenia.

Pierwsze spotkanie z twórczością Harlana Cobena mogę uznać za udane. Autor w książce „W głębi lasu” umieścił wszystko to co od dobrego thrillera powinno się oczekiwać. Precyzyjnie skonstruowana intryga, stopniowo narastające napięcie, fałszywe tropy prowadzące donikąd są niezbitymi dowodami, że warto bliżej zapoznać się z tą pozycją. Jednakże można zauważyć kilka cech,...