Desperacja Stephena Kinga to chyba jedna z jego najdziwniejszych, a zarazem najbardziej nierównych książek. Zaczyna się kapitalnie, akcja rwie od samego początku i szykują się wielkie emocje. Małżeństwo zostaje zatrzymane przez olbrzymiego policjanta, który zatrzymuje ich samochód i w bagażniku znajduje narkotyki. Nasze małżeństwo trafia do aresztu w małym górniczym miasteczku Desperacja, jednego z najbardziej ohydnych miejsc w twórczości Kinga. Gdyby tego było mało, miasteczko jest wyludnione, na ulicach nie brakuje ptaków przypominających sępy, a policjant strzela do męża. Mało? Jest jeszcze ciekawiej. W areszcie przebywa rodzina z synem, wcześniej policjant zabił ich córeczkę. Jest jeszcze inny gliniarz i znany pisarz, czyli ulubiony motyk Kinga. Trochę to nudzi, gdy w co drugiej książce bohaterem jest pisarz. Na dodatek na ratunek zmierza pracownik znanego pisarza z przypadkowo poznaną kobietą. Przyznam, że zapowiadało się na genialne dzieło, pełne tajemnic, okropieństw, trupów i grozy. Mniej więcej do jednej trzeciej wszystko idzie w dobrym kierunku, lecz dalej lektura nie sprawia już takiej przyjemności. Ulatuje atmosfera grozy, nasz policjant zamienia się w potwora, którym był od samego początku i poluje przy pomocy kojotów, pum, wilków, skorpionów czy węży na naszych bohaterów, którzy nie potrafią wydostać się z Desperacji. Dużą wadą książki jest jej przewidywalność, liczne dłużyzny i to nawet w okolicy finału, który nie zachwyca. King po raz kolejny udowadnia, że ma problemy z napisaniem satysfakcjonującym zakończeniem. Tutaj poszedł na łatwiznę. Kolejną bolączką jest postać Bożego Chłopczyka, który wychodzi cało z każdej opresji oraz ogólnie atmosfera w której czuje się, że Bóg pomoże większości bohaterów. Irytujący zabieg. King na siłę moralizuje i mimo, że jestem wierzący, to zaczyna mnie to bardzo męczyć i denerwować. Desperacja zapowiadała się jako wielkie, naprawdę wielkie dzieło, jednak King poszedł w stronę tandety, taniej moralizy i za wszelką cenę starał się udziwnić lekturę, wymyślając coraz bardziej dziwaczne pomysły, które można porównać do Langolierów. Być może spodziewałem się czegoś innego, a dostałem książkę średnią i trochę naiwną.

Desperacja Stephena Kinga to chyba jedna z jego najdziwniejszych, a zarazem najbardziej nierównych książek. Zaczyna się kapitalnie, akcja rwie od samego początku i szykują się wielkie emocje. Małżeństwo zostaje zatrzymane przez olbrzymiego policjanta, który zatrzymuje ich samochód i w bagażniku znajduje narkotyki. Nasze małżeństwo trafia do aresztu w małym górniczym...