Książka dla tych nad którymi wiszą dylematy;
"droga do socjalizmu poprzez demokratyczne zwycięstwo w systemie burżuazyjnej demokracji czy konieczność obalenia kapitalizmu poprzez zbrojne przejęcie władzy i ustanowienie dyktatury proletariatu?"
"Państwo dyktatury proletariatu które wraz z rozwojem ekonomiczno-kulturowym zacznie obumierać, na rzecz przejścia w Komunizm czy bliżej nieokreślona anarchia?",
"Scentralizowany system komun,rad czy Federacja wzorem Szwajcarii a może inny ustrój państwowy? "
Oraz wiele innych zagadnień.

Książka dla tych nad którymi wiszą dylematy;
"droga do socjalizmu poprzez demokratyczne zwycięstwo w systemie burżuazyjnej demokracji czy konieczność obalenia kapitalizmu poprzez zbrojne przejęcie władzy i ustanowienie dyktatury proletariatu?"
"Państwo dyktatury proletariatu które wraz z rozwojem ekonomiczno-kulturowym zacznie obumierać, na rzecz przejścia w Komunizm czy...

Ciężko nie odczuć że Państwo a rewolucja jest lekturą z całkowicie innej rzeczywistości historycznej. Ta niedokończona praca Lenina jest krótkim omówieniem jego marksowskiej analizy państwa jako narzędzia motoru konfliktu klasowego i represji. W tym sensie praca jest poprawna, gdyż jak stosunkowo dokładnie reprezentuje ujęcie przedstawione przez Marksa i Engelsa. Odbiorca zostaje również zapoznany z krytyką socjaldemokratycznej interpretacji "obalenia burżuazyjnego państwa", zaprezentowanego przez Engelsa w pracy Anty Dühring.
Tu wszystko jest poprawnie przedstawione.
Ciężko jednak nie odczuć że Lenin pisze pod tezę. Praca jest pełna oskarżeń, argumentów ad hominem czy po prostu nieuzasadnionych tez lub nie do podważenia. Przykładem tutaj są: teoria "obumierającego" państwa i imperializmu.
Pierwsza z nich nie ma defacto żadnych podstaw empirycznych. Państwo się pomału rozpada, bo po prostu nie będzie konfliktu klasowego. Wynika to ze specyficznego ujęcia państwa jako organizacji społeczeństwa nie posiadającej "własnej autonomii". Nie da się uzasadnić takiego ujęcia państwa przez Lenina, gdy Weberowska teoria biurokracji i państwa była powszechnie znana i podparta faktycznymi dowodami. Nie znaczy to oczywiście że Weberowi podobała się "żelazna klatka" w jaką przekształcało się hiperracjonalne państwo. Mimo to ma to o wiele więcej sensu niż prezentowane poglądy.
Państwo a rewolucja w tej kwestii po prostu było zdezaktualizowane w momencie pisania, a tym bardziej publikacji. Natomiast teoria imperializmu jest wyprana z jakiejkolwiek treści i samo potwierdzająca się. Każda nierówność sił w ramach państw kapitalistycznych jest już imperializmem (wykluczony jest imperializm nadprodukcji czy populacji). Natomiast niemożliwy jest imperializm państw socjalistycznych (co mocno stawia pod znakiem zapytania politykę ZSRR, którą nawet na X kongresie chińskiej partii komunistycznej Chińczycy uznali za przejaw socjał-imperializmu). W tym sensie ta teoria nie ma wartości poznawczej.
Jest natomiast jeden aspekt pracy który mi się (ku mojemu zdziwieniu) spodobał. Jest to niesamowity polityczny entuzjazm i stanowczość Lenina. W czasach niepewności i kryzysów, takie podejście wydaje się naiwne lub skrajnie radykalne. Jednak ten rewolucyjny duch Lenina może być czymś co potrzebujemy aby zwalczyć obecne globalne problemy. Niekoniecznie w takiej samej treści jak Lenin proponował, ale o podobnej substancji. I to jedyny aspekt tej pozycji który wywołał we mnie jakąkolwiek sympatię.
Czy jest jednak potrzebne czytanie Państwa a rewolucji aby to zrozumieć? Raczej wątpię.

Ciężko nie odczuć że Państwo a rewolucja jest lekturą z całkowicie innej rzeczywistości historycznej. Ta niedokończona praca Lenina jest krótkim omówieniem jego marksowskiej analizy państwa jako narzędzia motoru konfliktu klasowego i represji. W tym sensie praca jest poprawna, gdyż jak stosunkowo dokładnie reprezentuje ujęcie przedstawione przez Marksa i Engelsa. Odbiorca...

Świadectwo tego jak wyglądał jeden z nurtów ówczesnego ruchu robotniczego.

Świadectwo tego jak wyglądał jeden z nurtów ówczesnego ruchu robotniczego.