A to ci dopiero niespodzianka...
W życiu bym się nie spodziewał, że ta powieść to taka rakieta. Nie wiele znaczyć będzie to, że spośród wszystkich książek Cobena jakie przeczytałem (ta jest czwarta) „Klinika śmieci” podobała mi się najbardziej. Dlaczego nie będzie wiele znaczyć...?
Otóż, sęk w tym, że to jeden z najlepszych kryminałów jakie do tej pory przeczytałem...dosłownie ścisła czołówka..., bezapelacyjnie ścisła!!!
Jak w sobotę wieczorem usiadłem i przeczytałem jakieś 100 stron, to następnego dnia przeczytałem pozostałe 400...
Nie można się było od niej oderwać. Czytałem jak w transie. Jakbym był opętany, zahipnotyzowany...
Ze wstępu autora dowiedziałem się, że napisał ją jako jedną z pierwszych. Sam wnikliwie nie sprawdzałem wcześniej tej informacji. Zaznaczył on, żeby nie zaczynać od niej przygody z jego książkami. Wskazywał na swą naiwność i nieświadomość pewnych rzeczy, które rządzą światem, które wpływają na mechanizm jego działania. Jako młody człowiek miał pełne prawo, by być naiwnym, bowiem młodość jest pełna takiej łatwo wierności..., zaufanie jest jeszcze zranione i potargana. Jest pełne szlachetnych idei. Przyszłe doświadczenia formują i nadają jemu kształt. Wszelkie złudzenia pękają niczym bańka mydlana. Lecz na to wszystko potrzeba czasu.
Przygotował czytelnika więc czytelnika na to, że tego patosu w jego grze słów może dosyć sporo, jednak mimo tego, wskazał tę książkę, jako jedną z najbardziej osobistych.
Sens tych słów zrozumiał w pełnie, gdy ją skończyłem. I wcale mu się nie dziwię, bowiem gdybym ja takimi powieściami zaczynał swoją karierę, biłaby wówczas ode mnie niezwykła duma i zadowolenia z siebie...!!!

Każda strona była wypełniona po brzegi tym, co czyni z książki coś intrygującego, pasjonującego...
...dynamiczna, pełna zwrotów, zmyłek i ślepych uliczek akcja..., doskonałe, pełne mrocznych i mocnych cech portrety psychologiczne postaci...ważne tematy i problemy idealnie wmieszane w fabułę
... to wszystko cechuje książki, które porywają czytelnikowi rzeczywistość. Zabierają do miejsc, które są częścią akcji, pozwalają przeżyć wszystko to, czego doświadczają bohaterowie..., a przecież po to wszystko bawimy się w to czytanie, szelest kartek wprowadza w ten trans i odlatujemy...
To pozwala nam spojrzeć na pewne rzeczy oczami autora. Wniknąć w jego wyobraźnię i pobiec z nią ścieżkami literek, które wydeptał...
A w tej książce wszedł na wiele ścieżek...
Między innymi ścieżkę, która prowadzi czytelnika przez AIDS, chorobę, która jest tematem wiodącym powieści. To wokół niej wszystko się dzieje. Autor przybliża nam wiedzę na na jej temat, pokazując dodatkowo, na jak wiele płaszczyzn funkcjonowania społecznego oddziałuje i jak wielki ma wpływ. Jak społeczeństwo reaguje na tej chorobę, jakie ma o niej zdanie, jak ją postrzega...!!! Lecz dzieje się to wszystko, w czasach kiedy wiedza o AIDS nie była zbyt wielka, kiedy to choroba zaczynała się dopiero rozprzestrzeniać wśród ludzi i zbierać swoje mordercze żniwo...W tamtych nieco odległych czasach modne było określenie i mnóstwo osób nazywało ją „chorobą pedziów”, bowiem praktycznie tylko z homoseksualizmem była kojarzona. Mniej osób wiedziało, że AIDS mogę złapać narkomani albo zupełnie niewinni ludzie, którzy poprzez transfuzję krwi również na nią zachorowali....nieliczni o tym wiedzieli.
Tyle o AIDS...resztę doczytacie sobie sami...!!!
Inną ścieżką, po której Coben postanowił nas przeprowadzić, była dzięki której poznaliśmy człowieka, które jest opętany manią zrobienia rzeczy wielkiej, dla której jest gotów poświęcić swój czas, a nawet życie i zdrowie zupełnie niewinnych ludzi. Pokazał za pośrednictwem tego człowieka fanatyzm, graniczący z obsesją. Każdy skutek ma swoją przyczynę..., więc na działanie i postępowanie tego człowieka niewątpliwe największy wpływ miało pewne wydarzenie z przeszłości, o którym rzecz jasna nie wspomnę ani słowa, gdyż odarłbym do nagości całą tajemnicę, a tego bym nie chciał...nie lubię unicestwiać ciekawości, osób, które jeszcze nie miały okazję przeczytać...
Zatem jeśli, ktoś chciałby poznać takiego człowieka, zagłębić się w jego historię, przekonać się na własnej skórze co to za psychol, zachęcam by sięgnąć po książkę...:)
Coben nie ograniczał się tylko do dwóch ścieżek...wydeptał ich wiele, a kolejna, o której chciałbym wspomnieć dotyczy mediów, tego jakimi prawami rządzi się dziennikarstwo...Jakie brudy potrafi wyciągnąć z życia człowieka, żeby zrobić materiał na pierwszą stronę...
totalna manipulacja społeczeństwem i naginanie prawdy dla dobra zainteresowanego...!!! Obłuda, fałsz, masakra...!!!
Podczas wędrówki kolejną ścieżką, miałem okazje poznać głównego bohatera...jego rys osobowości i sama historia, trudna historia jego dzieciństwa zaimponowały mi jako czytelnikowi. Główny bohater dosadnie wyznaje zasadę ...”co nas nie zabije, to nas wzmocni”. Życie go nie rozpieszczało, stawiało przed nim takie przeszkody, że wielu by zwątpiło i zrezygnowałoby już na starcie...a on nie dał się złamać, udowodnił żelaznym charakterem, uporem i wytrwałością, że każdy sytuacja niesie ze sobą jakieś wyjście..., nie ma sensu poddawać się i składać broń..., człowiek musi podjąć walkę, bez względu na to, jaki scenariusz napisze mu życie...trzeba przyjąć to wszystko na klatę, nie oglądać się za siebie i iść do przodu...Taka osoba może być wzorem dla każdego, a jej przykład pokazuje pewne rzeczy i pozwala je zrozumieć...
Ostatnią ścieżką, godną polecenia, to wędrówka poprzez Bangkog..., miasto niewyobrażalnego zepsucia, gdzie wynaturzenia i handel ludzkim ciałem jest na porządku dziennym, nawet w przypadku osób niepełnoletnich, dzieci...obraz prawdziwego zła..., a żeby go obejrzeć trzeba się przejść z Cobenem...!!!
Każdy znajdzie całe mnóstwo takich szlaków, ścieżek, które zmuszą do spokojnego spaceru, a niekiedy wręcz biegu sprinterskiego...
Mi udało się akurat znaleźć właśnie takie, lecz każdy czytelnik dostosuje swoje spacery ścieżkami literek do własnych potrzeb...na pewno coś znajdzie...

Mądra, dynamiczna książka...!!!

A to ci dopiero niespodzianka...
W życiu bym się nie spodziewał, że ta powieść to taka rakieta. Nie wiele znaczyć będzie to, że spośród wszystkich książek Cobena jakie przeczytałem (ta jest czwarta) „Klinika śmieci” podobała mi się najbardziej. Dlaczego nie będzie wiele znaczyć...?
Otóż, sęk w tym, że to jeden z najlepszych kryminałów jakie do tej pory...