Przyznam, że od dawna interesuję się nordycką mitologią i trochę się na niej znam, podobnie na mitologi Słowian. Okazało się, że trafienie na dobrą książkę w tych klimatach prawie graniczy z cudem. Wiele już pozycji doprowadziło mnie do irytacji i złości. Ewangelia według Lokiego jest jedną z tych książek. Po pierwsze Loki to nie ten z Marvela, ale też nie ten, który wywodził się chaosy, lecz olbrzymów lodu. Nigdy nie spotkałem się z wersją, że ma coś wspólnego z Surtrem, który jest bardzo tajemniczą postacią. To pierwszy minus. Drugi narracja, pierwszoosobowa i nijaka. Loki jest cynikiem i tyle. Żaden z niego barwny bohater. Styl autorki woła o pomstę do nieba. Fabularyzowane mity wikingów,do których dopisała bardzo współczesne dialogi, co razi sztucznością i głupotą. Nie lubię takich zagrywek. Dla znawcy mitologii nordyckiej fabuła nie będzie żadnym zaskoczeniem, bo autorka bardzo, ale to bardzo pobieżnie i skrótowo przedstawia nam kolejne sceny inspirowane Eddą i robi to wyjątkowo nieudolnie. Jest też kilka różnic z tym co znamy z mitologii, lecz i tak nie wpływa to na jakość książki. Ewangelia według Lokiego dostaje dwa oczka tylko i wyłącznie za początek. Odradzam i to bardzo mocno. Nawet fani Odyna, Thora i Asów będą zawiedzeni, bo dostaną bardzo kiepską książkę. Tym bardziej dziwi mnie tak dobry odbiór tego gniota.

Przyznam, że od dawna interesuję się nordycką mitologią i trochę się na niej znam, podobnie na mitologi Słowian. Okazało się, że trafienie na dobrą książkę w tych klimatach prawie graniczy z cudem. Wiele już pozycji doprowadziło mnie do irytacji i złości. Ewangelia według Lokiego jest jedną z tych książek. Po pierwsze Loki to nie ten z Marvela, ale też nie ten, który...