Nigdy nie byłem komiksiarzem. Co prawda za młodu pochłaniałem „Kajka i Kokosza” i „Tytusa…”, ale na tym właściwie skończył się mój kontakt z komiksami. Nigdy nie stałem się miłośnikiem historii o superbohaterach, ani żadnej innej popularnej serii. Kultura komiksu zwyczajnie do mnie nie przemawia i kojarzy mi się głównie z pryszczatymi małolatami lub „grającymi w grę” nerdami. Pewnie trochę przesadzam, ale tak już mam.

Od każdej reguły powinien jednak istnieć jakiś wyjątek. Zawsze wydawało mi się, że mógłby nim być „Thorgal”. W młodości jakoś nie załapałem się na tę serię, ale przeczucie podpowiadało mi, że historia o wychowanym wśród wikingów wojowniku jednak mnie wciągnie. Bo bogowie, bo magia, bo potwory, miecze, topory, czarodziejki, księżniczki, magowie…

Gdy więc okazało się, że jeden z kolegów z pracy (zapalony komiksiarz) zgromadził całość sagi wraz z seriami pobocznymi i na dodatek nie ma nic przeciwko ich pożyczeniu, postanowiłem skorzystać z okazji i nadrobić zaległości z młodości. Tak to, będąc w wieku chrystusowym, po raz pierwszy w życiu sięgnąłem po „Thorgala”. Wnioski? Po przeczytaniu wszystkich (póki co) części serii stwierdzam, że:

1. Jestem za stary na komiksy
2. Tragedii nie ma
3. Historie i sposób ich opowiadania są bardzo nierówne. Przez lata nad „Thorgalem” pracowało już kilku scenarzystów, a efekt jest taki, że niektóre części sagi rzeczywiście potrafią wciągnąć, podczas gdy inne ewidentnie nudzą.
4. Wszechobecna ostatnio mania rozciągania każdej historii w nieskończoność (seriale, trzy części „Hobbita”, „Gwiezdne Wojny”) negatywnie odbiła się także na „Thorgalu”. Obawiam się, że jego saga nie skończy się nigdy i jej dalsze, produkowane na siłę, części będą coraz bardziej wydumane i nużące. W związku z tym raczej nie będę czytał kolejnych tomów.
5. No chyba, że jednak będę.
6. Patrz pkt. 1

Dziękuję za uwagę

Nigdy nie byłem komiksiarzem. Co prawda za młodu pochłaniałem „Kajka i Kokosza” i „Tytusa…”, ale na tym właściwie skończył się mój kontakt z komiksami. Nigdy nie stałem się miłośnikiem historii o superbohaterach, ani żadnej innej popularnej serii. Kultura komiksu zwyczajnie do mnie nie przemawia i kojarzy mi się głównie z pryszczatymi małolatami lub „grającymi w grę”...