"Ufaj sercu, nawet gdy morza ogarnie płomień (i kieruj się miłością, choćby gwiazdy ruszyły w przeciwną stronę)"

"Magonia" to powieść o 16-letniej Azie Ray, która od dzieciństwa cierpi na tajemniczą chorobę płuc. Żaden lekarz nie może jej pomóc. Jej choroba jest tak rzadka i niespotykana, że została nazwana jej imieniem. Kiedy więc Aza zauważa statek na niebie i słyszy głos wołający ją po imieniu, jej najbliżsi uważają to za halucynacje i przypisują je skutkom ubocznym przyjmowania lekarstw. Jednak Aza wierzy. Wierzy w to, że owiany tajemnicą statek naprawdę ją wołał. Wierzy tylko ona i jej jedyny prawdziwy przyjaciel Jason. Kiedy jednak dziewczyna, chcę uświadomić sobie, że czuje coś więcej niż tylko przyjaźń do Jasona, umiera. Umiera, by narodzić się na nowo - silną, piękną, mądrą i o potężnej mocy, obywatelką Magonii.
Pomysł autorki na fabułę jest naprawdę oryginalny. Za to duży plus. Jednak wszystko dzieje się stanowczo za szybko. Pisarka miała naprawdę świetną koncepcję na akcję książki, szkoda jednak, że wszystko tak jakby "skróciła". Autorka mogła lepiej rozwinąć niektóre wątki, np.: o dzieciństwie Azy, do momentu kiedy została porwana, o jej ojcu, o ptakach, które odgrywają w podniebnym królestwie dość ważną rolę. Mam nadzieję, że w drugim tomie cyklu poznamy więcej informacji na temat Magonii, jak powstała, o zwyczajach Magończyków itp. i, że Pani Maria rozpisze się bardziej szczegółowo, ponieważ wtedy byłoby to naprawdę ciekawe.
Jeśli chodzi o główną bohaterkę, została ona bardzo dobrze wykreowana. Spodobał mi się jej charakter i sposób bycia oraz to, że autorka książki przedstawiła ją w bardzo inteligentny i charyzmatyczny sposób. Gdyby Aza Ray mieszkała wśród nas z pewnością znalazłabym z nią wspólny język, ponieważ czytając "Magonię" wiele razy utożsamiałam się z bohaterką i odkryłam duże podobieństwo w naszych charakterach, oraz spostrzeganiu świata zewnętrznego, otoczenia.
Kiedy akcja książki przenosi się i rozgrywa w Magonii, kiedy Aza już "umarła" i stała się jej obywatelkę, w powieści robi się naprawdę enigmatycznie i zachwycająco. Podniebny kraj jest w książce opisany naprawdę wspaniale: okazałe statki pływające po niebie, różnego rodzaju kolorowe ptaki, zwane rostrami, niebiescy ludzie, którzy są niebywale piękni, przystojni, którzy swoim śpiewem potrafią czynić przeróżne rzeczy. Aż chciałoby się zaczerpnąć trochę magońskiego powietrza, popodziwiać niezwykłe zjawiska i zobaczyć pływające po niebie tamtejsze zwierzęta.
Podsumowując "Magonia" była przyjemną i lekką lekturą, którą mogę polecić każdemu nastolatkowi. Nie była to jakaś wybitna pozycja, lecz na pewno jest to jedna z oryginalniejszych powieści. Nie wciągnęła mnie za bardzo, lecz kiedy w drugiej połowie książki akcja rozgrywa się w Magonii książkę czytało mi się szybciej i przyjemniej.Nie żałuję, że zakupiłam tą książkę i poświęciłam jej czas, ale także nie mogę powiedzieć, że z zapartym tchem i duszą na ramieniu czekam na kolejny tom przygód Azy.

http://dziewczynamiedzyregalami.blogspot.com/

"Ufaj sercu, nawet gdy morza ogarnie płomień (i kieruj się miłością, choćby gwiazdy ruszyły w przeciwną stronę)"

"Magonia" to powieść o 16-letniej Azie Ray, która od dzieciństwa cierpi na tajemniczą chorobę płuc. Żaden lekarz nie może jej pomóc. Jej choroba jest tak rzadka i niespotykana, że została nazwana jej imieniem. Kiedy więc Aza zauważa statek na niebie i słyszy...