Główną zaletą poprzednich powieści Alex Kavy była szybka akcja, ciekawa sprawa i przedstawianie wydarzeń z różnych perspektyw - nawet sprawcy, którego mimo tego nie dało się zbyt łatwo odgadnąć, bo autorka co kilkanaście stron podrzucała nam fałszywe tropy. W tej powieści zabrakło mi właściwie tego wszystkiego. Maggie i Ryder trochę się posnuli po osuwisku, trochę porozmawiali, raz jedno uratowało drugiemu życie, to znów drugie pierwszemu, pożartowali (naprawdę nie wiem, czy to wina kiepskiego polskiego tłumaczenia, czy faktycznie te ich "żarty" były tak słabo napisane...), ale tak jakoś bez większego zaangażowania. Właściwie nie poznaliśmy innych postaci na miejscu katastrofy, więc łatwo było mi odgadnąć, kto stoi za tym wszystkim - zapewne nie mógł to być człowiek, do którego wszyscy od początku byli negatywnie nastawieni, więc zostało dwóch podejrzanych. 50% szans na trafienie "złego" po mniej więcej 1/3 czy może nawet 1/4 książki to chyba niezbyt dobry wynik, jak na taką autorkę...
Co do perspektyw innych bohaterów - owszem, były, ale miałam wrażenie, że wciśnięte na siłę, nie do końca przemyślane, dopracowane i ułożone tak, żeby wpasowały się w całość fabuły.
Ryder Creed i jego psy nie są moimi ulubieńcami, choć nie drażnili mnie tym razem tak, jak w poprzednich częściach. Ben Platt nigdy nie był moim ulubieńcem (zawsze wolałam Maggie i Nicka Morellego) i po tej części chyba jeszcze bardziej spadł w moich rankingach. A sama Maggie? Cóż, niezdecydowana jak zwykle. Wiem, że to nie ona była tutaj główną bohaterką, ale mimo wszystko chyba było jej zbyt mało. Inne postacie albo zostały zbyt krótko przedstawione, albo ich wątki zbyt szybko urwano, żeby dało się cokolwiek napisać.
Bardzo rozczarował mnie również moment rozwiązania całej zagadki. W poprzednich książkach naprawdę trzymał w napięciu i był emocjonujący. Tutaj został rozwiązany bardzo szybko, przez co nie wzbudził we mnie żadnych emocji. Szkoda, bo akurat w tym miejscu autorka mogła pokazać, że wciąż jest tą samą osobą, która stworzyła fantastyczne sceny z zamknięciem w chłodni czy też pościgiem w podziemiach cmentarza...
Zakończenie daje jednak nadzieję, że powstanie druga część, co byłoby według mnie dobrym rozwiązaniem, ponieważ w zasadzie nie do końca poznaliśmy motywy działań wszystkich osób, nie wszystko zostało też do końca rozwiązane.
Muszę przyznać, że mimo tych wad, których jest całkiem sporo, mam wielki szacunek do autorki za to, że podjęła się opisania takiego tematu i oparła całą historię na faktach.

Główną zaletą poprzednich powieści Alex Kavy była szybka akcja, ciekawa sprawa i przedstawianie wydarzeń z różnych perspektyw - nawet sprawcy, którego mimo tego nie dało się zbyt łatwo odgadnąć, bo autorka co kilkanaście stron podrzucała nam fałszywe tropy. W tej powieści zabrakło mi właściwie tego wszystkiego. Maggie i Ryder trochę się posnuli po osuwisku, trochę...