Gdybym miał tej książce nadać alternatywny tytuł, brzmiałby "Kaznodzieja o Mezopotamii dla niewidomych". Trochę wiadomości autor rzeczywiście o Mezopotamii podał, miło, ale to co kładzie tę książkę całkowicie to (ujmę to delikatnie) kompletna niefrasobliwość autora -- oś czasu? Zero (jest skrócone kalendarium). Mapy? Zero. Schematy czegokolwiek? Zero. Zdjęcia? Zero. No żesz k* co to jest?! Autor non-stop po prostu ględzi "na tej steli widzimy...", "na tym reliefie widzimy", itd. Nie drogi autorze -- NIE WIDZIMY, bo szanownemu autorowi zapomniało się dołączyć odpowiednich zdjęć, więc zamiast reliefu, który moglibyśmy faktycznie podziwiać mamy kilkustronicowe opisy jak to w lewym górnym rogu jest lwiątko, a w prawym dolnym rogu inny sokół, ktorego rzeźbiarz fantastycznie uchwycił. Po prostu przełom w pisaniu książek ani chybi (czekam na ilustrowany atlas zwierząt także bez zdjęć tego samego autora). Dość szybko czytanie takiej książki robi się i jałowe i męczące, bo wszystko trzeba zapamiętywać (relacje geograficzne krain, kto z południa, kto z gór, itd). Drugą wadą książki jest nachalna promocja chrześcijańsko centrycznego widzenia Mezopotamii. Biblia jako źródło historyczne oczywiście jak najbardziej, ale Biblia po to, aby co chwila solić mniej lub bardziej subtelne wycieczki chrześcijańskie z najłagodniejszą reklamą własnego systemu wierzeń "w 13 wieku przed narodzeniem Chrystusa...". Autor posunął się do tego, że cały rozdział poświęcił nie Mezopotamii, a ubolewaniu, że ludzie prowadzą wojny, a wojny są takie niehumanitarne (serio -- tylko tyle, a gdzie rozdział o używkach?). Zamknięcie książki już przekartkowałem, bo także nie dotyczy Mezopotamii, tylko meandrowania co też się zdarzy w przyszłości. Można od biedy usprawiedliwiać autora, że przecież zastrzegł, że książka nie jest pozycją stricte historyczną, a jedynie popularyzatorską, ale mimo wszystko pisze się książki na dany temat. No i czemu autor książki popularnonaukowej nie może zamieścić choć jednej mapy? Żałuję i wydanych pieniędzy i poświęconego czasu.

Na koniec tylko uwaga czemu odróżniam osie czasu od podania kalendarium -- przy tak rozległym horyzoncie czasowym edukacyjne jest zobaczenie (!) jak wydarzenia przyspieszają i zwalniają. Kalendarium tego nie zapewnia, bo są to tylko podane liczby. No, ale o awersji autora do ilustrowania czegokolwiek już pisałem.

Gdybym miał tej książce nadać alternatywny tytuł, brzmiałby "Kaznodzieja o Mezopotamii dla niewidomych". Trochę wiadomości autor rzeczywiście o Mezopotamii podał, miło, ale to co kładzie tę książkę całkowicie to (ujmę to delikatnie) kompletna niefrasobliwość autora -- oś czasu? Zero (jest skrócone kalendarium). Mapy? Zero. Schematy czegokolwiek? Zero. Zdjęcia? Zero. No żesz...